Dört maçtan iki puan almanın günahı kime?
Dokuz puan öne geçip, bugün itibariyle liderliği kaybedecek duruma gelmenin vebali kime?
Artık, “Başakşehir her şeye rağmen şampiyon olur” diyebilecek kaç kişi kaldı?
Abdullah Avcı’nın “Cebimiz dolu” dediği andan itibaren her şey gitti, krediler bitti, kimsenin savunamayacağı bir Başakşehir geldi.
Ezberleri bozmak isteyen bir Avcı vardı aslında... Soner Aydoğdu gibi bir yeni kimlik 11’de, geçen haftanın “sıfır”ı Mossoro kenardaydı.
Emre Belözoğlu’nu savunmanın önünde tek oynatmak iyiydi de, o Robinho’nun arkasındaki dörtlünün üretken olamaması neydi?
Topa sahip olan Başakşehir, ama onların oynamasına imkan tanımayan Sivasspor vardı. Verdikleri birkaç pozisyonda da kaleci Tolgahan karşılarındaydı. Artık cümle alemin ezberlediği Edin Visca’dan bir şeyler beklemek güzel de, B planını üretememenin faturasını kime çıkarmalı peki... Bundan sonra Visca’dan daha fazlasını bekleme... Çünkü bundan sonra da aynı şekilde kelepçelenecek, rakipten kurtulmak için çok cebelleşecek.
Ligde haftalar boyunca bırakın puan kaybetmeyi, gol bile yemeyen de bu takımdı, bugün dört maçta 10 puan kaybeden de bu ekip... Oysa geçmiş 19 maçta sadece 11 puan kaybetmişlerdi.
Fena halde yanılttılar, fena halde çuvalladılar.
Sivasspor için fazla bir şey yazmak lüzumsuz... Biraz uğraşsalar galip gelebilecek durumdaydılar ama istemediler. Savunmadaki ciddiyetlerini ileriye taşıyamadılar. Emre Kılınç, geçmişi arattı, Douglas ileri kanatta topu kapmak için uğraştı. Özer Hurmacı da çabaladı ama belli ki kendini gösterme isteği onu fazlasını yapmayı engelledi.
Bu sonuçtan sonra şimdi sormak gerek, Abdullah Avcı’yı adamlığıyla sevdik, hocalığıyla takdir ettik. Ancak sormak gerek, aldığı takımı düşme hattının üstüne taşıyan Ersun Yanal mı daha başarısız, dokuz puanlık liderlik hasılatını yiyip bitiren Avcı mı?
