Silahları bırakırlarsa neden konuşmayalım?

BENİM İZNİMLE YAPILDI: (Genelkurmay’ın “darbe” iddiaları üzerine yaptığı açıklama) Genelkurmay Başkanı ile haftalık görüşmemizi yapamadık, kendisi yurtdışındaydı. Ama pazartesi günü bir görüşmemiz oldu. Bu konuları ele aldık. Genelkurmay Başkanı’mızın yaptığı açıklama hem benim iznimle yapılmıştır hem de ben bu açıklamanın arkasındayım. Hiçbir şekilde, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin demokratik sistemin dışındaymış, başka bir yerindeymiş gibi takdim edilmesini kabul etmem. Silahlı Kuvvetler, halkın oylarıyla iktidara gelmiş ve meşruiyetini halktan alan demokratik hükümetin emrindedir. Başbakanlığım döneminde, buna aykırı hiçbir şey görmedim. Verdiğimiz her talimat harfiyen uygulandı.

SÜREÇ BİTMEZDİ: Çözüm sürecini biz bitirmedik. Barikat kuranlar, çukur kazanlar, iç savaş çığırtkanlığı yapanlar bitirdi. Onlar şehirleri bu şekilde silahlandırma ya da kamu düzenini neredeyse tümüyle yok etme yönünde çabalara girmemiş olsalardı, spesifik olarak Ceylanpınar’da 2 polisimizi gece yarısı evinde şehit etmemiş olsalardı çözüm süreci bitmezdi. Operasyon başlatma gibi bir derdimiz yoktu. 6-7 Ekim olayları bir dönüm noktası oldu. 2-3 günlük anarşi hali, özellikle Suriye sınırına yakın bölgelerdeki ilçelerimizi daha kalıcı bir şekilde kontrol edebilecekleri yönünde bir vehme götürdü onları. Tabii daha sonra, Türkiye ile hesabı olan dış aktörlerin de devreye girmesiyle (onların kim olduğunu tahmin edersiniz), son aylarda Türkiye’de terörün artmasında kimlerle ilişkilerimizin bozulduğunu görürseniz, onları da çıkarabilirsiniz.

HER ŞEYİ KONUŞABİLİRİZ: Halkın çözüm sürecinden beklediği şey, silahların tümüyle terk edilmesi. Böyle bir şey olursa, 2013 Mayıs’ına dönülürse, o zamanki gibi PKK tüm silahlı unsurları Türkiye dışına çıkarıp ülke içinde tek bir silahlı unsur kalmazsa, her şey konuşulabilir. PKK silahı bırakacak, bunun başka yolu yok. Silah bırakıldıktan sonra, niye konuşulmasın barışın şartları içinde?