Ağız tadıyla bir fasulye yiyemedik

Milliyet TIR ekibi sadece dert dinleyerek halkımızla bütünleşmiyor. Tabii olarak yol boyu yiyor, içiyor... Yol boyu ne yedik ne içtik onu anlatacağım.Bu yolda ekipte benden başka Ece Temelkuran, Hüseyin Özcan, Mustafa Bakacak ve Yurttaş Tümer ile, devamlı gezi ekibimiz Fikret Koç, Fikri Sağlam, Ayhan Yılmaz, Ethem Çıracı, İrfan Düzenli ve İbrahim Topaloğlu da vardı... Açık anlatımıyla biz bir yerde yemeğe içmeye gittiğimizde böööyyyleeee koskocaman "ekip" olarak gidiyorduk.Önce ne yiyemedik, ne içemedik ondan söz edeyim de yediklerimize içtiklerimize sonra geçeyim. Milliyet TIRı Anadoluyu turlamaya devam ediyor. Geçen hafta ben TIR ile Adana-Ankara yolunu yaptım. Adanadan yola çıktık, Niğde, Karaman, Aksaray, Kırşehir, Kırıkkale ve nihayet Ankaraya ulaştık. Ben karayolu ile seyahat ederken yol boyu şoför lokantalarında fasulye yemeye, benzincilerde çay içmeye, köy kahvelerinde kahve sohbeti yapmaya bayılırım. Geliniz görünüz ki, bizim TIRın geçtiği Adana-Ankara güzergahında Allah için fasulye yiyecek tek bir şoför kahvesi, doğru dürüst çay içecek bir benzin istasyonu bulamadık. Köy kahvesi denen şeyin "ruhu kalmamış".Bunun için her konakladığımız yerde lokanta, pastane aramak zorunda kaldık.Karamanda Nas Otelde konakladık. Otel yönetiminin tavsiyesi ile Hatuniye Restoranda yemek yedik.Hatuniye Restoran, Karamanda 700 yıl önce insanları eğitmek için inşa ettirilen üç medreseden biri. Bu medreseyi Sultan Murat Hüdevandigarın kızı, Karamanoğlu Alaaddin Beyin karısı Nefise Sultan 1382 yılında yaptırmış. Kapalı avlulu, tek eyvanlı, sağında solunda öğrenci hücreleri ve revakları bulunan bir "anıt yapı". İnsanı büyüleyen koskocaman kapısı ve cephesi taş oymacılığının ve taş yazı sanatının "şah eseri".Bir müteşebbis grup vakıflardan "onar ve işlet" usulü devralmış. 700 yıl önce insanların kafasını doyurmak için inşa edilen binayı, insanların midesini doyurmak için lokantaya dönüştürmüş. "El ilanında" lokanta şöyle anlatılıyor: "Nefis yemekleri, canlı müzikleriyle sizlere sadece yemek değil, huzur, eğlence, neşe katan, tarihin mistik havasını içinize çekeceğiniz tek mekan."Avlunun ortasında bir havuz var. Havuzun etrafına masalar sıralanmış. Medresenin öğrenci hücreleri "loca lokanta" haline dönüştürülmüş. Taze küçük bamyası nefisti. Bol sulu pişirilmişti. Kaşıklayarak yedim. Midem bayram etti. Etli pidesi, bıçak arası denilen soğanlı kuşbaşı pidesi kıtır kıtır ve pek lezzetli idi. Servis şefi Osman Aykurt, servis elemanları İsa Günbilek ve Ünver Atay kiremitte vali kebabı, hatuniye dolma yememizi önerdiler...Fırın çeşitleri 2 milyon 500 bin lira, ızgaralar 3 milyon, zeytinyağlılar 1 milyon 500 bin lira dolayında. Alkollü içki servisi yok. Yemekten sonra isteyen çay, kahve ile "nargile" tüttürme şansına da sahip.Aksaraya 70 km. uzaklıktaki Zengende yol üzerinde bir bardak sıcak çay içeriz umudu ile İrfan Cömertin Dost Petrol istasyonuna uğradık. Yolun karşısındaki barakada lastik tamirciliği yaparak kazandığı para ile petrol istasyonu açan Cömertin çok tatlı üç çocuğu var... Koşarak ocağın başına geçtiler. Biz çay beklerken önümüze kahverengi bir sıvı getirdiler... "Çayımız yok abi... Su da pek iyi ısınamadı... Size süt tozu ile sütlü kahve yaptık" dediler... Misafirperverliklerine ve iyi niyetlerine şapka çıkardık.Kırşehirde Ankara Caddesi üzerinde Leyla Işık Hanımın işlettiği Ahi Sofrasında "Kırşehir mantısı ile kurt pilavı"nı tadamadık ama kıtır pide yedik.Adana-Ankara asfaltının Nevşehir kavşağında bir gece Ağaçlı Turistik Tesislerinde konakladık. Ihlara Vadisine 35 km. uzaklıkta olduğu için yerli ve yabancı turistlerin konakladığı tesisin 92 odası var. Odalar bakımlı, konforlu. Tümü balkonlu ve yeşile bakıyor.Ağaçlı Tesislerinin 400 kişilik kafeteryasının yanında 100 kişilik bir restoranı var. Restoran, masası, örtüsü, tabağı, çanağı ve servisi ile pek güzel. Yemekleri lezzetli. Doğru dürüst bir şehir lokantası çizgisinde.Nevşehir Belediye Başkanı Osman Ertuğrul ile Başkan Vekili İlyas Çavuşoğlu Milliyet TIRcılarına "merhaba" demeye gelmişti... Birlikte çay içtik...Bizim TIR turu tamamlandığında Ankarada Esenboğa yolu üzerindeki Milliyet baskı tesislerinin kafeteryasında içtiğimiz düğün çorbası "sıpsıcak", köfte ise pek lezzetli idi... Acaba yol boyu neden böyle bir çorba, böyle bir köfte yeme şansımız olamamıştı ki? n