Dumlupınar’ın son tanığını kaybettik

4 Nisan 1953’te NATO tatbikatından dönen TCG Dumlupınar denizaltısı, Çanakkale Boğazı’nın Nara Burnu açıklarında İsveç yük gemisi Naboland ile çarpışarak sulara gömülmüştü. İçindeki 81 denizci ise Çanakkale Boğazı’nın 85 metre derinliğinde günlerce kurtarılmayı beklemişti. Çarpışma anında köprü üstü seyir görevinde olan 5 asker de denize düşerek hayatta kalmıştı. Türk denizaltıcılık tarihinin en trajik kazasının son tanığı, o askerlerin sonuncusu emekli Astsubay Hüseyin Akış da memleketi Mersin’de hayatını kaybetti. Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’na bağlı denizaltının 86 kişilik mürettebatından son kalan asker olan güverte Astsubayı Akış, her yıl aksatmadan Mersin’den Gölcük’teki Donanma Komutanlığı’na gelerek anma törenlerine katılıyordu.

Milliyet buluşturdu

95 yaşında olmasına ve pek çok sağlık sorunu yaşamasına rağmen her yıl 4 Nisan’da törenlere katılan Hüseyin Akış, silah arkadaşları şehit olduğu için hayatta kaldığına sevinmediğini söylerdi. 4 Nisan 2016’da Milliyet Gazetesi için TCG Kurtaran gemisinin kurtarma dalgıcı emekli astsubay Yılmaz Süsen ile bir araya gelen Akış, yaşadıklarını şöyle anlatmıştı:

“Kıdemli astsubay Hüseyin İnkaya’dan nöbeti alarak güverteye çıktım. Boğaz geçişlerinde çok manevra yapıldığı için Hüseyin ağabeyim dinlenmek yerine yardım için yanımda kaldı. Köprü üstünde 5 kişiydik. Bir anda karşımıza çıkan Naboland ile çarpıştığımızda denize döküldük. Dibe doğru gidiyordum. 2 gün önce doğan oğlum Mehmet’i göremeden öleceğimi düşündüm. Son bir hamle ile 20-30 metre derinlikten satha çıktığımda denizaltımızın sulara gömüldüğünü gördüm. 81 silah arkadaşımın mezarı TCG Dumlupınar’ın çelik bedeni oldu.”

Hüseyin Akış, Mersin’in Silifke ilçesinde askeri törenle son yolculuğuna uğurlandı.

‘Acılarımı tazeliyor’

Hüseyin İnkaya’nın 2014’te ölmesi üzerine faciadan geriye kalan son kişi olan Akış, “65 yıldır TCG Dumlupınar’ı unutamıyorum. Bana uzun ömür dilenmesi acılarımı tazeliyor. En son Hüseyin ağabeyimi toprağa verdim. Dumlupınar’ın son tanığı olmanın verdiği ağır sorumluluk ile yaşıyorum. Denizaltıcılığın en büyük faciasının son tanığı olmanın sorumluluğuyla silah arkadaşlarımın kahramanlıklarını anlatıyorum. Tüm deniz şehitlerimizin sadece 4 Nisan da değil, her zaman hatırlanmasını isterim” demişti.

Türk denizaltıcılığının en kara günü 4 Nisan

Akdeniz’de NATO’nun Mavi Deniz Tatbikatı’na katılan TCG Dumlupınar, 4 Nisan 1953’te Gölcük’teki Donanma Komutanlığı’na dönmek için girdiği Çanakkale Boğazı’nda İsveç bandıralı Naboland ile çarpışmıştı. 81’i denizaltının içindeki personelle birlikte Nara Burnu’nun 91 metre altına batan Dumlupınar’ın güvertesindeki ve köprü üstündeki 5 asker kurtulmuştu. 72 saat süren uğraşlara ve tüm çabalara rağmen 81 denizaltıcı kurtarılamazken, Türk denizcilik tarihinin en acı facialarından biri yaşanmıştı. Hüseyin Akış, doktorların ‘gitme’ uyarısına rağmen her yıl düzenlenen anma törenlerine katılmıştı. İlerleyen yaşı ve sağlık sorunları artan Akış sadece 65 yıldır ilk kez bu yılki törenlere katılamamıştı. Akış’ın cenazesi Mersin’in Silifke ilçesi Bolacalı Köyü’nde toprağa verildi.