Del Toro’dan karanlık bir aşk masalı

74 Venedik Film Festivali, her yıl olduğu gibi ödül sezonunda kendisinden söz ettirecek filmi buldu: Festivalin ikinci gününde izleyiciyle buluşan, Hollywood’da başarılı bir kariyer sürdüren Meksikalı yönetmen Guillermo del Toro’nun yönettiği ‘The Shape of Water’. Film, ‘Hellboy’ filmlerinin yanı sıra çok sevilen ‘Pan’ın Labirenti’yle tanınan sinemacının hayal gücünü bir kez daha ezilenin, farklı olanın yanında olmak için kullandığı karanlık bir aşk masalı.

Başrolünde Sally Hawkins’in dilsiz temizlikçi Elisa’yı canlandırdığı film, Elisa’nın çalıştığı laboratuvara getirilen ve denizde yaşayan bir canlıyla kurduğu ilişki üzerine. 1960’larda Soğuk Savaş döneminde taraflar bu canlının yaşam hakkına saldırırken, hikâye Elisa’nın toplumun kenarına itilmiş arkadaşlarıyla birleşip bir deniz adamına benzeyen bu canlıyı zalimlerin elinden kurtarma çabaları üzerinden ilerliyor.

Del Toro, bütün kariyerinde üzerinde durduğu ırkçılık, ayrımcılık, şiddet gibi temaları çok başarılı bir yapım tasarımı, yönetmenlik ve özel efektlerle kurduğu masalsı dünyada eleştiriyor. Filmin kötü adamı Michael Shannon ile başroldeki Sally Hawkins’in performanslarının ve genel olarak ‘The Shape of Water’ın ödül sezonunun konuşulan filmlerinden birine dönüşeceği kesin. Altın Aslan için yarışan filmin, Venedik jürisinden de ödül kazanma şansı var.

Cesaret örneği

Yeni Hollywood döneminin ünlü sinemacılarından Paul Schrader, Altın Aslan için yarışan filmi ‘First Reformed’da Del Toro gibi dünya düzeni hakkındaki endişelerini gösterirken, daha gerçekçi bir atmosferi seçmişti. Film, çevreci bir aktiviste danışmanlık yapan bir rahibin (Ethan Hawke), geçmişinin de etkisiyle yavaş yavaş düzeni sorgulamasını konu alıyor. Küresel ısınmanın dünyanın sonu olacağına dair fikirlerini din üzerinden anlatan Schrader, mesafeli yönetmenlik anlayışı ve cesur metniyle dört dörtlük olmasa da üzerine düşünmeyi hak eden bir filmle Venedik takipçilerinin karşısına çıktı. Festivalin açılışını yapan Alexander Payne imzalı ‘Downsizing’in kara komedi üzerinden küresel ısınmayı ele alıyordu. Bu da, filmleri izleyiciyle buluşan üç sinemacı, Del Toro, Schrader ve Payne, aciliyet duygusuyla düzeni kendi stillerinde eleştiren filmlerde birleştiğine işaret ediyor.