Serdar, Kenan değil PLACEBO

Placebo, Türkiye’de en  çok sevilen yabancı gruplardandır. Türkiye’ye bu dördüncü gelişleri. Mesela bir Jay Jay Johansson 14 kez gelmiştir. Anathema  isimli metal grubuna tam 17 kez kucak açmıştır bu topraklar. Bir Jethro Tull  (4 kez), bir Paco de Lucia  (en az 40), bir Jan Garbarek  (20’den fazla), bir Shantel  (en son 7’ydi) ve tabii Metallica  (3 kez) toplumsal belleğimizde yer etmiştir... Çünkü Türk sevdi mi delikanlı gibi sever, peşini bırakmaz.
Dedim ve Kuruçeşme yolcusu kalmasın anonsuyla motora adımımı attım. Terasta püfür bir yer tuttum. 
* Kadıköy’den Kuruçeşme Arena’ya motor büyük hizmet. Vatandaş konserlere giderken bu hizmeti benimsemiş. Piknik havasında takılıyor. Her yanım Converse. Sağım solum eyeliner. Eyeliner, gözlerinin çevresini siyaha boyayan zat demek. Placebo’cular pek sever bu akımı.

Siyah naylonun sırrı
Torbalar açıldı; sarımsaklı tava hamburgeri, yarım koko (bildiğimiz kokoreç canım), Ayvalık tostu rağbet gören konser öncesi atıştırmaları. Yanına kola, fanta ve elbette siyah naylon poşet. Siyah naylon poşet, hepimizin bildiği gibi “bakkaldan bira aldım”  demek. Çünkü memlekette eskiden beri alkol, kimse anlamasın diye ‘çok gizli’ tadında siyah poşete konur. Hiç de anlaşılmaz bu şekilde...
Eğer o torbanın içinde gazete kâğıdı görüyorsanız onun anlamı da “rakı ya da votka aldım”dır. Bu herhalde bir madde olarak bakkallar evrensel beyannamesinde falan var.  Konuyu uzmanlara bırakıyorum.
* Terastaki yerimin önüne sokak şarkıcısı bir arkadaş geldi. Artık ona ‘motor şarkıcısı’ da diyebiliriz. Şu anda berbat bir sesle Incubus’un Drive isimli şarkısını çalıyor. Ama yeter ya, iki dakika huzur ver... 
* Kuruçeşme Arena iskelesine vardık. Motorda en yaşlılardan biriyim ama yalnız değilim. Çünkü yaşlılar hep yan yana oturmak istiyor. Birbirlerini çekiyorlar. Etrafım yaşlı doldu. Çok sıkıcı görünüyoruz. Umarım içeride peşimi bırakırlar. 
* Bu sıcakta ve nemde, global kriz yuvaları yıkarken, en yalandan konsere davetiye bulmak için kardeş kardeşi vururken 5 bin kişi Placebo’ya gelmiş. Vallahi bravo. Placebo iyi gruptur. Konserine gittiğinizde neyle karşılaşacağınızı bilirsiniz. Çatır çatır çalar, mükemmele yakın söyler, albüm dinlerken ne duyuyorsanız, sahnede de size aynı kaliteyi sunarlar.  Yani ben hep tam puan veririm bu adamlara. Yine verdim.
* Konser aslında bir önceki geceydi. Teknik aletleri taşıyan TIR, Türk gümrüğünde takıldı, konser ertesi güne ertelendi. Molko’nun açıklaması bu. Yine de dolu...
* Tava hamburgeri yiyenlerden birini gördüm. Şişeyi dikmiş kana kana su içiyordu. Gençlik ateşi oldu mu sana sarımsaklı hamburger ateşi.  
* Alanda iki farklı kitle vardı; biletliler ve davetliler.  İkincisi, konseri yan gözle izledi. Oturup sahilde çay kahve içip “Arda Fener’e gelir mi?” muhabbeti çevirdiler.  “Naber, nerelerdesin?” şeklindeki kalıplara ise kısaca sosyalleşme diyelim. Diğer kitleyse halkın bağrından; işçinin, memurun, emeklinin büyüttüğü genç nesil. Benim öğrencim, benim orta direğim. Brian Molko şöyle, “Haydi gençler akbilleri göreyim” dese, Paris 1968 misali Kuruçeme Arena’dan başlayan akbil devriminin ayak sesleri Boğaz’a yayılacak... Gibi düşünceler içerisindeydim bir an...

Boğaz oldu nehir!
* Brian Molko, Boğaz’a ‘nehir’ dedi. Guns N’ Roses konserinde de Axl Rose aynı hatayı yapmıştı. Hoş gördük.
* İyi tanınan bir grup albüm çıkardığında yeni şarkılarla kimse ilgilenmez. Herkes eskileri çalsınlar diye bekler. Placebo’cular yeni albümü gayet benimsemiş gibiydi. 
* Şebnem Ferah’ı gördüm. 
* Teoman’ı göremedim (şaşkınlık nidaları).
Placebo iki kez bis yaptı. Yeni davulcularını gözüm tuttu. Konsere tam not verdim. İkinci biste motorun yolunu tuttum. Bomboş terasa çıktım, en güzel yere kuruldum. Elimdeki sudan bir yudum aldım. Motordaki şarkıcıyla göz göze geldim. Derin bir “la havle vela kuvvete” çekmişim...