Grup maçlarındaki sonuçlar, gerçeği ap-açık ortaya koyuyor. Rakiplerimiz İzlanda ve Çek Cumhuriyeti ileri hamlelerle iddialarını ve hedeflerini büyütürken, bizim çocuklar geriye kayıp düşmüş!
Letonya gibi savunmasında yığılıp topu uzun vuruşlarla savuşturma dışında hiçbir temel felsefesi olmayan, fizik gücüne dayanıp itip kakarak oynamaya gayret eden bir takıma bile takılıyoruz.
Elbette saha içinde emek terleri döken çocuklara kızamayız. Onlar hiçbir şekilde öfkeyi hak etmiyorlar. Aksine, hepsinin anlayışa, desteğe, yardıma ihtiyacı var. Travmalı, psikosomatik bir çöküş içindeler. Bir yandan rakiplerin sert, acımasız, beklenmedik oyunu, bir yandan kendi hataları, yetersizlikler ve dağınıklıklarıyla hiç de hesaplamadıkları bir tablonun detayını oluşturuyorlar.
Eleme grubunda daha ilk yarı sonuçlanmadan anlaşılıyor ki, elenmişiz!
Bırakın grup liderliğini, ikinciliği, play off oynamak için üçüncülük bile zor artık!
Fatih Terim Letonyalı gazetecilere, bulundukları seviyeye göre soru sormaları konusunda daha dikkatli olmalarını söylerken; bizler Milli Takım’a da aynı seviyede futbol oynatması gerektiğini hatırlatsak... Hocamızı üzer miyiz? Bilmiyorum! Ama O’nun milletçe hepimizi üzdüğü kesin!
Hocamızdan öfkeli ve ağdalı üslubunu değiştirmesini beklemiyoruz sadece. Oyun anlayışımızı, tempomuzu, kurgumuzu da değiştirmesini bekliyoruz. Birkaç oyuncu değiştirerek de olmuyor bu... Mehmet Topal’ın 2008’deki Almanya maçından beri stoper oynayamayacağını biliyoruz. Ama O yine ısrarla orada oynuyor. Bilal Kısa’nın uzun vuruşu dışında ceza alanına girip şöyle kuvvetli ve isabetli şut deneyen oyuncumuz da yok. Tüm hava toplarını kaptırıyoruz. Çok basit duran top golleri yemeyelim derken, gecikmeyle çok basit penaltılar yapıyoruz. Ezberlemiş oyun klişeleri de eski baskıyı çıkarmıyor artık. Caner de Gökhan Gönül de ceza alanını karıştıramıyorlar. Bir ara Arda tek başına üç kişiyi geçip ceza alanına yöneldi. Baktım, Letonyalılar koşup sarıverdiler çevresini. Bizimkiler Arda’yı uzaktan seyrediyorlardı, yazık!
Neyse... Puan puandır... Yetmez ama, aferin(!).
Şimdi nasıl olsa bir derbi var hafta sonunda. Hep beraber birbirimizi uyutur, oyalar, avutur ve mutlu oluruz!. Yalan mı!
