Bağımlılıkla mücadele için enstitü önerisi

Beyazyürek önerilerini ise şöyle sıraladı: “Şu an 25-35 yaş diliminde ne yazık ki çok ciddi bir metamfetamin kullanım artışı söz konusu. Ortadoğu’daki istikrarsızlık ve çatışmaların, narkotik ve psikotrop maddelerin kaçakçılığını kolaylaştırıyor.

Metamfetamin kaçakçılığı ve istismarında tehlike çanları çalıyor. 2018 yılında ele geçen metamfetamin miktarındaki artış, bu maddenin giderek daha fazla oranda kullanıldığını gösteriyor. İran sınırından sokulan bu zehir kristal toz şeklinde piyasaya sürülüyor. Metamfetamin zehri nörotoksik olduğundan beyindeki dopamin ve seratonin nöronlarına zarar veriyor. Hızlı bağımlılık yaptığı gibi akıl hastalığına yol açıyor.”

40 kat artış

“1983 yılına kıyasla madde bağımlılığında 40 kat artış olduğunu açıkça söyleyebilirim. Bu konuda mutlaka Cumhurbaşkanlığı’na bağlı özerk çalışabilecek bir araştırma enstitüsünün kurulması gerekiyor. Bu kurumda sağlıkçılar, psikologlar, sosyologlar, eğitimciler, emniyet görevlileri, sivil toplum temsilcileri hatta din adamları çalışmalı. Epidemiyolojik araştırmalar yapılmalı, kamuoyu ve bilgi bankası oluşturulmalı. Bağımlılık problemleri olan gençlerin acı çektiği bilinmeli. Önlemeden korumaya, korumadan tedaviye kadar ülkemizde bağımlılıkla ilgili birçok sorun var. Kararlı olunur ve devlet ile sivil toplum kurumları iş birliği içinde olunursa doğru, gerçekçi yaklaşımlarla her şeyin üstesinden gelinebilir. Öncelikle istemek gerekiyor.”

Demirel’e yazılan uyuşturucu mektubu

Beyazyürek, bağımlılıkla mücadele konusunda merhum Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’e yazdığı öneri mektubunun içeriğini ilk kez Milliyet ile paylaştı. Bizzat Demirel’den gelen talep üzerine rapor şeklinde yazılan mektuba cevap verilmediğini ifade eden Prof. Dr. Beyazyürek şöyle devam etti:

“Ortaya koyduğumuz önerilerin hiçbiri, o zamandan bugüne hayata geçirilmedi. 10 Nisan 1997 tarihli mektupta yapılması gerekenler ve sorunu enine, boyuna masaya yatırmıştım. Mektupta, ‘Daha önce sorumluluğunu yaptığım AMATEM’e enstitü statüsü kazandırılması için 8 Temmuz 1994 tarihinde verdiğim öneri, Sağlık Bakanlığı Tedavi Hizmetleri Genel Müdürlüğü tarafından reddedildilmiştir. Madde sorunlarına karşı alınabilecek önlemler, her ülkenin, her kültürün kendine özgü önleme ve mücadele programıyla olması gerekir. Bununla birlikte uluslararası ortak, değişmez kurallar da vardır. Bizden daha önce ve çok ağır bir şekilde madde ve getirdiği sorun ile yaşayan, deneme ve yanılmaları gören ülkelerin programları ele alıp bize özgü önleme politikası geliştirilebilir’ görüşlerine yer verdim. Ne yazık ki merhum Demirel’den dönüş olmadı.”