Kurumsal Hayatın Altın Yaldızları Dökülüyor Mu?

2000’lerin ilk yılları iş hayatında kurumsal şirketlerde çalışmanın hızla yükseldiği bir dönemdi ve her üniversite mezunu özgeçmişine büyük firmaların isimlerini ardı ardına dizmenin hayaliyle yanıp tutuşuyordu. 2010’ların başına geldiğimizde ise kurumsal hayatın altın yaldızlı kaplaması hızla dökülmeye, buralarda sürülen hayat cazibesini yitirmeye başladı. Bugün özellikle de çalışma hayatına yeni katılan veya katılacak olan Y ve Z jenerasyonları, çalışmak için start-upları hedef olarak gözlerine kestirmiş durumda.

Peki, yönelim değişiminin nedenlerini ne? Start-uplar çalışanlarına neler vaat edebiliyor?

Bireysel Başarı X Ekip Başarısı

X kuşağının aksine Y ve Z kuşakları kendi gibi insanlarla bir “aile” düzeninde çalışmak istiyor. Bu genç jenerasyonlar bireysel başarıya ve kişisel olarak sivrilmeye inanılan kurumsal hayatta aidiyet sorunları yaşıyor ve çalışma ortamına yabancılaşıyor. Kendini kanıtlama sürecindeki start-uplarda ise bireyler kendi işlerini parlatmaktansa ortak çıkacak işe odaklı çalışıyor. Ekip ruhu hem bireysel mutluluğun hem de iş başarısının anahtarı oluyor.

Dikey Yapılanma X Yatay Yapılanma

Özgürlükçü bir anlayışla yetişen genç nesiller, haftada bir iki kere asansörde karşılaştıkları, o zamanda düğmelerini iliklemek zorunda kaldıkları patronlar için çalışmaya katlanamıyorlar. Start-uplarda ise aynı masayı paylaşıp, farklı bakış açılarını ortaya sürerek patronla çalışan işveren ilişkisinin ötesine geçmek mümkün. Böylece birbirini dinleyen ve birlikte üreten iki taraf da çok daha verimli olabiliyor ve iş için her zaman en doğru karar veriliyor.

İş Tatmini X Mesai Doldurma

Y jenerasyonu çalışmak için yaşamıyor yaşamak için çalışıyor. Bu nedenle kurumsal hayatta toplantılarda boşa akıp geçen zaman, mail kutusu boşaltmakla harcanan saatler, birimler arasındaki çatışmalara harcanan efor yerine gerçekten denemeye, geliştirmeye, üretmeye odaklanılan start-up düzeni bu jenerasyonun tatmin olmasını sağlıyor.

Pratikte Öğrenmek X Teoride Öğrenmek

Y jenerasyonu öğrenme odaklı bir jenarasyon. Kurumsal hayatın eğitimleri genelde teori ile sınırlı ve eğitimden kısa bir sonra süre alınan sertifikalar süslü bir biblo gibi bir rafta unutulmaya bırakılıyor. Start-uplarda ise iş, iş üstünde çalışılarak öğreniliyor. Çalışan genelde bireysel araştırmalar ve deneyimleme yolu ile öğrendiklerini hem kendi bireysel hanesine yazıyor hem de çalıştığı firmaya değer olarak katıyor.

Çarkın Kendisi Olmak X Bir Çarkın Dişi Olmak

Ekip çalışmasına yatkınlığının dışında Y ve Z jenerasyonları özgüvenleriyle de öne çıkıyor. Bu nedenle kurumsal hayatta bir işi tek boyutunu çözmekle sınırlı kalmak ve operasyonel bir iş yapmak yerine araştırmadan uygulamaya, uygulamadan yönetmeye, çalıştığı alanın tamamına hakim olma şansına sahip olduğu bir düzen sayesinde, tam sorumluluk alabilmek bu jenerasyonları cezbediyor.

Elbet tüm bunların dışında ceket, kravat, topuklu ayakkabı yerine sahilde yürüyüşe gider gibi işe gidebilmek, yeni yetme çocuk misali serbest giyim gününü iple çekmek zorunda kalmamak da cabası.

Birkaç arkadaşımızın görüşleri sizleri daha iyi ikna edebilir:

Kutsal Kaan Bilgin/ Paraşüt Mobil Uygulama Geliştirici

Adrenalin bağımlısıyım, fakat bağımlılığım için bedenimi tehlikeye atacak değilim. Bu sebeple sürekli değişmek ve gelişmek zorunda olduğum, sıklıkla yetersiz hissettiğim, rahat soluk alamadığım, bilgi ve tecrübemi her an güncel tutmamı gerektiren ortamlarda çalışmayı seviyorum.

Yüksek efor gerektiren, heyecan ve korku hissettiğim projelerde çalışmak beni tatmin ediyor. Aksini tercih eden insanlarla beraber çalıştığımda aynı atmosferi oluşturmaya çabaladığım için ekip arkadaşlarım için gerçek bir kabusa dönüşebiliyorum.

Teknolojiden destek amaçlı faydalanmak yerine teknoloji üreten bir firmada çalışmak kendimi daha önemli hissetmemi sağlıyor.

Kurumsal firmalarda çalışanların fiziksel yerleşiminden iletişim biçimlerine kadar her noktada kendini gösteren hiyerarşi beni mutsuz ediyor.

Bireysel ilişkiler ve iletişim elbette önemlidir, fakat mesleki yeterlilikten daha önemli olduğunu düşünmüyorum. Kurumsal firmaların bende bıraktığı izlenim, hiyerarşinin belirlenmesinde diplomasinin liyakatten daha önemli olduğu yönünde.