Son iki günüm, yollarda geçti ama müthiş mutluyum çünkü olağanüstü güzelliklere şahit oldum. İlk durağım Gebze Teknik Üniversitesi oldu. Bilimi konuştuk.
İkinci durağım Başbakanlık Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı tarafından seçilen yabancı öğrencilerdi. Dünyanın dört bir yanından gelen öğrencilerle sadece ülkemizi değil dünyayı da konuştuk.
Üçüncü durağım ise Denizli geneli ve Pamukkale Üniversitesi oldu.
Gebze Teknik Üniversitesi’nde iki yıldır çok önemli bir yarışmada jüri üyeliği yapıyorum.
Doktora öğrencileri, en karmaşık bilimsel konuları, üç dakika içerisinde, herkesin anlayacağı bir şekilde anlatıyor, biz de, sunumdan içeriğe, sağlayacağı yarardan zamanı kullanımına göre değerlendirip, ilk üçe girenleri seçiyoruz...
Bilimi sevdirme konusunda üstlendikleri misyon nedeniyle Gebze Teknik’e sonsuz teşekkürler...
İkinci büyük teşekkür Başbakanlık Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı’na. Sessiz sedasız, ülkemizin tanıtımına müthiş katkı sağlıyorlar.
150’yi aşkın ülkeden 15 bin öğrenciye burs veriyorlar. Önceki akşam öğrencilerle uzun uzadıya sohbet ettik. Onların gündemi de bizim gençlerimizden farklı değildi. Türkiye’ye sempatiyle bakan ve ülkemizi adeta ikinci vatanı gibi görenler çoğunluktaydı. Hemen hepsi de ülkelerinin en iyi öğrencileriydi ve tıptan hukuka, iletişimden sinema ve televizyona kadar farklı alanlarda eğitim görüyorlardı.
İşsizlik onların da öncelikli gündem maddesiydi ve terörden nefret ediyorlardı. Atlattığımız badire hepsini de derinden üzmüş... Başbakanlık Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı, Başbakan Yardımcısı Türkeş’e bağlı. Ne yaptıkları bu yazıya sığmayacak kadar fazla, onlar için ayrı bir yazı yazmak şart. Tıpkı Denizli ve Pamukkale Üniversitesi gibi.
Denizli, muhteşem bir kent olmuş. Üniversite de öyle. Anadolu Kaplanları diye isimlendirdiğimiz kentlerden biri.
Son geldiğimizde özellikle tekstilde sıkıntıları vardı onu da atlatmışlar.
Üniversiteye gelince, kampüsü Amerikan üniversitelerini aratmayacak kadar güzeldi. Temeli atıldığı ilk günden itibaren yakından izlediğim için geldiği nokta takdire şayan.
Tam bir üniversite kendi olmuş. Akşamları, tam da öğrencilerin istediği gibi cıvıl cıvıldı. 58 bin öğrencisiyle, diğer pek çok ile ve üniversiteye parmak ısırtırlar... Yorucu ama keyifli bir yolculuktu. İstanbul’un yoğunluğundan ve siyasetin kısır gündeminden uzaklaştırdı, iyi de oldu...
