“Üç yaşında dertli dertli şarkı söyler, gözyaşı dökerdim”

Uzunca bir süredir sırt sırta otuyoruz gazetede Asu Maro ile. Hem hafta sonu eklerinin editörlerinden biri hem de sıradan bir okur olarak bayılarak okurum röportajlarını, portre yazılarını. Bir de Off Pera’da “Salı Sallanır” deyip DJ kabinine geçtiği salıların birinde çaldığı şarkılarla deli gibi dans etmişliğim var. Ama bu yetenekli ve hoş hanımefendinin sesinin de güzel olduğunu bilmiyordum. Ta ki Milliyet hafta sonu eklerinin 700’üncü sayısını kutlamak için Cahide’ye gidene kadar. Orada kendisine uzatılan mikrofona öyle güzel şarkı söyledi ki gecenin assolistinden kariyerini değiştirmesi
yönünde tavsiye aldı. Öyle bir niyeti yok Asu’nun ama bu, sahneye çıkmasına engel değil elbette. Asu Maro bu cuma ilk kez sahneye çıkacak, Türk popundan hayatında yeri ve hikayesi olan şarkılar söyleyecek...

Seni yıllardır şahane röportajlarınla, portrelerinle tanıyıp bildik. Bir de DJ’lik yaptığını da biliyoruz ama şarkı söylemek, sahneye çıkmak nereden çıktı?
Ben de o gün yaklaştıkça kendime aynı soruyu soruyorum inanır mısın? Şöyle oldu, yıllardır hep bir gün küçük bir müzik kulübünde arkadaşlarıma şarkı söylemeyi hayal ederdim. 1.5 senedir de şan dersi alıyorum, yine sadece kendi keyfim için ve
bir gün küçük bir topluluğa şarkı söyleme hayaliyle... Fakat boşboğazlık edip bunu söylemişim belli ki sağda solda, Ada Bosphorus’ın müzik direktörü Aslı Atasoy’un kulağına gitmiş, böyle bir teklif getirdi bana. Tesadüf, Aslı yıllar önce bana DJ’lik teklifini de ilk getiren kişidir. Bunun bir işaret olduğuna hükmettim ve “Gün bugün demek ki” diyerek gözümü karartıp “tamam” dedim.

Müziğe ilgin nereden geliyor? Küçükken saç fırçalarıyla ayna karşısında şarkı söyleyenlerden misin sen de?
Ta kendisiyim. Fakat saç fırçası nedense yoktu bende, ben pencereden dışarı bakıp dertli dertli şarkı söyler, bir de kendi sesimden duygulanıp gözyaşı dökerdim, çok fena. Üç yaşında bir kız çocuğu camdan bakıp “Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler” diyerek ağlıyor, düşün. Manzarada hislenecek bir durum da yok, camın arkası Mecidiyeköy. Artık ne yaşıyorsam... Sonrası da hep öyle gitti, hayatı sürekli şarkılarla algılayan bir kız oldum. Seyirciye değil kendime söylüyormuşum,
o yüzden saç fırçası yok herhalde. Diyelim acılar içindeyim ama annemlere çaktırmamam gerekiyor, tuvalete kapanıp “Hayat dudaklarda mey, eğlen oyna durma hey”i söylüyordum, ağlamam duruyordu.

Şan desleri aldığından bahsettin...
En büyük şansım o zaten. Canım hocam Nuri Harun Ateş’le çalışıyoruz. Onun sayesinde cesaret edebildim böyle bir şeye. Baştan beri inandı, cesaretlendirdi, konserde de sağolsun vokalde yanımda olacak, daha
ne yapsın? O gece için ikinci desteğim de piyanosuyla, müthiş fikirleriyle ve enerjisiyle Saki Çimen. Sahnede bizimle olacak.
“Benden Maria Callas performansı bekleyen yok”

İlk kez mi profesyonel anlamda sahneye çıkacaksın?
Evet, ilk kez.

Heyecan var mı?
Heyecan ne kelime... Ama neşeli bir heyecan, içim içime sığmıyor. Neticede ben gazeteciyim, bu yeni bir kariyerin başlangıcı filan değil, hayallerimi gerçekleştireceğim bir gece. Gelenler de bunu biliyor, benden Maria Callas performansı bekleyen yok, birlikte şarkılar söyleyip eğleneceğiz diye düşünerek rahatlatıyorum kendimi.

Söylemekten en çok keyif aldığın şarkılar hangileri? Bu konserde hangi şarkıları duyacağız mesela?
Hayatımda yeri olan şarkıları, sevdiğim insanların bestelerini, sözlerini seçtim. “Kaybolan Yıllar”, Göksel’in “Rüzgar”ı, Özdemir Erdoğan’dan “Canım Senle Olmak İstiyor”, Fikret Kızılok’tan “Gidiyorsun”, Zerrin Özer’den dinlediğimiz
bir Çiğdem Talu şarkısı “Her Şey Seninle Güzel” gibi...

Sen kimleri dinlersin?
O kadar çok kişi var ki bu soruyu sahiden geçelim. Hatta yıllardır bunu sorup daralttığım isimlerden de huzurunuzda özür dilerim.

“Albüm düşünmüyorum, bu konuda çok netim”

Seyirciler arasında kimleri görmek istersin?
Benim bu şarkılarla geçen hayat yolculuğumda yanımda olan, bunu ne kadar hayal ettiğimi bilen dostlarımı, yakınlarımı, “Yok yok yapamayacağım, ben o gün hastalanayım iyisi mi” gibi parlak fikirler geliştirdiğimde “Korkma, çok iyi olacak” diye beni yüreklendiren sevdiklerimi... Annem babam da olabilseydi keşke ama babam hayatta değil, annem de rahatsızlığından dolayı gelemez...

Kiminle düet yapmak isterdin?
Ooo sayısız isim geldi gitti ama hayal bu, nasıl olsa uçabiliriz, bir Leonard Cohen olsa fena mı olurdu... Dur dur, Bryan Ferry’ye de hiç itirazım olmaz.

Devamı gelecek mi bu konserlerin?
Bunu sahiden hiç düşünmedim. Ben bir gecelik bir hayal kurdum. Ama DJ’lik de öyle başlamıştı, devamı geldi. Belki bunun da tekrarı olur, kim bilir?

Albüm yapmayı düşünüyor musun?
Yok, düşünmüyorum. Bak bu defa çok netim.

Kendin şarkı yazıyor musun?
Maalesef, tamamen hazıra konucuyum. Hatta “Yazanlar öyle güzel yazmış ki sen hiç yeltenme bile”ciyim. n