URLA’DA DENİZ VE YEMEK

Son yıllarda yönetime gelen belediye başkanı Urla’nın kaderini değiştirdi. Zaten onunla ilgili daha önce birkaç yazı yazmış ve Sibel Uyar’ın hizmetlerinden bahsetmiştim. Bu defa hiç kimsenin haberi olmadan Urla’ya hafta içi gittim ve gördüm ki, sahili Bodrum’dan bile kalabalık, trafik karmaşası yok ve en önemlisi de insanlar çok mutlu gözüküyor. Enteresan olan kısmıysa, restoranların son derece dolu olmasıydı ve bir süre masa beklemem gerekti. Akşam yemeğini sahildeki Denizaltı Port’da yedim. Denizle neredeyse hemzemin, elinizi uzatsanız kayalarda sularda gibisiniz. Masalar atmosfere uygun, sandalyeler, rahat örtüler, tabaklar renk armonisi içinde dekorasyonu son derece doğru tamamlıyor.

Başlangıçlarda bölge kıyılarından çıkan kaya midesinden yapılan dolmayı tattım, nefisti ve İstanbul’da midye yiyemediğim için özlemiştim. Soğuk mezelerden Urla cacığı, tabii ki bölgenin olmazsa olmazı enginar ezmesi, tapanaki ve Girit ezmesini denedik hepsi de son derece tazeydi. Arkadan servis şefi restoranın özel yemeklerinden olan levrek lokmayı getirdi. Gerek Ege otlarından oluşan yatağı, gerekse levrek balığının pişmesi muhteşemdi. Benim şef İsmail Güler’e tavsiyem, bunu sossuz bir şekilde yani natürel haliyle sunması ve her yemekle sos kullanmaması. Arkadan servis şefimiz Mutlu Cengiz’in getirdiği kiremitte soslu ahtapot ise tabiri caizse beş yıldızlıydı denebilir.

Şefin başarısı

Yan masada çok enteresan bir konuşmaya kulak misafiri oldum. Denizaltı Port’un et yemeklerinin de hayranları varmış ve buraya sadece et-salata yemeye geliyorlarmış. Bu da mutfağın ve şefin bir başarısı. Bu grupta gözüme çarpan iki lezzet olan roka yatağında biftek ve keçi peynirli antrkot, etseverler için çok güzel iki seçenek olabilir. Balık olarak biz masaya oturduktan sonra canlı canlı gelen ve hemen ızgaraya giden levrekten yana oyumuzu kullandık. Yanına garnitür olarak haşlanmış Ege otları istedim, gayet de iyi yapmışım, çok beğendim. Balığı da tam kıvamında içinde suyuyla pişirmişlerdi, gözümse kıpkırmızı kaya barbunyalarında kaldı.

Tatlılara gelince ancak bir tabakta gelen mini tadımlıklardan deneyebildim. Parfe ev yapımı, şekeri kıvamındaydı. Fırında portakallı helvayı kışın muhteşem dekorasyonlu salonlarında yemeğe bıraktım. Denizaltı çıtır helvaysa balıktan sonra güzel bir son olabilir.

Urla’nın yiyecek-içecekde yükselme şansını düşündüğüm zaman iklim, deniz, dağ üçlüsünün avantajıyla özellikle taze mevsiminde bol bulunan sebze-meyve ve tabii balıkçılığın doğru yönetilmesiyle mümkün olabileceğine inanıyorum. İnşallah çiftlik balıkları tezgahlarda yalnız kalmaz. Tabii bu arada Urla’nın şarapçılıkta da çok önemli ve hızlı adımlarla ilerlediğini görmek beni çok mutlu ediyor. Sezer ve Doğan

Dermenci kardeşlerin bölgedeki yatırımları eminim artarak devam edecektir.