Oğlumun seyahat güncesi!

igursoy@milliyet.com.tr Neden böyle konuşuyorlar? Bir zamanlar Batu henüz anne karnında altı aylık iken bir Barselona seyahati yapmıştık. O günlerde içeriden tekmeler savurur, ha bire olduğu yerde dönüp dururken, uçağın kalkışından itibaren bir gün boyunca sinmişti. Batu 40 günlükken de bir Küçükkuyu yolculuğu yaptık. Ama onda uçakla değil arabayla gitmiştik. O yüzden saymıyorum.Bu yılbaşını ise oğlumun yoğun ısrarları sonucunda (!) Bodrum'da geçirdik. Biliyorum, biliyorum. Herkesten yeterince yılbaşı anısı dinlediniz, hatta kimileri Kurban Bayramı anılarına geçtiler (örneğin Tuba Akyol, sayfa 2) ama geçen hafta elektrikler kesildiği için ben daha anlatamadım. O yüzden biraz katlanın. Yılbaşı maceramızı duyunca buradaki arkadaşlar şöyle dedi: "Senin oğlan mil biriktirmeye başlasın artık." 31 Aralık sabahı 07.00 uçağı için Atatürk Havalimanı'na vardığımızda saat 05.30'du. Sorumlu vatandaş halimizi, yılbaşı günü sıkışıklığına karşı aldığımız erken çıkma kararıyla birleştirince ortaya bu lüzumsuz boşluk çıktı. Check-in işlemlerini yaptırdığımızda uçağa 1 saat 15 dakika vardı. Ama ne olduysa oldu, havaalanı hoparlörlerinden gelen "Sayın Gürsoy ailesi, lütfen uçağa gidiniz. Bu sizin için yapılan son çağrıdır" anonsunu engelleyemedik. Hiç başınıza geldi mi? Ben resmen utandım. Üstelik telaş içinde güvenlik kapısına geldiğimizde karşımıza yaklaşık 30 kişilik bir kuyruk çıktı. "Adımızı şey ettiler, biz şöyle şey yapsak, ne kadar naziksiniz" falan diye öne geçtik. Batu'yu manyetik kapıdan geçirmemek için yapılan cambazlıklardan sonra uçağa kapağı attık.Ama kalp çarpıntısı bitmez tabii. Kalkışta ve inişte basınç değişikliği nedeniyle bebeklerin huysuzlandığını biliyoruz. Doktora sormuştuk, bir şeyler emdiği takdirde sorun olmayacağını söyledi. Hakikaten de benim kahraman evladım ağzında emziğiyle cokkodo cokkodo diye, gıkını çıkarmadan indi Bodrum'a. Yalıçiftlik'teki Kempinski Hotel'e geldiğimizde, Batu (araba ile gittiğimiz her yerde olduğu gibi) uyuyordu. Günün büyük bölümünde de bu uykuya devam etti. Dolayısıyla benim attığım otel turuna yetişemedi. Otelin Six Senses tarafından hizmete sunulan spasında bir gezintiyi kaçırdı mesela. Ya da Presidential Suite dedikleri, en "baba" odasında gözlem yapamadı. Odayı uzun uzun anlatmaya gerek yok. Terasında üstü açık, deniz manzaralı bir jakuzi olduğunu söyleyeyim, gerisini siz tamamlayın. Öğle yemeğine indik. Yılbaşı gecesi dinleyeceğimiz için heyecan duyduğumuz İstanbul Gelişim Orkestrası'nın usta müzisyenleri de bir süre sonra geldiler. Övünmek gibi olmasın, hepsi pek sevdi Batu'yu. Oğlum her zamanki gibi kendisine ilgi gösteren hiç kimseyi, özellikle hanımefendileri geri çevirmedi. Ama oğlumun gönlü bir büyük müzisyenimizin kızındaydı. Dedikodu olmasın diye adını yazmıyorum. Nereden anladım? Sadece onun gözlerinin içine bakıp dudaklarını büzerek "Üüü, üüü" dedi. "Gürsoy ailesi için son çağrı" Akşam oldu, yılbaşı eğlencesi için otelin balo salonuna indik. Daha önce mehter takımını canlı ve heyecanlı biçimde izlemiş oğlum bu defa yükses sesten hoşlanmadığını açıkça belli etti. Bunun üzerine toplanıp odaya çıktık, yeni yıla İstanbul Gelişim Orkestrası'nı değil, televizyon izleyerek girdik. Ertesi gün brunch vakti bir kez daha restorandaydık. Birden bizim otel odamızın numarası ve benim adım anons edildi. Bir çekiliş yapılacaktı, biliyordum. Ama ömrümde hiçbir çekilişten hiçbir ödül kazanmadığım için (her pazartesi On Numara, her çarşamba Şans Topu, her cumartesi Sayısal Loto kuponu yırtmaktan ellerim nasır tuttu) orası ile ilgilenmiyor, Batu'ya oturma egzersizleri yaptırıyordum. Ama bu defa olmuştu: Maldivler'deki Kempinski'de beş günlük tatil kazanmıştık. Tebrik eden herkes bunun oğlanın şansına olduğunu söyledi. İşte başta söylediğim "Sizin oğlan mil toplamaya başlasın" muhabbeti buradan geliyor. Eğer gidersek Batu daha 1,5 yaşını bitirmeden "gezgin" unvanını hak edecek.Tabii bütün bunlar Maldivler'e uçak parasını denkleştirebilirsek olacak. Umut akşamki Sayısal Loto çekilişinde... Bekle bizi Maldivler