Kayıp kuşağın son kaybı

Kayıp kuşağın son kaybı
Geçen hafta Alice in Chains’in solisti Layne Staley de öldü. X Kuşağı çocukları hiç de sandıkları kadar iyi göz kulak olamadılar birbirlerine...
Ünlü folk rock grubu Blind Melon’ın solisti Shannon Hoon 1991’de ilk plak anlaşmasını imzalarken şöyle diyordu: "Bir CD yapmak ve o bir tek CD’nin Lafayette’teki (doğup büyüdüğü yer) en büyük alışveriş merkezindeki büyük müzik dükkanında satıldığını görmek istiyorum. Herkese bu hayatta bir şeyler yapabileceğimi göstermek istiyorum." Hoon dört yıl sonra 28 yaşındayken New Orleans’ta tur otobüsünde aşırı dozdan öldü. Alice in Chains’in solisti Layne Staley’nin geçen haftaki ölümü Hoon’un bu iç acıtan sözlerini getiriyor insanın aklına. İkisi de artık yaşamadıkları ve yakın dost oldukları için herhalde. Belki de ikisinin içki ve uyuşturucudan dağılmışken çekilmiş unutulmaz bir fotoğrafını -Hoon, Layne’i öpüyor- gördüğüm için yalnızca benim aklıma geliyor.
Staley’nin ölümü onu anlatan çok güzel bir portre yazısını da getirdi aklıma. 1996’da grubun üçüncü albümü "Alice in Chainsöle dönüşü üzerine Rolling Stone onların peşine düşmüştü. Ama onları Stanley’nin ağır bağımlılığı ve kabus gibi hayatı daha çok çekmişti. Soldaki küçük fotoğrafta gördüğünüz o sayının kapağında şöyle yazıyor: "İğne ve Verdiği Zarar: Layne Staley".
Alice in Chains’in müziğinde hemen her zaman Staley’nin bağımlılığı yüzünden çektiği azap vardı. Şarkıları Cantrell yazıyordu ama hikayeler Staley’nindi. Ortaya çıkan karanlık ama çok güzel müzik onları Nirvana, Soundgarden ve Pearl Jam’le birlikte Seattle grunge rock’ının en önemli dört grubundan biri yaptı.
34 yaşındaki Staley 19 Nisan gecesi Kuzey Seattle’daki evinde ölü bulundu. "Grindöda "Cenazemi planlamayın, vücudum ölmeden" diyen şarkıcının cesedi günlerce evde kalakaldığı için teşhis bile edilemedi hemen. Cenazesinde grubun davulcusu Sean Kinney "Kalbim çok kırık" dedi, "bunun nasıl bir şey olduğunu bilemezsiniz" Aynı Kinney o Rolling Stone yazısında Layne’in bağımlılığı ile ilgili de şöyle demişti: "Bu hayatının sonuna dek sürecek. Ama ben de hep sarhoşum zaten. Herkes kendi hayatını yaşar. En azından biz hep birbirimize göz kulak olmaya çalışıyoruz". O zamanlar bile birkaç kez ölümle yüz yüze gelmiş olan Staley de şöyle demişti: "Çok uzun bir zaman daha buralardaym. Ölümden korkuyorum. Özellikle de kendi elimden olacaksa. Gideceğim yerden korkuyorum." Bu "kayıp kuşağın" çocukları birbirlerine hiçbir zaman yeterince göz kulak olamadılar doğrusu.




CUMARTESİ