‘İTALYAN GENÇLER’ YURTDIŞINA KAÇIYOR

1970’lere kadarki yüzyıl içinde 25 milyon göçmen veren ülkede yeni jenerasyonlar da umudu yurtdışında arıyor. Son 5 yılda, 35 yaş altı işgücünde 1.5 milyon istihdam kaybı yaşandı. 25 yaş altındakilerde işsizlik oranı yüzde 35’ı geçti. 2008-2009 arasında başka bir ülkeye yerleşen İtalyan sayısı 120 bin olarak hesaplanıyor. Bunların yüzde 70’i üniversite mezunu. İlk sıralarda Almanya geliyor. Almanya’daki İtalyan işçi sayısı 2009’dan 2011’e yüzde 6.3 artarken geçen yıl bu oran yüzde 23’e yükseldi. Almanya’ya yerleşen İtalyanların sayısı 2011’de 189 binken yılın ilk yarısında 233 bini buldu.
n Almanya’ya göç eden Zuleika Munizza kendisini “oto-sürgün” olarak tanımlıyor. 3 yıldır Berlin’de yaşayan 36 yaşındaki Zuleika İtalya’da mimar olarak çalışırken haftalık maaşla geçinmeye çalıştığını ve kendini “15 yaşında bir öğrenci gibi hissettiğini” anlatıyor. Berlin’de ise hem bir mimarlık ofisinde part-time çalışıyor hem de kendi derneğini kurmuş.
n Arjantin’e yerleşen Cristina Pangrazzi... 2009 yılında Bologna Üniversitesi Yabancı Diller ve Edebiyatları bölümünden mezun olan Cristina garsonluk, fuar hostesliği gibi işlerde çalışmış. Stajı için Londra’ya giden Cristina bir daha İtalya’da dönmemiş. İngiltere’den sonra Arjantin’in başkenti Buenos Aires’te İtalyanca öğretmenliği yapmaya başlamış. İtalya ile yaşadığı diğer ülkelerdeki iş ortamlarını karşılaştırmasını istediğimde “Maalesef İtalya’da iş dünyası çok durağan ve tatmin edicilikten uzak” diyor.
n 31 yaşındaki Massimiliano Rimarchi ise Roma Tre Üniversitesi’nde ekonomi okuduktan sonra Belçika’da master, Floransa’da da doktora yapmış. Yaşıtlarına nazaran İtalya’da iş bulmakta zorlanmadığını anlatan Massimiliano, “Ancak doktoramı bitirdiğimde 3 işe başvurdum. Bunların biri İtalya’da biri Fransa’da biri de İngiltere’deydi. Hepsinden de kabul aldım. İtalya’dakinin hem maaşı çok daha düşüktü hem de çalışma şartları olumsuzdu. Ben de İngiltere’yi seçtim” diyor.
n Massimiliano gibi Ines Felici de ekonomi mezunu ve İtalya’da zorlanmadan iş bulan şanslı azınlıktan. Ancak 6 yıl boyunca, aralarında Alitalia havayollarının da bulunduğu büyük şirketlerde müdürlük gibi pozisyonlarda çalışsa da hem maaşının düşüklüğ hem de kendini geliştirme şansı bulamaması nedeniyle yurtdışına yönelmiş. Şu anda Pekin’de yine Alitalia’da mali kontrolör olarak çalışıyor. “Maaşımın üç katına çıkmasının yanı sıra, gelecek için de umutluyum” diyor.
n İsviçre’nin Neuchatel kentinde bilgisayar sistemleri ve bilişim alanında doktora yapan 31 yaşındaki Valerio Schiavoni ülkesiyle ilgili hayalkırıklığını ve öfkesini şu sözlerle aktarıyor: “İtalyanlarla dünyanın geri kalanı arasındaki fark şu: İtalyanlarda çalışma azmi ve hırsı yok. İtalya’daki durumdan umudum yok.”