İLİŞKİYE VE KALIPLARA DİKKAT

İlişki yapılanmaya başladığında, ilişki paterni (kalıpları, tekrar eden eylem şekilleri) ortaya çıkar. Bu kalıpların oluşmasında kişilerin eylem modları /şekilleri aktif olarak belirleyici olmaktadır. İlişkinin tanımı, bu şekilde ortaya çıkar. Bu durum ise bizim, kişi olarak ilişki içinde belirlenişimizi, bununla ilgili bir şekilde pozisyon almamızı getirir. Eğer uyum ve ayar sorunu yoksa, sağlıklı bir seyirden söz edilebilir. Sorun varsa, işimizi kolaylaştırabilecek aynı ilişki yapısı, sözkonusu kalıplardan dolayı işimizi zorlaştırabilir.
Peki, bu durumda ne yapılabilir? Bir durumdan, ‘nasıl çıkabiliriz’ başka, ‘nasıl çıkamayız’ başkadır. Öncelikli görünen, içinde bulunulan durumu konuşmaktır. Bunu yaptığımızda ise ilişki hakkında konuşarak ilişki kurmak tatsızlığıyla karşılaşırız. Ayrıca bu tatsız durum, ilişkide yer tutmaya ve hatta ilişkinin yerini almaya başlayabilir. Böylece ilişkinin kendisi daha az yaşanmaya başlar. Sonuçta problemi çözecek mekanizma, kendisi problem haline gelir. Asıl temel açmaz budur.
Ayrıca, ilişki yönetimi, ilişki ekonomisi, ilişki duygusu, ilişki işlevselliği, ilişki stratejileri ve ilişki ile ilişki gibi daha sonra açımlanacak özellikler aktif olarak söz konusu iken, bunlar yokmuş gibi davranıldığında, gerekmediği halde, ‘ilişki var mı derdin var’ noktasına gelinmektedir.

KİŞİLER MASUMDUR, İLİŞKİLER DEĞİL
Duygular da bu kalıpların içinde kalmakta, soluklanmaktadır. Sonuçta, ilişkinin tarafı olan, iki iyi insan, anlaşılmamışlığının sıkıntısında ne yapacağını bilemez bir durumda kalacaktır. Üstesinden gelmek istediklerinde ise zorlu, çaresizliğe sevk eden ve hatta masumiyeti tartışılır ilişki dinamiği ve kalıpları ile karşılaşacaktır. Ayrıca, giderek daralan ilişkinin kendisi de; kişileri, bireyselliklerinde de sıkışmış hale getirir. Bu durumdan çıkma girişiminin eksik ve yetersiz oluşu da, yine ilişki tarafından, iki kişinin, birbirine düşmesine yol açan süreci başlatır. Bu durumda, öncelikle, birbirlerini suçlamadan ilişkiye karşı birlik içinde hareket edebilmeleri gerekir.
Birliktelik kadar ayrılık da, sadece bir durumdur. Bu durumun kişilerin yararına yönetilememesi, ayrılığın kendine özgü duygusu dışında, sancılı, içinden çıkılamaz, sonrasında olası yeniden yapılanmalara da zorluk çıkartan bir süreç haline gelmesine yol açacaktır. Aynı ilişki gerçekliğinde, daha mutlu yaşamak mümkünken üstelik.

İYİ NİYETLİ ÇARESİZLİK VE YARDIM ALMA
Bu noktada, ilişkide sevgi, saygı, empati (eşduyum), anlayış ve katlanmaktan söz etmek, yapmaya çalışmak, oldurmaya çalışmak ve önermek ancak iyi niyetli bir çaresizliğin sonucu olabilir.
İlişkiye müdahale, teknik bir iştir, bir operasyondur ve bu yönlü çalışacak uzmanın değerlendirmesini gerektirir. Nasıl kullandığımız her şeyin, bir uzmanı, danışmanı varsa, ilişkinin de servis hizmeti, teknik arızayla ilgilenebilecek servislerinin olduğunun bilinmesinde yarar vardır. Bazen küçük, isabetli bir teknik müdahale, sıkıntıların üstesinden gelinmesini sağlayabilir.
Kişilerin bütün teknik ayrıntıları bilmesi şart değildir. İlişki işleyişinin bu şekilde olduğunu anlamak ve teknik ayrıntılarını bilen bir uzmanın olması gerekliliğinin bilinmesi yeterlidir. Bazı ilişkilerde hiçbir şey yapılamayacaksa eğer, o durumda da yapılabilecekler yine vardır. Ayrılma süreçlerine dair özelliklerden daha sonra söz edilecektir.
İlişki içinde pozisyonlar değiştirilebilir, ilişki kanalları yeniden düzenlenebilir, ilişki temas yüzeylerinin aktivasyonu ve işlem görücülüğü değiştirilebilir. Tıkanmışlık, sınırlanmışlık, engellenmişlikler giderilebilir. İlişki içi ve dışındaki bazı özellikler serbestleştirilebilir. İlişki başlangıçta duygu ile belirleniyor görünse de, sonrasında ancak eşlik edici olabilir. İlişki arızası duygusal (!) değildir ve yine hiçbir ilişki üçüncü bir şey yüzünden değil, kendisi yüzünden sekteye uğrar.