Millilerimizin bugünkü rakibi Hırvatistan’ın oyun sistemi genellikle 3-5-2 üzerine kurulu... Oyun içinde zaman zaman değişkenlik gösterebiliyorlar. Yani, 4-4-2’yi de öne çıkarıyorlar. Dörtlü savunması buram buram tecrübe kokuyor. Sağ bek Srna, sol bek Vida, bırakın iyi savunmayı, hücuma çıktıkları anda başlı başına tehlikeler.
Savunmanın göbeğinde ise Corluk ve Schildenfeld gibi isimlerin karşısında işimiz oldukça zor gözüküyor. Rakibin en büyük özelliği, pozisyonları sürekli kanatlardan üretmesi... Bu da şunu gösteriyor ki, rakibin kanatları kırmak şart! Caner ve Gökhan Gönül’e bu anlamda müthiş iş düşüyor.
Maçın ilk on beş dakikası bizim için çok önemli... Bu süreçte önde baskıyı kurmak şart... Tempomuzu yüzde yüze taşır, baskı üst seviyeye çıkarırsak ki, bunu yapacak tecrübemiz ve de yeteneğimiz fazlasıyla var, pozisyonlar üretiriz, gol bulabiliriz.
Hücuma çıktığımız anlarda, kaptırılan her top bize tehlike olarak dönecektir. Bunun için takım savunmasını da eksiksiz yapmak zorundayız.
İşin özeti, iyi başlamak istiyorsak, Hırvatistan’ın en etkili yönü olan kanatlarını tıkamak zorundayız. Buraları presle iyi kapatırsak ve de kazandığımız toplarda üçüncü bölgede çoğalabilirsek ki, yapmalıyız, skor tabelası bizim lehimize olabilir. Artı rakibin diğer bir özelliği ise ayağa paslarla pozisyon üretmeleri. Bu pas trafiğine de set çekmek asıl işimiz olmalıdır.
Evet, işimiz kolay değil... Ancak bu ekip, zor günlerin takımıdır... Tam ‘’bitti’ hatta ‘’tuş’ olduğumuz anda ayağa kalkma adına müthiş bir refleks gösteriyoruz. Zoru aşmakta üstümüze yok! Hadi, bakalım onca çalışmanın, emeğin, alın terinin karşılığını puan ya da puanlarla taçlandıralım, Paris’te bizi yeniden yollara dökün çocuklar...
