Zincirlerini kıran adamlar

Cu­mar­te­si ak­şa­mı sa­at 02.00... Ken­dim­de de­ği­lim. Eve na­sıl ulaş­tı­ğı­mı anım­sa­ya­mı­yo­rum. Al­tay, Es­ki­şe­hirs­por ma­çı son­ra­sı böy­le­si­ne muh­te­şem bir fut­bol ak­şa­mı­na da­ha ön­ce ne za­man ta­nık ol­muş­tum bi­le­mi­yo­rum. İki maç oy­na­mış gi­bi­yim. Dö­kü­lü­yo­rum. Coş­kum, se­vin­cim ayak­ta tu­tu­yor.
Bi­raz bro­ko­li var­dı do­lap­ta, bir ku­tu ton ba­lı­ğı aç­tım, bi­raz da tu­lum. Bir di­lim kı­zar­mış ek­mek, bir ka­deh de as­lan sü­tü.. Gi­de­rek to­par­la­nı­yo­rum. Elim ka­lem tu­ta­cak aşa­ma­ya geç­ti­ğin­de, önü­me A-4 def­te­ri­mi açı­yo­rum. An­cak yi­ne de o ola­ğa­nüs­tü 95 da­ki­ka­nın han­gi di­li­min­den baş­la­ya­ca­ğı­mı kes­ti­re­mi­yo­rum.
Bu çıl­gın fut­bol dün­ya­sın­da ha­kem­le­ri hır­pa­la­ma­yı hiç yeğ­le­me­dim. Ve­dat Yük­sel ba­kış açı­mı kam­çı­la­dı, içi­mi acıt­tı, duy­gu­la­rı­mı in­cit­ti; özel­lik­le ikin­ci ya­rı­da­ki skan­dal dü­dük­le­riy­le. Kö­tü ni­yet­li ol­du­ğu­na iliş­kin iz­le­nim­ler edin­dim ve de üzül­düm, bu öğ­ret­men genç adam adı­na. Yan­lı de­ği­lim, ön­yar­gı­lı hiç. Oğuz Sar­van tri­bün­dey­di. Ko­ru­ma de­ğil, ada­let is­ti­yo­ruz. Hep­si o ka­dar..

‘Kafa’dan kazanmışlardı

Al­tay­lı fut­bol­cu­la­rın bü­tü­nü, ken­di­le­ri­ni aş­tı­lar li­der Es­ki­şe­hir  kar­şı­sın­da. Zin­cir­le­ri­ni kır­dı­lar, ki­şi­lik, kim­lik ya­rış­ma­sın­da. Be­yin­le­rin­de ka­zan­mış­lar­dı bu ma­çı, da­ha baş­la­ma vu­ru­şun­dan ön­ce. Ha­yal­le­ri­ni sol­la­ya­rak oy­na­dı­lar, bi­linç­le, is­tek­le, he­ves­le, ve ka­zan­dı­lar ana­la­rı­nın ak sü­tü gi­bi hak ede­rek.
Önüm­de maç not­la­rı du­ru­yor, say­fa bü­tü­nüy­le dol­muş, olan­lar, ol­ma­yan­lar, ka­çan­lar, zır­va­la­yan dü­dük­ler, acı­ma­sız gös­te­ri­len ucuz kart­lar. Ve de ku­lü­be­si­nin önün­de ka­ba­da­yı eda­sıy­la ha­kem­le­re sal­dı­ran ül­ke­min ko­ru­ma­ya alın­mış fi­gür­le­rin­den Me­tin Di­ya­din!
Al­tay’ın genç adam­la­rı­nın cu­mar­te­si ak­şa­mı gös­ter­dik­le­ri di­ren­cin kar­şı­lı­ğı, ama­cı üç pu­an­dı el­bet­te. Ya da baş­ka duy­gu­lar. “On­lar li­der, biz 11. sı­ra­da­yız. Bu sı­ra­la­ma­da bir yan­lış­lık ol­ma­lı” der­ce­si­ne, san­ki ta­li­hin yaz­gı­sı­na baş­kal­dı­rır gi­bi...

Gerçek kimlikleri bu

Şim­di bu oyun­cu­lar cu­mar­te­si ak­şa­mı li­der kar­şı­sın­da ser­gi­le­dik­le­ri fut­bol­la so­rum­lu­luk kat­sa­yı­sı bo­yut­la­nan son do­kuz haf­ta­ya gi­ri­yor­lar. O unu­tul­maz ak­şam­da ser­gi­le­dik­le­ri fut­bol dü­ze­yi on­la­rın ger­çek kim­lik­le­ri­ni yan­sı­tı­yor­du. Ne ­den­li iyi ola­bil­dik­le­ri­ni gös­ter­di­ler. Faz­la­dan da öte­si­ni ya­pa­bi­le­cek­le­ri­ni bel­ge­le­di­ler.
Gö­zü­mü­zün önün­de olan bi­ten her şey bir rü­ya de­ğil­di, ço­ğu­muz ora­da şa­şa­rak, ba­ka­rak, do­ku­na­rak bir­bi­ri­mi­ze, ak­şa­mın an­la­mı­nı so­mut­laş­tı­rı­yor­duk san­ki.
Bu ya­zı­nın te­me­lin­de bir­kaç ka­de­hin ina­nıl­maz kat­kı­sı var. Çok maç iz­le­ye­rek ki­lo­met­re­yi sı­fır­la­ya­ca­ğım gün­ler­den ge­çi­yo­rum.
An­cak o ak­şa­mı abart­mı­yo­rum. Gü­zel­li­ği, bü­tün saf­lı­ğı için­de yaz­ma­yı ödev sa­yı­yo­rum.
Eğer bir de gü­zel­lik­le­re böy­le­si­ne has­ret­se­niz.
Al­tay­lı fut­bol­cu­lar cu­mar­te­si ak­şa­mı ger­çek­ten çok iyiy­di.
İna­nın..