J.D. SALINGER’IN KAPALI KAPILARI

‘Çavdar Tarlasında Çocuklar’ kitabıyla herkesin kalbine dokunan J.D. Salinger, dünyaya öfke duyan bir yazardı. Hayatının son yıllarını inzivada geçirdi, yazdığı hiçbir şeyi paylaşmadı. Düne kadar elimizde 2-3 fotoğrafı varken, şimdi biyografisini okuyabiliyoruz



Hâlâ çok satanlar listelerinde görebileceğiniz ‘Çavdar Tarlasında Çocuklar’ kitabını 1951’de yayımladıktan sonra evine kapanan ve kelimenin tam anlamıyla
‘münzevi’ bir hayat süren J.D. Salinger, gelmiş geçmiş en tuhaf yazarlardan biri. Bunun birkaç sebebi var elbette: 1980’den 2010’daki ölümüne kadar hiç röportaj vermemesi mesela... Hiç fotoğraf çektirmemesi, 1963’ten sonra hiçbir kitap ya da makale yayımlamaması, kendisi hakkındaki tüm yayınları hukuki yollarla engellemeye çalışması... Yani kısacası, ‘yok olmak istemesi’... Anılarını kamuoyuyla paylaştığı için eski sevgilisi Joyce Maynard ile öz kızı Margaret Salinger’ı bile hayatından çıkardı Salinger. Margaret da intikam almak amacıyla babasının biyografisini kaleme aldı ve onun için, “Kendi idrarını içerdi ve annemle çok az sevişirdi” diye yazdı. Salinger görünmek istemedikçe konuşulur olmuştu. Hayatı kurcalandıkça kurcalanıyordu ve evet ‘biraz’ değil, birazdan daha fazla ‘tuhaf’ bir adamdı. Bu tuhaflığı da tüm dünya tarafından daha çok merak edilmesine sebep oldu. Peşine gazeteciler takıldı, gizlice fotoğrafları çekildi, ona ithaf edilen şarkılar yazıldı. Sonunda Salinger daha çok kızdı ve bu sefer de medyada ‘huysuz adam’ imajı yaratıldı.

Son röportajı
Onunla 1980’de uzun ısrarlar sonucu röportaj yapmayı başarabilen Paris Review muhabiri Betty Eppes, Salinger ile buluşmaları sırasında iki kez gülümsediğini belirtiyor. Biri, Eppes’in yüzünden akan mutluluk yaşlarını silerken; diğeri de Eppes ona “Eğer gerçekten her gün yazıyorsanız, ne üzerinde çalışıyorsunuz?” diye sorduğu zaman. Gülümseyip, “Bunu söyleyemem” demiş.

“Yabancılarla konuşmak istemiyorum”
Röportajdan sonra Salinger postaneye gider. Dönerken muhabir Eppes, bir adamın yazarı durdurduğunu ve elini Salinger’ın koluna koyduğunu görür. Büyük ihtimalle tokalaşmak isteyen bir okuyucusudur. Salinger buna o kadar sinirlenir ki, geri dönüp muhabire bağırmaya başlar: “Senin yüzünden tanımadığım bu adam benimle konuştu! Caddede yürürken bana geldi ve konuştu! Öylesine yapıverdi! Bundan hiç hoşlanmam. Senin yüzünden komşularıma telefonlar geliyor ve ben komşularımın rahatsız edilmesinden de hoşlanmıyorum. Yalnız bırakılmak istiyorum. Mahremiyet istiyorum. Bu yüzden buraya taşındım. Mahremiyet aradığım için buraya geldim, normal bir yaşam sürebileceğim ve yazı yazabileceğim bir yer olduğu için. Fakat senin gibi insanlar beni takip ediyor. Sert görünmek istemiyorum. Ben ketum bir insanım. İhlallerden hoşlanmam. Sorulardan hazzetmem. Yabancılarla konuşmak istemiyorum. Hiç kimseyle özel konuşmaktan hoşlanmıyorum. Ben bir yazarım. Bana istersen mektup yazabilirsin. Fakat lütfen bana uğrama.”

Devamı kitapta
Sel Yayıncılık’tan çıkan ‘Üzüntü, Muz Kabuğu ve J.D. Salinger’ adlı biyografi kafalardaki ‘neden?’ sorularına yanıt verecek nitelikte hazırlanmış. Yazarın uzun yıllar gizli kalan hayatını merak edenler; 91 yıllık ömründe insanlardan kaçarken neler hissettiğini anlamak isteyenler için ideal bir kitap. Yedi yıldır bu biyografinin üzerinde çalıştığını söyleyen yazar Kenneth Slawenski, aynı zamanda Salinger’ın hayran sitesi www.deadcaulfields.com’un da yaratıcısı.


SALINGER’I DAHA DA TUHAFLAŞTIRAN 5 ŞEY

1- John Lennon’ın katili Mark
Chapman’ın cebinden çıkan kitabın ‘Çavdar Tarlasında Çocuklar’
olması.
2- Gizli saklı yazdıkları yayımlanabilecek diye ölümüne sevinen hayranları.
3- Tek güncel fotoğrafında, market çıkışında fotoğraf makinesine doğru yönelttiği yumruğuyla görülmesi.
4- Sinirlenip yazdıklarını bahçede yakmasın diye bazı gazetecilerin evinin önünde beklemekten vazgeçmesi.
5- Ölümünden sonra ona ait olduğu iddia edilen klozetin e-bay’den açık arttırmayla satılması.


SALINGER’A ADANMIŞ ŞARKILAR

-The Divine Comedy, ‘Gin Soaked Boy’
-Billy Joel, ‘We Didn’t Start The Fire’
-Green Day, ‘Who Wrote Holden Caulfield?’
-Belle and Sebastian, ‘Le Pastie De La Bourgeoisie’
-Indochine, ‘Des Fleurs Pour Salinger’
-Guns n’ Roses, ‘Catcher in the Rye’
-Teoman, ‘Gönülçelen’
-A Scissors, ‘Hey Franny, It’s Zooey’