Bir takımın defansı et tırnak birlikteliği taşımıyorsa, o takımın futbolun kolektif boyutunu sahaya yansıtması mümkün değildir. Trabzonspor defansı evlere şenlik! Fenerbahçe ve Göztepe maçlarından sonra dün akşam da maçın hemen başında gördük. Defanstan bir türlü çıkmayan-çıkartılamayan ve devamında hayatının en rahat gollerinden birini atan Ahmet İlhan’ın önüne düşen top...
Mesut Bakkal, dersini iyi çalışmış, Sosa, Kucka ve genç Yusuf’un takımının başına bela olabileceğini düşünmüş olacak ki, üç futbolcunun pas bağlantılarını kesilmesini emretmiş oyuncularına ve de başarılı oldu. Orta saha Eminönü pazarı gibi, kalabalık. Top atılacak koşu alanlarını da hesaba katın; oralar da tıkalı.. Kısaca Trabzonspor kilit...
İlk yarıdaki futbola bakarak Trabzonspor’un maçı farklı kazanacağını kimse tahmin edemezdi. Mesut Bakkal’ın, Trabzonspor’un geleceği Abdülkadir’i hesaba katmadığı gibi!
İkinci devre öyle bir Trabzonspor izledik ki... Başrollerde Abdülkadir... Gençlerbirliği’nin sol tarafını adeta felç etti FIFA’nın “Türk Messi” dediği çocuk... Hal böyle olunca, bir başka deyişle Abdülkadir kanatları takır takır kullanınca, rakip oyuncuları ipe boncuk dizer gibi dizmeye başlayınca, Trabzonsporlu futbolcuların oynama iştahı arttı, orta sahada oluşan boşlukta Sosa’dan tutun, Kucka’sına varıncaya dek derin bir nefes aldı.
Dün ikinci yarı keyif veren bir Trabzonspor izledik. İlk yarı defans hatasını saymazsak tabi ki... Durica’nın olmayışı en büyük eksiklikti. Yeni transfer Tomas’ın da gelecek haftalar takımda oynayacağını düşünürsek; Trabzonspor daha iyi olacaktır.
Unutmadan... Oyuna ikinci yarı katkı yapan oyuncular olur da Onazi durur mu? O da elinden-ayağından geleni yapıp skora damgasını vurdu.
