Tarkan’ın bandocu kızları Alex Gaudino’dan arak

Hani şarkılarda sekiz mezurluk bir hırsızlığa izin olduğuna dair bir efsane var ya... Benim merak ettiğim, şarkılardaki sözde sekiz mezurluk izin klipler için de geçerli mi?
Çünkü anlaşılan o ki eğer böyle bir şey varsa, Tarkan bu imkanını kullanma yoluna gitmiş.
Alex Gaudino‘nun “Destination Calibria”sının klibini izleyin bir, sonra da Tarkan’ın “Dilli Düdük” şarkısına çektiği yeni klibi. Aradaki “benzerden öte” sahneler şüphesiz dikkatinizi çekecek.
Şimdi efendim, bu “Destination Calibria”nın klibi özellikle erkeklerin hayranlığını kazanmış, İngiltere’de yayımlanan The Sun gazetesinin internet sitesi tarafından düzenlenen ankette 2007’nin en seksi video klibi seçilmiş bir eser.
Klibin konusuna gelirsek... Süper mini etekli bandocu bir kız, kıvrak kalça hareketleriyle saksafonunu çalar, arada rujunu tazeler, sonra davula geçiş yapar. Kâh saksafonunu elindeki bezle parlatır kâh saksafonunu yalar. Dans şarkılarına çekilen erotik kliplerdeki klişe göndermeler yani... Sonra bu kız klonlanır ve klonlarıyla birlikte dans etmeye başlar. Bir ara kızlar hep birlikte yerlerde sürünürler. Hem yorgun düşmüşlerdir hem de küresel ısınmanın etkisiyle sıcaklamışlardır anlaşılan çünkü ceketlerinin önünü açıp başlarından aşağı suları boca etmeye başlarlar.

Herkesin her şeyden haberi var
Gelelim Tarkan’ın klibine... Tarkan klipte bilimkurgu filmlerindeki arabaların falan uçarak yol aldığı türde bir şehirde, bir gökdelenin terasında dans edip şarkısını söylüyor, bazen Kara Şimşek’ine atlayıp dolanıyor, ekranda beliren gazete küpurları vs aracılığıyla da magazin basınına geçiriyor. Neyse bunları geçiyorum... Konumuz bandocu kızlar... “Dilli Düdük”ün klibinde bir de ne görelim; Alex Gaudino’nun bandocu kızları “Dilli Düdük”ün başından sonuna iki-üç sahnede bir karşımıza çıkıyor. Gaudino’nun bandocu kızları gibi kıvırtıyor, arada eğilip aynen onlar gibi popolarını gösteriyorlar. Kamera aynen “Destination Calabria”nın klibindeki gibi kalçalara ve dudaklara zum yapıyor. İzlerseniz neden söz ettiğimi daha iyi anlayacaksınız.
Tamam alıştık bu arak durumlarına. Ama Türkiye’nin megastarı denen, kendini böyle gören biri yapmasın bari.
Sırf Tarkan değil ki... İki haftada bir popçularımızdan biri ya albüm kapağı ya klibi çalıntı diye gazetelere haber oluyor. Alıştık artık ama insanı sinir eden milleti bu kadar aptal yerine koymaları. Ne demirperde ülkesiyiz ne de burası artık eski Türkiye. Herkesin her şeyden haberi var. Dünyanın tüm müzikleri, tüm klipleri, tüm filmleri bir tık ötede. Dünyadan bihaber değiliz. Kimi kandırıyorsunuz? 





R.E.M basçısının Türkiye bilgisi
Mehmet Tez, İKSV ve Pozitif işbirliğinde, Virgin Radio sponsorluğunda düzenlenen S.O.S. İstanbul adlı etkinlik kapsamında İstanbul’a gelen R.E.M‘in basçısı Mike Mills’le Habertürk’teki “Müzikatak” programı için röportaj yaptı. Ben de yanlarındaydım. Eğer röportaj yapılan sanatçı, müzisyen, tasarımcı vs bir yabancıysa mutlaka Türkiye hakkında bir şeyler sorulur. Ve yabancı genelde “İstanbul, kebap, Boğaz, camiler çok güzel, tarihi etkileyici” muhabbetinin sınırları dışına çıkamaz; Boğaz’ı nehir sananlar olur, “Asya ve Avrupa arasında köprü, kültürler buluşması” klişeleri tekrarlanır. Hadi dünyadan bihaber Amerikalıları geçtim, iki adım ötemizdeki Viyana’da bile cahil olmadığını düşündüğünüz bir tasarımcıyla konuştuğunuzda Türkiye’nin laik bir ülke olduğunu bilmemesine şaşırabilirsiniz.
Bu nedenle Mike Mills beni etkiledi:
“Türkiye’nin laik bir rejimle yönetilmesini savunanlarla dini bir yönetim peşinde olanlar arasında büyük hesaplaşma var. Burası çok uzun bir laik yönetim geleneğine sahip bir ülke olarak dinin yaşanmasına da fırsat tanıyor. Bu aslında bizim de Amerika’da yapmak istediğimiz şeydi. Amerika teoride laik bir yönetime sahip. Ama ne yazık ki hükümet işlerine dini karıştıranları her yerde görüyorsun. Ben dinin ülke yönetiminde yeri olmadığını düşünüyorum. Bence ikisi ayrı olmalı.”
Kendi dünyasının dışındaki dünyalarda da olup bitenleri takip edenlerle de karşılaşılıyor bazen işte. İnsanın hoşuna gidiyor.