Egosu olmayan akademisyen olur mu?
Hocalar, öğretmenler ve akademisyenler... Ne derseniz deyin, onlarla ne yaşamışsanız yaşayın hiçbirini unutmayız, unutamayız. 24 Kasım'da değil her gün onlar başımızın tacı. Doğrudur. Peki ya akademisyenler özelinde konuşursak, akademisyen denilince aklınıza ne geliyor? Neden akademisyenler bizim gözümüzde bir ilkokul, ortaokul ya da lise hocası/öğretmeni kadar 'ulaşılabilir' değil?
Çünkü ego...
'Akademisyen egosu' diye bir şey var çünkü.
Hiçbir kimse "Canım benim, egosu olmayan akademisyen de var" filan demesin. Yani tabii ki diyebilirsiniz ama akademisyenlerin egolarının şişkin olmasını garip karşılamak biraz fazla anlamsız.
Adamlar, kadınlar akademisyen. Biliyorlar, öğretiyorlar, dersler veriyorlar; makaleler, kitaplar yazıyorlar. Hatta ve hatta canlı yayınlara katılıp görüşlerini bildiriyorlar.
E tamam, hangi lise ya da ilkokul hocamız bunları yapıyor?
Kim 3-C sınıfındaki X hocamızın W kanalına katılıp görüşlerini dinleyebiliyor?
Üniversitedeki akademisyenler haliyle, tabiat gereği çok daha kibirli, çok daha egolu, çok daha benmerkezcil, çok daha ulaşılmaz, çok daha mesafeli.
Bunda anlaşılmayacak bir durum yok.
Tabii ki her akademisyen egolu olacak diye bir şey yok.
Ama ortada zaten doğru ya da yanlış da yok!
Egolu olmayan akademisyen de olabilir.
Ama bir akademisyenin egosunun şişkin olmasının da gayet normal olduğunu kabullenmek gerekiyor...
