İİki takım da beklenenin çok altında bir performans gösterdi bu sezon. Çalkantılı, huzursuz ve başarısız bir süreçti. Fenerbahçe ligde şampiyonluk şansını haftalar önce yitirirken, tutunmaya çalıştığı dal Ziraat Türkiye Kupası da elinden kaçınca, tek hedefi kaldı. Sezonu Galatasaray’ın önünde üçüncü bitirmek. Dolayısıyla rakibin adı değil, Avrupa Ligi’ne hangi pozisyondan katılacakları önemliydi. Sezonu erken açmak, bavulunu toplayan Advocaat’ı ilgilendirmese de, futbolcuları motive edecek tek faktör olmalıydı.
Ben, Trabzonspor’da teknik direktör ve oyuncuların Avrupa şansını kullanmak istemediklerini düşünüyorum. Zaten son haftalarda aldıkları sonuçlarla bunun bir hayli uzağında kaldılar. Amaçları, 20 yıldır rakip sahada yenemedikleri Fenerbahçe’ye üstünlüğünü kabul ettirip, prestijli bir skoru cebine koymaktı.
Trabzonspor şeytanın bacağını kırma şansı yakaladı dün akşam. Birbirine zıt iki bölüm izledik. Fenerbahçe’nin ilk yarıda daha üstün görünmesinin nedeni, orta alanı kolay teslim alması hücuma çıkarken hiçbir direnç görmemesiydi. Bir takımın kalbi orta sahasıdır. Teklemeye başlar veya ritmi bozulursa tüm organlarını etkiler. Trabzonspor’un son haftalarda yaşadığı bu sağlık problemi, istediklerini yapmasını engelliyordu. Okay ve Onazi uyumu bozulduğunda hem takım savunmasında, hem pas geçişlerinde ciddi sıkıntı yaşayan bordo-mavililer, maçın bu bölümünde adeta teslim bayrağını çekmişti. Buna bir de yardımcı hakemin es geçtiği Sow’un ofsayt golü eklenince, ibre tamamen Fenerbahçe’ye dönmüştü.
İlginçtir, bazı şanssızlıklar zorunlu değişiklikleri de beraberinde getiriyor. İkinci yarıya Onur ve Okay’ın sakatlıkları nedeniyle Esteban ve Durica ile başlayan Ersun Yanal, oyun kurgusunu da tamamen revize etti. Üçlü orta sahanın etkinliği, Castillo ve Bero’nun kanatlardaki hareketliliği, Fenerbahçe’nin istemeden de olsa geriye yaslanmasına yol açtı. Trabzonspor bu tarzı seviyor. Özellikle de kapalı savunmaları kısa paslar ve araya atılan toplarla aşma becerisine sahip oyunculara sahip. Nitekim Yanal’ın Bero’da ısrar etmesi de, bu futbolcunun yeteneklerini göstermesine fırsat veriyor. Bero’nun golü de alkışlanacak kadar şıktı. Golden sonra Trabzonspor sayısız pozisyon üretti. Kaleci Volkan ve son vuruş yetersizliği olmasa, Trabzonspor uzun yıllar sonra Kadıköy’den istediği sonuçla ayrılabilirdi.
Bir puan Fenerbahçe’nin hesaplarını bozsa da, bordo-mavili ekibin gelecek sezona dair planlarına ışık tutması açısından, oyun ve skor olarak önemliydi.
