Evet kaliteli oyunculardan kurulu bir takımımız var... Hedefimiz büyük. Ama ne kadar güçlü, ne kadar sakin, ne kadar etkili, ne kadar formdayız? Yanıt vermek o kadar kolay değil. Bireysel performansların yanı sıra takımca oyun bütününe baktığımızda da eksik, kusurlu, ağır ve anlaşılmaz bir oyun oynadı çocuklar.
Arnavutluk’un ne kadar yenilendiğini, İtalyan hoca ile nasıl değiştiğini ve kendine yer açmak için İzlanda’yı dört golle yenip adeta devre dışı bıraktığını biliyorduk. Aynen dün gece oynadığı gibi oynamasını da bekliyorduk. Beklemediğimiz şey bizim Milli Takım’ın dağınık ve etkisiz oyunuydu.
Özellikle ilk yarıda, orta alan-hücum bölgesi arasında bir türlü uyum sağlayamadılar. Emre, Mahmut ve Ozan’dan Hakan, Cenk ve Burak Yılmaz’a yaratıcı, verimli servis bir türlü yapılamadı. Öyle ki sağ bekimiz Zeki Çelik, adeta sağ kanat oyuncusu gibi tek başına topu taşıyıp rakip ceza alanına girerek ortalar yapan, pozisyon oluşturan fırsat yaratan adamdı. Buna karşılık Cenk Tosun ve Burak Yılmaz stoperlerin kontrolundan çıkıp beklenen vuruşları yapamadılar. Arnavutluk ise daha sakin, dirençli ve kararlı olan taraftı. İki büyük gol pozisyonu buldular ve bizi yine uğraştırdılar.
Şenol Güneş’in yaptığı değişiklikler (Kaan-Çağlar), (Emre-İrfan Can) ve (Ozan-Yusuf) taktik hamleden çok “ihtiyaçtan”dı. Kaan’ın ikinci sarı kart korkusu, Emre ve Ozan’ın yorgunlukları. Yine de o değişikliklerin takımı tahkim ettiğini, en azından güven ve enerji yarattığını söyleyebiliriz. Maçın en iyi oynayan grubu kaleci Mert ile savunmacılarımızdı.
Milli Takım’ın en büyük rakibi, kendisi... 2020’ye gidecek somut bir şansı elinde tutuyor olması. Ne var ki o şans bazen gerilime, baskıya, hayal kırıklığına da neden oluyor. Skor olarak hayal kırıklığına uğramadık ama, beklediğimiz oyunları oynayamıyoruz. Andorra’dan sonra Arnavutluk’u da 90’da yakalamamızın nedenlerinden biri de bu işte.
Sırada Fransa var… İnanıyorum ki onca formsuzluğa ve yorgunluğa rağmen orada çok iyi bir oyun oynayacaklar.
İyi yolculuklar çocuklar!
