Demeti yeni bir meyhane. Bir meyhanenin kendisine özgü şahsiyetinin oturması için seneler geçmesi gerekir
Yurt dışında New York Times gibi gazetelerde ülkemiz lokantaları hakkında çıkan yazıları görüyor musunuz?
Yabancıların en çok ilgi gösterdiği lokanta kategorisi meyhaneler.
Bunun nedeni basit.
Sofistike turist, kendinde olmayanı ama kültürel açıdan ona pek ters düşmeyeni arar.
Meyhane bize özgü. Ülkemizin kozmopolit geçmişinin adeta mutfak alanında bir özeti.
Öte yandan gastro turist için ters gelmeyen bir formatı var. Türk işi tapaslar. İçki de var.
Meyhanelerin kendine özgü bir havası bir kişiliği vardır.
Demeti yeni bir meyhane. Bir meyhanenin kendisine özgü şahsiyetinin oturması için seneler geçmesi gerekir.
Öte yandan ambiyansı olan bir mekan Demeti. Cihangir’de hoş bir ev.
Özellikle güzel bir havada balkonda kurulu bir masada ve karşınızda Boğaz manzarası hoş bir yemek yiyorsanız lokantanın geçmişi olmadığını falan düşünmezsiniz.
Ortamın keyfini çıkarmaya bakarsınız.
Belki bu durumda eksik olan tek şey mizah.
Bizim şansımıza o da eksik değil.
Yemeğin tam ortasında mutfak tüpü gazsız kalıyor.
Tüp gaz bizim balkondaki masanın tam arkasındaki masada gizli.
Bizi masadan 5 dakikalığına kaldırmak zorunda kalıyorlar.
Servis elemanlarının yüzü kızarıyor. Mahcup oluyorlar. Ama ne Şadan ve Reha Abiler ne de bizleri davet eden Galip kardeşim (Yorgancıoğlu) kibirli şahsiyetler. Hayatta kendilerini ispat etmiş insanlar genelde mütevazı ve hoşgörülü oluyor. Servis elemanlarını yatıştırıyor ve aradaki zamanda diğer müşterilerle sohbet ediyoruz.
Servis gayet iyi
Lokantanın şimdiden müdavimleri var ve insanlar hayatlarından memnun görünüyor.
Bizler için önemli olan servis ve mutfak tabii.
Servis gayet iyi. Mutfak da iyi niyetli ama henüz mükemmel olduğu ve İstanbul’un en iyi meyhaneleri arasında kendisine yer
bulduğu söylenemez.
Soğuklar genelde iyi ama ufak tefek sorunlar da var.
Örneğin zeytinyağlı, portakallı baklalı enginar ve deniz börülce. Bakla ve deniz börülce iyi ayıklanmamış.
Muhammara ve domates ezme standart. İri fasulyeden pilaki de fena değil.
Fava ise standart üstü. Bol yeşil soğanlı. Özen gösterilmiş.
İki mezeyse özellikle başarılı.
Bir tanesi yeşil köz biberli tam yağlı Ezine peyniri.
Diğeriyse füme hamsi. Çok lezzetli bir rakı mezesi.
Artık gerçek çiroz pek bulunmuyor.
Reha Tanor Bey füme hamsinin çirozun yerine geçebilecegini söylüyor. Bizler de aynı fikirdeyiz.
Rakı seçiminde farklı görüşler
Rakı konusunda azıcık ayrılıyoruz. Reha Abi Yeni Rakı Yeni Seri’yi yeğliyor. Ben Âlâ Rakı’yı burun farkıyla tercih ediyorum.
Galip Yorgancıoğlu genelde düşündüğünü söyler, politik değildir ama bu konuda fikir belirtmiyor. İkisinin yeri ayrı diyor...
Benim hanımsa Tekirdağ’ın yeşilini seviyor. Daha tatlımsı, ondan herhalde...
Rakı hakkında konsensus sağlamak zor ama ara sıcaklar konusunda kolay.
Balık köfte şöyle böyle.
Kalamar, fazla kızartılmış. Hemen geri gönderiyoruz.
Sıcak arnavut ciğer taze ciğerden ama onu da fazla kızartmışlar. Geri göndermiyoruz ama kuruttuklari için birer tane alıp bırakıyoruz.
Tereyağlı ve pul biberli karides iyi.
Izgara ahtapotları da güzel. Zeytinyağında çevirmişler. Lezzetli.
Son olarak da minik istavrit tava ve ince dilimlenmiş ızgara levrek fileto geliyor önümüze.
Onlar da geçer not alıyor.
Tatlılar başarılı.
Özellikle elmalı baklava tavsiye edilir. Hafif. Ev baklavası gibi.
Sakızlı sütlaç da lezzetli.
Kaymak dondurmalı irmik helva benim için en az ilginç olanı.
Özet olarak keyifli bir ortamda vasat üstü bir yemek.
Umarım ileride lokanta hatalarını düzeltir ve İstanbul’un en iyi meyhaneleri arasında yer alır.
