‘Önce korkuyu, sonra nefreti öğreniyoruz’

Bilgi Üniversitesi Çocuk Çalışmaları Birimi’nin ‘Liseli LGBTİ’ oluşumu ile İsveç Sarayı’nın ortak düzenlediği “LGBTİ Ergenler Anlatıyor: ‘Öğrenci Olmak’” adlı forumda liseli LGBTİ’ler yaşadıkları zorlukları anlattı. Son derece çarpıcı deneyimlerini katılımcılarla paylaşan ‘Liseli LGBTİ’ler henüz okul sıralarındayken maruz kaldıkları şiddetin kendilerine ‘önce korkuyu, sonra nefreti’ öğrettiğini söyledi.

‘Hiçbir zaman sinmedim’

Panelin konuşmacılarından ve ‘Liseli LGBTİ’nin kurucu üyelerinden Elif, henüz lisenin başlarındayken cinsel kimliğini açıkladıktan sonra okulda ve evde yaşadıklarını şöyle anlattı:

“Önce okulda farklı sataşmalar oldu. ‘Gel beraber kız keselim’ diyen erkek, ‘Ne yani sen şimdi Kıvanç’ı beğenmiyor musun’ diyen kız arkadaşlarım vardı. Okulda erkek öğrencilerden en çok duyduğum şey de, ‘Sen doğru erkeği bulamamışsın, gel bir de benimle dene’ idi. Ben de bunun karşılığında, ‘Bence sen doğru erkeği bulamamışsın’ diyordum. Hiçbir zaman sinmedim, sürekli konuştum. Sürekli konuştuğum için sanırım artık onlar bezdiler ve beni kabullenmeye başladılar. İlk zamanlarda bir hocam, ‘Sen gelme artık okula, ben seni geçireceğim’ dedi. Fakat daha sonra beni devamsızlıktan bırakmaya kalktı. Bir süre sonra sınıfta karma eğitim tartışılırken mesela hocamız, ‘Karma eğitim kişilerin eş bulmasını da sağlar, heteroseksüel de olsanız homoseksüel de olsanız’ gibi bir cümle kurdu.”

Elif’in hikâyesi diğer LGBTİ gençlerin yaşadıkları ile son derece benziyor. Onlardan biri de Çayan. Lise öğrenimine devam eden Çayan, ailesine cinsel kimliğini henüz söylemediğini ama onların farkında olduklarını belirterek, “Açılmadım ama açığım” diyerek konuya girdi.

Okulda arkadaşlarının sık sık, “Neden kızlara bakmıyorsun” sataşmalarına alıştığını belirten Çayan, bir öğretmenin de özel bir günde kendisine, “E sen kız arkadaşına ne alacaksın” diye laf attığını paylaştı.

‘Ben çocuğumu değiştirmem’

Panelde LGBTİ bireylerin annelerinin oluşturduğu LİSTAG’dan Günseli Dum da yer aldı. Oğlunun feminen hareketleri nedeniyle çocukluğundan itibaren ‘şüphelendiğini’ uzman yardımıyla gerçeğin farkına vardığını belirten Dum yaşadıklarını şöyle anlattı: “Okulda diğer arkadaşlarının, ‘top’ diye dalga geçmesi üzerine müdür ve öğretmeni beni okula çağırdılar. Gittim. Onlara da, bunun gayet doğal bir şey olduğunu anlattım ve ‘Ben oğlumu değiştirmek için bir şey yapmayacağım, siz onu rahatsız edenleri uyaracaksınız’ dedim.”