Süper Lig’in kapanış maçı diyebilirsiniz... Gerçekten de öyle. Ama Vodafone stadında oynanan sadece bir kapanış maçı değildi. O bir jübile maçıydı aslında... Kutlama anlamında. Şunu da söyleyelim ki, jübileyi yapan sadece Şampiyon Beşiktaş değildi. Osmanlıspor da katıldı jübileye... Gerek seremonideki centilmenliğiyle, gerekse masum oyun futbolda oyuna ortak olmasıyla. Skor tabelasının hiç de önemi yok... Beşiktaş güzel gollerle kazandı maçı. Ama Osmanlıspor da en az 5 kez gol pozisyonuna girdi, Fabri’yi aşamadı, atamadı.
İki teknik direktöre de alkış borcumuz var. Şenol Güneş’e şampiyonluk getiren emeği ve başarısı için. Hamza Hamzaoğlu’na da başına gelen onca aksiliğe rağmen futbola küsmediği, iyi niyetini ve centilmenliğini kaybetmediği için. Hatırlayalım. Fenerbahçe’nin son şampiyonluğunda da Manisa’daki maçta Akhisar Belediyesporlu oyuncular çıkışta iki sıra halinde rakiplerini alkışlamıştı. Dün de Osmanlıspor ve Hamza Hamzaoğlu aynı jesti yaptı.
Şenol Güneş, Süper Lig’in yükünü taşıyan bazı oyuncularını kenara çekip ya da tribüne çıkarıp gölgede kalanları sürdü sahaya... Beck, Mitroviç, Caner Erkin, Gökhan İnler gibi... Oyun başladığında gördük ki isimler değişse de Şampiyon’un oyun sistemi değişmiyor. Atılan gollere baktığımızda Cenk Tosun’a Caner’in ve ikincide Babel’in, Tosiç’e Cenk Tosun’un Aboubakar’a da Oğuzhan’ın asist yaptığını görüyoruz. Birlikte oynama alışkanlığının sonucu! Adriano, Necip, Gökhan Gönül’ün sonradan oyuna girmesi de bence Güneş’in onları taraftarın alkışlarıyla buluşturma niyetine dayanıyordu.
Osmanlıspor’un da hakkını yemeyelim... Kaptıkları toplarla çok çabuk hücum bölgesine geçtiler. Beşiktaş’ın jübile rehaveti o atakların çoğuna Fabri’nin tek başına müdahalesini gerektirdi. O da gereğini yaptı.
Kırmızı halıda unutulmaz bir yürüyüş yaptı Beşiktaş... O yürüyüşte gücün, coşkunun ve geleceğe üç yıldızlı armalarla yürümenin gururu vardı. Tebrikler...
