Dansa davet
Çocukluğumun sevilen oyunlarındandı dansa davet. Hatırlar mısın? Hoşlandığın çocuğun seni dansa kaldırması hali nasıl da heyecanla, hevesle ve muzipçe beklediğin, bedeninde yarattığı titreşimi halen hatırlayabildiğin…
Bugün bu yazıyla ruhumuz bizi dansa davet etse… Acaba nasıl bir halimiz olurdu beklerken? Heyecandan kalbimiz kıpır kıpır olup, bacaklarımız azıcık titrek olur muydu?
Peki ya hangi müzikle çağırırdı ruhun seni? Nelerde çalan bir müzik olurdu bu?
Duyulan müzik senin hakkında bize ne söylerdi? Yaşam, kendini tanıma yolculuğu değil miydi? Bu yolu fark etmekte ruhun şarkısını dinlemek zevkli ve pratik olmaz mıydı?
Belki o zaman, 'benim şarkım bu zemine uymaz' demek daha kolay olurdu. Sınırlarını netleştirmene, sesini kısacakların değil, bangır bangır çalacakların yakınında olurdun…
Ruhumuz kolaylıktan yana, bizi en verimli şekilde var etmek peşinde… Aynı inandığım kaynak gibi. Telaşsızca 'kendimizi öğrenmeye' davet ediyor. Ruhlarımızın dansı için müziklerin en hasını çalıyor. Duyabilmek için sessizleşmek, duyabildiğinde dansa geri çevirmeyecek açıklık, berraklık ve cesaret gerek… Nasıl gözükür dışardan korkusunu kenara bırakıp, sahneye çıkıp, ritme kendini teslim etmek…
Yapabilir miyiz? Diğerlerinin fikrini, onaylanma ve beğenilme kaygılarımızı bırakıp, dansla tüm hücrelerimizi coşturabilir miyiz?
İşte davetim bu. Haydi sahne gel… Önce ürkek adımlarla sahneye çıkan sen, bir bakmışsın ritimle akmış, zamanı unutmuş hale gelmişsin. Kim bilir belki bunun ardından başka canları dansa davet edersin?
Sevgi, merhamet, şefkat ve aşkla;
Merve Otçeken Akın…
merveotceken@gmail.com
www.syenah.net
Instagram: m.otceken
YouTube: SYENAH
