‘Nü fotoğraf bir başkaldırıdır’

Talimhane’deki Piramid Sanat Galerisi 23 Şubat’a dek tanınmış fotoğraf sanatçısı Koray Erkaya’nın ‘Self-Touches’ adlı sergisini ağırlıyor. 2011’de Güney Fransa’da, Van Gogh’un ‘mekânı’ olarak da anılan Arles şehrinde düzenlenen Avrupa Nü Fotoğraf Festivali’ndeki (Festival Europeen de la Photo de Nu) sergisi sırasında başlattığı seriden fotoğraflara yer veren sergi nasizme odaklanıyor. Sergide sanatçının 16 fotoğrafı yer alıyor. Erkaya’yla sergi vesilesiyle nü fotoğrafı ve yeni eserlerini konuştuk.

Serginin çıkış hikâyesi nedir?
İlk olarak ‘Don’t Tell Mama’ sergim İstanbul’da, sonra da Paris’te sergilendi. Oradan da Avrupa Nü Fotoğraf Festival (Festival Europeen de la Photo de Nu) kapsamında Güney Fransa’ya özel davetli olarak katıldık. Orada atölyeler düzenliyordum ve etrafımda da bir sürü model vardı. Bu sergi hakkındaki ilk çalışmalarıma da burada başladım. Narsizme odaklanmak istiyordum. Nasıl ifade edeceğimi düşünürken, bir arkadaşımın belgeselini çekmeye başladım. Güneş enerjisinden ayna yansıtmalı enerji üretimi hakkındaydı belgesel. Orada kullanılan aynalarla ilgilenmeye başladım. Bu aynalar sadece Almanya’da üretiliyordu ama şimdi Şişe Cam tarafından da üretilmeye başladı. Bizim normalde kullandığımız aynaların geçirgenliği %80-85 burada kullanılan aynalarınsa %98. Belgesel vasıtasıyla bu aynaları çekimlerde kullanma şansı buldum. Böylece bu sergideki çekimler bu yansıtma ve geçirgenliği çok temiz aynalarla, iki yıllık bir süreçte gerçekleşti.

Peki narsizm konusu sizi ne zaman ilgilendirmeye başladı?
Herkesin içinde olan bir duygu. Herkes için ölçüleri var. Ben sergideki fotoğraflarda, kendini sevme ya da kendine dokunma olarak aldım bu duyguyu.

Neden nü fotoğrafta kendinizi daha rahat ifade edebildiğinizi düşünüyorsunuz? Nasıl tanımlarsınız nü fotoğrafı?
Aslında ülkemizde nü fotoğraf çekmek çok zorlaşmaya başladı. Zaten çıplaklık bir tabu gibi. Oysa aslında çok doğal bir şey. Sanatın başlangıcından beri, heykelde de, resimde de çıplaklık var olmuş. Ben bunun tabu olmasına karşıyım. Buna bir başkaldırı da diyebiliriz. Yine nü ağırlıklı fotoğraflardan oluşan ilk sergim ‘Don’t Tell Mama’da 20 yıllık fotoğraflarımın birikimiydi. Yani çok uzun yıllardır bu tarzda fotoğraf çekiyorum. Yurt dışında nü fotoğrafın festivali bile var. Normal bir şey olarak algılarken bizde o kadar saklanmaya çalışılıyor ki bizler nü fotoğraf çekenler sivri kalıyoruz.

‘Model ajanslarıyla yakın ilişkideyim’

Modellerinizi nasıl bulup seçiyorsunuz?
Örneğin bu sergideki bir fotoğrafımdaki model, Fransa’daki fotoğraf festivalinin düzenlendiği şehirde bir Van Gogh Cafe’de garsondu. ‘Senin fotoğraflarını çekmek isterim, benim çektiğim fotoğrafları gördün mü?’ dedim. ‘Gördüm ve istemiyorum, olmaz’ dedi. Dört gün tekrar tekrar sordum, beşinci gün kabul etti. Bunun haricindeyse, işimden dolayı model ajanslarıyla çok yakın ilişkideyim.

11 yaşımda fotoğrafa başladım

Fotoğrafa nasıl başladınız?
11 yaşımda Ankara’da başladım. Babam fotoğrafa çok meraklıydı. Manüel güzel bir kamerası vardı. Dia pozitif çekerdi Türkiye’de banyosu yapılmadığı için İsviçre’ye gönderirdi. Biz merakla o fotoğrafların gelmesini beklerdik. Fotoğrafların kutusu açılırdı, duvarda aile fotoğraflarını izlerdik. 11 yaşımda ‘Sınıfı geçtiğin için ne istersin’ dendiğinde ben kamera aldattırmıştım. Sonrasında zaten üniversitede de direk Mimar Sinan’da fotoğraf ve sinema televizyon okudum. Başından beri tericihim buydu, ben yazılı kendimi anlatamam ya da sözsel daha zor anlatırım ama görsel olarak anlatabilirim birçok şeyi.