Çağdaş sanatı anlama sanatı

Ön plana çıkan bazı Türk ressamların Sotheby’s veya Christie’s gibi dünyaca ünlü sanat eseri değerleme uzmanlarının görüşlerinden uzak bir şekilde çılgınca değerlenen tablolarının peşinde herkes. Özellikle de 35-45 yaş aralığındaki sözde ‘sanattan cidden anlayan’ kesim. Bu eserler için uluslararası pazarda bir fiyat araştırması yapılsa ne çıkacağı belli olmasa da “o sanatçının tablosu benim evimde de var” demek önemli bir statü sembolü haline geldi. Sözüm, bu altı boş eğilimin uzağından yakınından geçmek istemeyen, çağdaş ve modern sanatla ilgili çekirdekten yetişmeye hevesli gençlere. Sanat sizi çağırıyor! Bünyesinde GençModern isimli bir platform oluşturan İstanbul Modern, 21 yaş alt baremiyle, tüm gençleri modern ve çağdaş sanat konusunda profesyonel bir bakış açısı sahibi olmaya davet ediyor. İçinde Esra Eczacıbaşı’nın da bulunduğu dört kişilik bir yönetim kurulundan oluşan GençModern’in 15 kişilik bir elçi ekibi var. Aylık buluşmalarda genç sanatçılar ve küratörler, ‘koleksiyonerliğe giriş’ gibi ince konularda bile üyelere özel atölyeler düzenliyor. Yurt dışında ses getiren sergilere katılma olanağı da sağlayan GençModern, hem gençliğin sanat sevgisine ilaç gibi gelecek hem de uzun vadede sanatı bilinçli bir şekilde eleştirecek ve değerlendirecek isimler yetiştirecek.

“Güle Güle Sarışın”

Biz de !f’lendik

!f biletleri satışa çıktığı gün online satış sitesine hücum edip istediğimizi elde ettik. Amacımız, Cannes’da Altın Palmiye yarışına giren Leox Caras’un “Kutsal Motorlar”, Yunan Athina Rachel Tsangari’nin “Kapsül” ve Virginie Despentes’in “Güle Güle Sarışın” filmlerine gidebilmekti. Dün izlediğimiz “Kutsal Motorlar” bizi mest ederken, bir yandan da “Devam etmemizi ne sağlıyor?” diye düşündürdü bizi. Sonra da film kendi kendine cevap verdi: “Eylemin güzelliği”. Kaldı iki filmimiz daha. “Güle Güle Sarışın”ı, sadece Emmanuelle Beart’ı izlemek için seçtik. 35 dakika sürecek olan “Kapsül” de kadın ve moda ilişkisini zeki bir biçimde anlatıyormuş. Kadınla hiçbir şeyin ilişkisi kolay anlatılamaz ya, hadi hayırlısı...

Boşanma eğilimleri

Çığ gibi büyüyen bir boşanma furyası var. Geçtiğimiz yıl evlenenlerin birinci yılını kutlayamadan ‘bekarlığa merhaba’ partisinde buluveriyoruz kendimizi. Bu bir anlaşma halidir, evlenirsin de boşanırsın da ancak son zamanlarda üst üste duyduğum bir boşanma sebebi var ki bir hayli ters köşe. Sebep şu: Erkekler sakince evde oturup “biz aileyiz” düzenini sağlamaya çalışırken, kadınların gece dışarı çıkmak istemesi. Düzelteyim, haftada bir değil, iki günde bir çıkmak istemesi. Karısı tüm gün çalışsın, akşama da hali kalmasın, yorulup erken uyusun diye takıcı, kafe veya mağaza açan beyler acaba bu hanımlar için bir de mekan mı açsa, locası, DJ’i, barı olan? Hiç olmazsa yabancı yerde eğlenip oynamazlar (!) n