Başarısızlık döngüsüne sahip insanlar, döngüyü neden kıramaz?

Neden bazı insanlar istikrarlı bir başarı çizgisinde ilerlerken, bazıları da aynı biçimde başarıyı ıskalar? Bu soruya, iyi niyetli pek çok kurum ve yönetici cevap arar. Şayet konunun öznesi olan kişide patolojik bir durum yoksa, ya da kişinin karakter eğilimleri yaptığı işte başarılı olmasına engel değilse (yani yanlış iş-yanlış insan eşleme) durumu yoksa yüzde yetmiş beşlere kadar varan yüksek bir oranla, koçluk ve mentorluk işe yaramakta.

Ancak, bazı durumlar ve insanlar var ki, her şeyi denersiniz, denediğinizi de bilirsiniz, ama ısrarla maya tutmaz... Üzülürsünüz... Merak edersiniz… Böyle durumlarda cevap, kişinin kendisindedir.

Kendi sorumluluklarının yükünü sahiplenemeyen insan, hele de sürekli dışarıda bir suçlu veya hatalı arıyorsa, büyüme şansını kaçırır. Hatta daha da ileri gidelim, başarılı olma fırsatını kaçırır. Bu insanları bir süre gözlerseniz, bir döngü görürsünüz: kendini ve eylemlerini inkar ederek ya kendisini ya da konuyu sabote etme eğilimi. Bu insanlar, kendi sorumluluklarının yükünü sahiplenmek yerine düzenli olarak birilerini veya durumları suçlarlar. Kendilerini biraz da olsa rahatlatabilmek için başkalarının hatalı olmasına ihtiyaçları vardır, çünkü sorunu/hatayı kabul etmek demek büyümeyi gerektirir, bu da cesaret ve güç ister.

İnsan, doğuştan yalnızdır. Dünyaya yalnız gelir, yalnız gider. Bu aslında bir kudrettir, ancak çok az insan bu gerçekle yüzleşebilecek farkındalık düzeyine sahiptir. Kendini düzenli olarak sabote eden insan, varoluşsal yalnızlığıyla yüzleşmekten kaçan kişidir, zira bir kez yüzleşirsen "idrak" edersin. İdrak etmek, akabinde seçim yapmayı gerektirir: ya güçlü olacaksın ya da bilerek kendini sabote ettiğini itiraf edeceksin! İşte o zaman da başkalarını ve durumları suçlamak mümkün olmayacaktır. Bu insanlar için inkar etmek ve kaçmak en kolayıdır ta ki bir sonraki sabotaja kadar. Bu insan, inkar ve suçlama döngüsünü kıramadığı sürece, kendini, tekrar tekrar aynı konuda sürekli başarısızlığa uğratmaya mahkumdur.