20 yıldır umutla bekliyorlar

Bugün 17 Ağustos 2019. Marmara Depremi’nin üzerinden tam 20 yıl geçti. O kara günde, resmi rakamlara göre 17 bin 480 kişi hayatını kaybetti, 48 bin 901 kişi de yaralandı. 285 bin konutta ağır, orta ve az hasar meydana gelirken, yaklaşık 500 bin kişi ise evlerinden oldu. Depremde yakınlarının cenazesini bulanlar şanslıydı. Çünkü, yüzlerce kişiden deprem sonrası haber alınamadı. 20 yıldır bir umut bekleyen ve yakınlarının yaşadığına inanan Aktürk, Karamert ve Emir aileleri yaşadıklarını anlattı.

‘Kızım hâlâ yaşıyor’

Kenan Emir, depremde kaybettiği kızı Hicran’ı 20 yıldır bıkmadan usanmadan arıyor. Depremde oğlu, gelini ve üç torununu kaybeden 72 yaşındaki Emir, ölene kadar süreceğini söylediği arayışını şöyle anlatıyor: “Depremden sonra Hicran’ımı bulamadım. Yetkililerin hepsine yıllardan beridir mektup yazıyorum. Ama hiçbir sonuca ulaşamadım. Ben evladımın yaşadığını düşünüyorum. En azından mezarlar açılsa cesedine ulaşsam ümidimi keserim. Söylenene göre, deprem gecesi kızım kafasından ağır darbe almış. Beyin cerrahları ile konuştum. Geçmişi hatırlaması için büyük şok yaşaması gerekiyor. Bizi bulamıyor. Kızım ölmedi, o his hâlâ içimde.”

Depremde 7 yaşındaki kızı Gözde’yi kaybeden ve hala yaşadığına inanan Nilgün Karamert şunları söyledi:

“Kızımı bir teğmen boş bir arsada bulmuş. Sapasağlam kurtarıldı. Ama bir daha ulaşamadık. Daha sonra teğmen bizi buldu. Kızımı kurtardığını hastanede kaybettiğini söyledi. Nerede bilemiyoruz. Kızımın kalbi bir yerlerde atıyor bunu biliyorum. Öldüğünü ispatlamam lazım ki benim umudum bitsin. DNA’lar için neden bu kadar bekletiliyoruz. Dengemiz bozuldu. Bir kitap yazdım. Bu kitap Gözde’ye mirasım olsun. Eğer kızımı bulamadan ölürsem ve kızım bulunursa, “Annem ve babam beni aramadı mı” diye bir şüphesi olmasın diye yazıyorum.”

‘Özlemeyi bile unuttum’

50 yaşındaki Gamze Aktürk ise kardeşi Zafer Kutluer’i (21) yıllardır arıyor: “Zafer’den depremden sonra ölü ya da diri haber alamadım. Dönemin Gölcük Kaymakamı, Kocaeli Valisi ve İl Cumhuriyet Başsavcısı’nın ortak aldığı kararla tek bir kişi üzerinden dava açılarak emsal teşkil edilmesi söylendi. Davanın açılmasını benden rica ettiler. 17 Ağustos Mezarlığı’ndaki 31 kimsesiz mezarının 14 tanesi açıldı. Ancak açılanlar arasında kardeşimle bir eşleşme olmadı. Fakat sadece benimle eşleşme yapıldı. Diğer kayıp yakınları faydalanamadı. Fakat verilen sözler böyle değildi. Ben temsilen davayı açan kişi olacaktım. Daha sonra bir veri bankası oluşturulacaktı. Kayıp yakınları da eşleşme yaptırmak için başvuracaktı. Yıllardır bir arpa boyu yol alınamadı. Özlemeyi bile unuttum.”