Buraya kadar

Ahmet Çakar


       Galatasaray için Chelsea maçı son şanstı. Kazanamazsa Şampiyonlar Ligi'ne büyük bir olasılıkla veda edecekti. Bu stres, bu baskı oyuncuları ne oranda etkileyecekti? Oyunun ilk dakikalarında, rakip Chelsea orta sahası özellikle teknik kapasitesi yüksek Galatasaraylı orta sahayı tam anlamıyla kilitledi. Kazandıkları topları da iyi kullanıp pozisyon ürettiler.
       Emre, Hagi ve Tugay hem ikili mücadelelerde çok zorlandılar, hem de topu iyi kullanıp forveti besleyemediler. Galatasaray buna rağmen ilk yarıda birkaç pozisyonu B.Hakan ile kullanamadı. Birinci devre savunmada sağ kanatta Fatih çok aksadı. Chelsea'nin Flo ile bulduğu ilk golde, Popescu o vuruşu yaptırmamalıydı. Galatasaray, Şampiyonlar Ligi'ndeki en kötü maçını, ya da diğer bir deyimle en isteksiz mücadelesini yapıyordu. Rakibi boğan, acımasızca pres yapan takım gitmiş, yerine Chelsea'ye boyun eğen, rakibin oyun sistemini ve temposunu kabul eden bir Galatasaray ortaya çıkmıştı.
       Hagi'deki son haftalardaki düşüş dün gece iyice su yüzüne çıktı. Terim de kendisine ancak bir devre dayanabildi. Hakemle uğraşmaktan, takım arkadaşlarını haşlamaktan başka bir iş yapmadı.
       Maçın ikinci yarısı hem Galatasaray hem de taraftar için herşeyin bittiği bir kırkbeş dakikaydı. Bu yıl büyük umutlarla başlanan Avrupa'nın bu en yüksek ligine veda ediliyordu.
       Bundan sonra güç de olsa Galatasaray'ın amacı grubu üçüncü bitirip UEFA'ya uzanmak. Ama bu hedef bile çok zor görünüyor. Dün gece Galatasaray'ı maçı kaybetmesinden çok, mücadele eksikliği ve savaşamamasından dolayı eleştiriyoruz.