Bir de ayrılık olmasa...

“Anneciğim özür dilerim. En güzel zamanlarını göremediğim için. Özür dilerim, öğretmeninin verdiği ilk gülen yüzle gülemediğim için. Özür dilerim anneciğim bana gönderdiğin o sıcacık o masum öpücükleri yanağıma konduramadığında akıttığın gözyaşları için. Şunu bil ki bebeğim sen ateşler içindeyken, ben kendi gözyaşlarımda boğuluyorum...”
Bu ifadeler eşinin yanına tayin olamayan bir öğretmenin kilometrelerce uzakta bıraktığı minik kızına yazdığı mektuptan. “24 Kasım Öğretmenler Günü”nde bu mektup, her türlü zor şarta karşın fedakarca görev yapan öğretmenlerin içinde bulunduğu zor durumu anlatıyor.
Sayıları yüz binleri bulan öğretmen adayının atama beklediği bu 24 Kasım’da mesleğini yapma şansına erişenler de yakıcı sorunlarla karşı karşıya. Atama, ücret yetersizliği, şiddet ve fiziki imkansızlıklar nedeniyle birçok öğretmen buruk bir “Öğretmenler Günü” yaşıyor. 4+4+4 sisteminin getirdiği sıkıntılara ek olarak bu yıl “il emri” uygulamasının da kaldırılması öğretmenlerin en büyük problemi. Uygulamanın kalkmasıyla çok sayıda öğretmen ancak eşinden ve çocuğundan ayrı kalma şartıyla mesleğini sürdürebiliyor. Kimi “Artık boşanma aşamasına geldik” diyor kimi aile hayatını internet üzerinden sürdürmelerinden yakınıyor. İşte o öğretmenler ve anlattıkları:

Arada 1100 km var
- MEHTAP BULUT: Branş öğretmeniyim ve eşim Ankara’da. Ben Ardahan’dayım. Eşimle aramda 1100 kilometre mesafe var. Evliliğimizden de hiçbir şey anlamadık.
- NALAN SIĞLAN: Zorunlu hizmet dolayısıyla Konya’da çalışırken tayinim Kars’a çıktı. Kars’ta 2 küçük çocuğumla birlikteyim. Tüm problemleriyle yalnız başıma ilgilenmek zorundayım. Eşimle bayramdan bayrama görüşebiliyoruz.
- FATİH KAYA: Şanlıurfa Suruç’ta görev yapıyorum. Konya Selçuk Üniversitesi’nin Rehberlik Bölümü’ne yüksek lisansa kabul edildim. Ancak Milli Eğitim Bakanlığı ‘Eğitim özrünü kaldırdık’ diyerek tayinimi kabul etmedi. Her cuma 12 saat uzaktaki Konya’ya gidiyorum. Pazar günleri dönüyorum.

Telefonla evlilik
- OĞUZ TURHAN: Ağustos ayından beri eşimi her gün özlemekten ve aramıza giren 1100 kilometreden bıktım usandım. Gençliğimizin en güzel yıllarını eşimden ayrı geçeriyorum evliliğimi telefonda yürütüyorum.
- SAMET AKBAŞ: Hayatımda en çok sevdiğim kişiyle ayrı kalmamak için evlendim. Maalesef bir hafta sonra görev yerlerimize gitmek üzere ayrıldık. MEB’in atama politikası yüzünden eşimden 1000 kilometre uzaktayım.
- OSMAN ŞAKRAK: Eşimle birbirimize uzak şehirlerdeyiz, artık uzaklık bitsin ve kavuşalım diye evlenme kararı aldık. Ama MEB engeli yüzünden kavuşamıyoruz.
- HALİL GENÇ (Öğretmen eşi): Eşim Balıkesir ilçesinde öğretmen. Ben ise İzmir’de kamu kuruluşunda çalışıyorum. Yer değiştirme imkanım yok. Bu yüzden eşim ile 2 yıldır ayrıyız. 4 ve 5 yaşında 2 kızımız ile 10 aylık bir oğlumuz var. Çocuklarım eşimin yanında. Maddi sorumlarımız nedeniyle ayda 1 kez ziyaretlerine gidebiliyorum.
- MURAT ÖZBEY: Geçen yıl Bilgisayar öğretmenliği bölümünden mezun oldum. Seçmeli ders olmasından dolayı alanımız kısıtlandı. Bizim alanda 7 bin 500 civarında bir açık var ama sadece 300 civarında atama yapıldı. Okulu bitirdik öğretmenmlik yapamıyorum. Şu anda işsizim. Yarı zamanlı olarak özel kurslarda ders veriyorum bazen. Atanır gideriz diye kimse iş vermek istemiyor. Atanma ihtimalimizin çok zor olduğunu da anlatamıyoruz.

Bilgisayar başında bekliyor
Siirt’te öğrencilerine soba başında ders anlatan Yasemin öğretmen, yeni evlendiği eşiyle sadece 2 ay birlikte geçirebildi. Özür grubu (eş ya da sağlık durumundan dolayı tayin bekleyenler) atama kılavuzu yayınlandığı günden beri her gün “Acaba bir haber var mı” diyerek bilgisayar başında bekliyor. Tek isteği ‘il emri’nin geri getirilmesi. Yasemin öğretmen, “14 Şubat Sevgililer Günü’nde eşimize, çocuklarımıza kavuşmak istiyoruz” dedi.