Aksal Yavuz

Karşılaşmayı izlemeyen birine maçın istatistik bilgilerini sunduktan, okuduktan sonra Trabzonspor’un 1-0 kaybettiğini söyleseniz, inandırmanız için kırk yemin etmeniz gerekir! O bir yana, maçı izleyen de gol dakikası 53’e kadar oynanan oyuna bakarak konuk takımın maçı alacağına inanmazdı, Sivassporlu oyuncular hariç.
Topa ne kadar sahip olursanız olun, o topu filelerle buluşturamayınca boşa kürek çekmiş olduğunuz dün gece Trabzon’da bir kez daha görüldü. Futbol böyle bir oyun, atamayana atıyorlar… Şöyle de diyebilirsiniz, topla çok oynayan değil daha çok gol atan kazanıyor.
Doğrusunu söylemek gerekirse, Trabzonspor oyuna hiç de fena başlamamıştı, santraforsuz oynamasına rağmen… Oyunu kendi sahasında kabul eden, topun arkasına geçerek bekleyen, rakibin yapacağı hatayı kollayan EMS Yapı Sivasspor karşısında golü koklayan, arayan Trabzonspor’un sağ beki Meunıer’den başkası değildi, ilk yarı Umut’un uzaklardan bir, iki yoklamasının dışında…
Nıkolıc’in de hakkını teslim edelim, bir, iki pozisyonda iyi yer

Konya’da iyi futbol yoktu ancak mükemmel denilecek kalitede goller izledik, biri Trezeguet’in, diğeri Funtas’ın ayağından… Anlayacağınız Trabzonsporlular Konya’da perdeyi Trezuguet ile açtılar, Funtas ile kapattılar, ilk gole şapka çıkartılır, son gole ceketin düğmeleri kapatılır!
Funtas’ın son bölümde tüm gücüyle vurduğu o şut gol olmasaydı, uzatmalar dahil kalan dakikalar Trabzonsporlular için öyle hiç de kolay geçmeyebilirdi. Zira ev sahibi takım oyuncuları skoru 2-1 yaptıktan sonra neyi var neyi yok sahaya yansıtmışlardı ki… Mesela 82. Dakikada direkte patlayan topları en net göstergesiydi. Hazır yeri gelmişken ilk yarı Trabzonspor’un da bir topu direkte patladı, Bardhi’nin frikiği. O top filelerle kucaklaşmış olsaydı harika gollerin sayısı artmış olacaktı…
Evet futbol yoktu ancak mücadele üst düzeydeydi. İki takım oyuncuları puan ve puanlar için canını dişine taktı…
Trabzonspor’da Mendy ile Meunier’i izlemek hakikaten büyük keyif. Kim bulup alıp getirdiyse helal olsun. Dün

Neyini yazalım bu maçın! Sahalarda görmek istemediğimiz, insanın canını sıkan maç sonu görüntüleri karşılaşmanın önüne geçti çünkü… Göze hoş gelen futbol izleyemedik belki, lakin günlerdir ortamı germeye çalışanların ellerini ovuşturarak yaşananları izlediklerini söyleyebiliriz… Sebep olanları şiddetle kınıyorum!

İlla da birkaç cümle yazmak gerekirse…

Topa daha çok sahip olan, maça istekli başlayan taraf Fenerbahçeli oyunculardı. Bilhassa ilk yarı Trabzonsporlu oyunculara bırakın pozisyon vermeyi, topla oynamalarına müsaade etmediler. Ve bunun da karşılığını Fred’in elini kolunu sallaya sallaya attığı iki golle alarak soyunma odasına gittiler…

Fenerbahçe’nin ilk yarı bu denli etkili oynamasının sebebi; Trabzonspor orta sahasının evlere şenlik oyunundan, pas yapamamasından, rakibi karşılayamamasından, defans hatalarından kaynaklı idi.

Bardhi oyuna girdikten, Mendy stopere çekildikten sonra Trabzonspor, oyunu dengeleyip, etkili olmaya, oynamaya başladı, beraberliği de yakaladılar ancak bordo-mavili ekibin

Nam-ı diğer kaptan Dozer Cemil, 15 Mart 2003’te ayrıldı aramızdan. Ölüm yıldönümüdür bugün. “Öldü” denildiğine bakmayın, Trabzonsporluların kalbinde yaşıyor, yaşatılıyor hala. O başkaları gibi binaya-arsaya-yata-kata değil; adamlığa, Trabzonsporluluğa yatırım yapan örnek bir sporcu, örnek bir spor adamı, örnek bir aile reisi idi.

** Memur ve işçinin maaş aldığı gün vermişti son nefesini, Trabzonspor’un 1 liraya ihtiyacı olduğu dönem eşinin altınlarını bozdurup Trabzonspor’a veren adam, akşamüstü evine uzanan yolu tek başına adımlarken… Eski şanı-şöhreti olsaydı sokakta tek başına yürümez, bordo-mavi renkler için atan yorgun kalbi durduğunda yanında mutlaka birileri olurdu!

** Hey gidi Dozer Cemil… “ Ben Trabzonspor’un kaptanıyım, başka takımın formasını giyip, başka bir kaptanın arkasından sahaya çıkmam” diyerek, resti çekendin! Başkaları Trabzonspor’dan kazandığının fazlasını verirken, teklif edilen paranın miktarına bakmayıp “işinize bakın” diyen yine sendin!

** Kutsal forma

Trabzonspor dün sicim gibi yağan yağmur eşliğinde, Galatasaray’ı kupada iyi oyunla saf dışı eden V. Fatih Karagümrük’e gol oldu yağdı desek yeridir. Karşılaşma aynı zamanda tarihi henüz belli olmayan oynanacak kupa maçının da provasıydı… Açıkçası skor rakibe bir nevi gözdağıydı; önümden çekil, ligde 3’ncü olmak, kupada final oynamak, hatta kupayı istiyorum!

Maçın başından sonuna dek oyunun hâkimi Trabzonspor’du. Geriye düşmelerine rağmen ne oyun disiplininden koptular ne de rakibe pozisyon verdiler… Bir elin parmak sayısı kadar atarak kazandılar ancak iki elin parmak sayısı kadar da kaçırdılar.

Uzun zamandır bu kadar iştahlı oynayan, sahanın her metrekaresini kullanan, yardımlaşan, mücadele eden bir Trabzonspor izlememiştik. Düşünün rakibe pozisyon vermediler, yedikleri golün haricinde. Ve bunu Galatasaray’ı hafta için kupadan eleyerek sükse yapan, Trabzon’a yüksek moralle gelen takıma yaptılar, iyi oyunla, net skorla…

Açık konuşmak gerekirse; birçokları böyle bir skoru tahmin

Hafta içi bir taşla birkaç kuş vurdu Trabzonspor. Kupada Başakşehir’i saf dışı etmelerinin yanı sıra Galatasaray ile Fenerbahçe’nin kupadan elenmesi onlar adına; ondan iyisi Şam’da kayısı idi. Öte yandan 3’lük yolunda Beşiktaş’ın kendi sahasında Galatasaray’a mağlup olması; başka bir moral kaynağıydı… Anlayacağınız Trabzonspor için güzel bir hafta idi ancak Onuachu’nun sakatlığı canları sıkmadı değil.
İşte o Onuachu’yu Trabzonspor o kadar çok aradı ki dün. Zira Santraforsuz oynadılar desek abartmış olmayız…
Maçtan önce Alanyasporlu oyunculara birileri çıkıp da maçın hemen başında elinizi kolunuzu sallaya sallaya ilk golü, sahalarda ender görülen şaka gibi bir golle ikiyi bulacaklarını söylemiş olsaydı, bırakın ev sahibi takım oyuncularını kimseyi inandıramazdı…
Hakikaten sahalarda ender görülen, yıllardır anlatılacak bir gole imza attırdı Uğurcan ile Denswil; yaptıkları çifte kavrulmuş hatayla…
Tamam ev sahibi ekip ama öyle ama böyle gollerle öne geçti de Trabzonsporlu

En sonda söyleyeceğimizi en başta söyleyelim:
Trabzonspor için önemli olan turu geçmekti, cümle aleme ‘kupada ben de varım’ demekti, onu da başardılar… Ancak rahat alacakları hatta fark yaparak kazanacakları maçlarda golleri bir an evvel bulup, kalan bölümleri rahat geçirmeleri için fişi erken çekip işi bitirmeleri gerekir! Zira 1-0 önde götürdükleri maçların son bölümleri hiç de kolay geçmiyor. Orta sahada topu, oyunu tutacak lider özelliklere sahip oyuncuları olmayınca ve de skoru koruma içgüdüsü devreye girince, kalan dakikalar onlar adına bitmek, tükenmek bilmiyor!
Bordo-mavililer son on beş dakika hariç oyunun tamamen hakimiydi, pozisyonlara giren taraftı iyi de oyunu kendi sahasında kabul eden, atağa çıkmakta zorlanan takıma karşı girdiğiniz pozisyonları golle noktalamanız gerekir. Örneğin ilk yarı Trezeguet’in atamadığı bir pozisyon var ki nasıl kaçırdığını, topa nasıl vuramadığını hangi kelimelerle nasıl anlatalım! O pozisyon gol olsa, Trabzonspor’un farka koşması

Bilhassa ilk yarı çok etkiliydi bordo-mavililer. Belki de sezonun en iyi oyunlarından birini oynadılar. Sahanın her metrekaresini kullanıp, ayağa hızlı ve isabetli paslar yaparak, kanat bindirmelerini adeta otomatiğe bağlayarak…
Özgüven böyle bir şey, kazandıkça kendine gelirsin, izleyenlere keyif verirsin!
Yukatel Adana Demirspor kalecisi Mahammadaliyev, ilk yarı birkaç pozisyonda sakız gibi uzamasaydı, Abdullah Avcı’nın öğrencileri fişi çekip işi bitirmeleri işten bile değildi.
Mahammadaliyev’in kurtardıklarının yanı sıra Trabzonsporlu oyuncuların son vuruşu yapamadıkları pozisyonlar da cabası… Bir maçta bu kadar pozisyona girilirse, araya bir, iki tane sığdırıp işi sağlama almanız gerekir… Öyle ya kalan dakikaların neler getireceği bilinmez!
İki arada bir derede Bardhi’nin de direğe takıldığını söylemeden geçmeyelim.
Maçın tek golünü soracak olursanız; 21. Dakikada Vişça getirdi, Bardhi pişirdi, Trezeguet son haftalarda yaptığını yaparak işi bitirdi… Laf aramızda Trezeguet’in de bazen ne yapacağı belli olmuyor, olmaz denileni yapıyor,