Örnek bir aile lokantası

Ünal Lokantası'na uğrayın. Memnun kalacaksınız

Milliyet Gazetesi İzmir Temsilcisi Bülent Zarif bizi Pamukkale'de bir lokantaya götürdü... Son zamanlardaki en lezzetli yemekleri yedim. Masadakilerin zarafetinden mi, lokantayı işleten ailenin havasından mı bilemem ama lokantadan pek hoşlandım.
Hürriyet gazetesinin "Anadolu İlleri Projesi"nin ilk durağı Denizli idi. Ben de konuşmacı olarak katılmıştım. Akşam yemeğini otel dışında yemek istedik. Bülent Zarif uğraştı, bize Pamukkale içindeki bir lokantada yer buldu. Lokantaya girdim. Masaya oturdum ama yemekler hakkında hiç de iyimser bir bekleyiş içinde değildim. Ufacık salonu son iskemleye kadar doldurmuştuk. Böyle küçük lokantalara birdenbire müşteri akını olur ise servis aksar, yemek de bulunmaz.
Şanslı bir erkek olarak dört hanım ile bir masayı paylaştım. Ayşe Sözeri Cemal, Viki Habif, Neslihan Tokcan ve Nil Adula ile bir masaya oturduk... Arkada soba yanıyordu. Bir genç adam ortalıkta koşuşturuyordu. Sabırsız şekilde "Hani rakı? Hani su? Ekmek de getir" diyenleri mutlu etmeye çalışıyordu.
O sırada arka kapıdan içeriye "güzel mi güzel" bir erkek çocuk kafasını uzattı. "Gel bakalım... Sen kimsin? Adın ne? Kaç yaşındasın?" deyince, hiç yabancılık çekmeden "Ben Barış'ım" dedi. Parmaklarını açarak 5 yaşında olduğunu anlattı.
Tatlı Barış masamızın neşe kaynağı oldu. Onun sayesinde kimin kim olduğunu öğrendik.
Izgara tezgahının arkasında duran kısa boylu tombul aşçıbaşı Mustafa Ünal... 20 yıl Tusan Otelleri'nde çalışmış, Tusan'lar kapanınca Pamukkale içinde evinin altında bu lokantayı açmış. Lokantanın üzerindeki iki katta karısı, iki oğlu, gelinleri ve torunlarıyla oturuyor.
Mutfaktaki uzun boylu, sarı saçlı, yeşil gözlü Makbule hanım, Mustafa Ünal'ın eşi. Yugoslav göçmeni. Tencere yemeklerini o yapıyor. Gelini Aysen ve Dilek mutfakta ona yardımcı oluyor. Oğulları Zafer ve Öğün servisten sorumlu. Genç kız torun, Tuğçe, kasaya bakıyor... Küçük torun Barış ise müşterilerle sohbet ediyor.
Tam anlamıyla bir aile işletmesi...
Barış'la sohbet ederken masamız donandı... Donandı ama benim zarif masa arkadaşlarım masaya gelen tabağı temizliyor, tabağın dibinde kalanı da ayıp olmasın diye bana ikram ediyor... Ama onlara hak vermemek imkansız. Çünkü yemekler pek lezzetli. Zeytinyağlı yaprak sarmasını tattık. Sigaradan ince, sigaradan uzun yaprak sarmalar... Yaprağı incecik, içindeki zeytinyağlı pirinç harcı kıvamında.
Zeytinyağlı börülce, ciğer kızartma, sigara böreği pek güzel hazırlanmıştı... Izgara olarak tükürük köftesi (etine bayat ekmek katılarak yoğrulmuş köfte) istedik. Birer tane yemeye kararlı idik... Köftelerin tadı o kadar güzeldi ki üçer-dörder tane yedik.
Ben mutfağa girdim. Mutfak koskocaman. Tertemiz. Baktım ki kocaman bir tencerede de işkembe çorbası kaynıyor. Sıcacık işkembe çorbalarını da içtik.
Tatlı olarak o gün sütlaç ile kabak tatlısı hazırlamışlar... Kabak tatlısı beğenildi ve kapışıldı.
Ünal Lokantası'nın kapalı 40, açık 40 sandalyelik yeri var. Öğle ve akşam yemeklerinde açık. Pamukkale'ye yolunuz düşer ise uğrayınız. Memnun kalacaksınız... Tel: (0258) 272 24 51.