Futbol kültürdür, medeniyettir... İster terör korkusu olsun, ister şehirde grevler olsun, futbol aşkının önüne hiçbir şey geçemiyor... İnanın, Fransa ve Romanya milli marşları çalınırken o kadar duygulandım ki, Futbol Federasyonu’na, Fatih Terim’e ve futbolculara ne kadar teşekkür etsek azdır...
Açılış maçı... Ev sahibi Fransa... Tribünlerde 75 bin seyirci var... Bunun 65 bini Fransız... Karşılarındaki rakip ise Romanya... Romanya o kadar yürekten futbol oynuyor ki, o yıldızlar topluluğu, Atletico Madridli Griezmannlı, Arsenalli Giroudlu, Juventuslu Pogbalı, daha bunun gibi bir çok yıldızı olan Fransızların gecesini az kalsın zehir ediyordu. Ama işte futbol bu... Yıldız oyuncun varsa bir anda sahneye çıkıyor, bir gol pası veriyor, bir gol atıyor, üzüleceğin bir geceyi bayrama çeviriyor... İşte futbolun güzelliği belki de bu...
1984 Avrupa Şampiyonası, 1998 Dünya Kupası, ikisi de Fransa’da yapılmış... İkisinde de Fransızlar şampiyon olmuş... Ama dün gece seyrettiğim takımda o bütünlüğü göremedim... O büyük yıldızlar Romanya karşısında ne doğru dürüst pas yapabildi ne de yüzde yüz diyeceğimiz gol pozisyonuna girdi.
Romanya takımını küçümsememek lazım... Güçleri bu kadar. Defansları ve orta alanları sahada bütünleşiyor. Rakibe boş alan bırakmıyorlar. Yıllar önce Avrupa Şampiyonu olan Yunanistan da böyleydi... Düşünebiliyor musunuz, Romanya’nın en büyük yıldızı Gençlerbirliği’nde oynayan Stancu... O da penaltıdan takımının golünü attı. Bu grupta İsviçre ve Arnavutluk var... Fransa elini kolunu sallaya sallaya ne kadar kötü futbol oynarsa oynasın bu gruptan çıkar...
Romanya, zor gol yiyen bir takım... Onların da bu gruptan çıkması sürpriz olmaz... Ama iki takıma da baktığınız zaman Fransa’nın da kazanma hırsı, maça konsantrasyonu en üst seviyede... Payet gibi bir yıldız golü attıktan sonra hüngür hüngür ağlıyor... Demek ki Fransa belki de stresten ilk maç olmasından dolayı dün gece gerçek futbolunu sahaya koyamadı.
