Kasımpaşa depreminden sonra Trabzonspor’un banko oynayan beş futbolcudan yoksun, alt yapı takviyeli kadro ile Eskişehirspor’u yenmesi, hiç de küçümsenecek bir sonuç değil.
Kalede Sylva’nın yerine Onur oynadı. Ancak genç kaleci tedirgindi. Yediği gol tecrübesizliğinden kaynaklandı. Savunma ilk kez bir araya gelen futbolculardan oluştu. Song ve Egemen’in yokluğunda Giray ile Ceyhun bu görevi üstlendi. Sağ bekte Ömer Aysan da öyle. Ancak sorumluluklarını birkaç küçük hata dışında eksiksiz yerine getirmeleri, ilerisi için umut vericiydi. Özellikle Giray’ın performansı mükemmeldi. Rakibin en etkili silahı Youla’ya göz açtırmayan Giray, bence maçın gizli kahramanıydı.
Savunmayı sağlam tutan Trabzon’un ilk yarıda kanatları Gabriç ve Serkan ile olumlu kullanması, bu sezon görmeye alıştığımız orta alan karmaşasını sonlandırınca, Selçuk-Colman ikilisi daha verimli hale geldi. Nitekim ilk golün hazırlayıcısı Selçuk’un geriden gelip Serkan’ın ortaladığı topu kafayla tamamlaması, kendine olan güveninin göstergesiydi. 21. dakikada asisti yapan Serkan 59. dakikada Trabzonspor’u rahatlatan golü atarken tıpkı Selçuk gibi kendinden emindi.
Tam kontrol bordo-mavili ekibe geçti, fark artacak diye düşünüyorduk ki, sıradan bir atakta kaleci Onur’un elinden kaçırdığı top gole dönüşünce, maçı bırakan Eskişehir canlandı. Rıza Çalımbay’ın ikinci yarı başlarken yaptığı değişikliklere karşın, kulübeye inen Ünal Karaman’ın elindeki seçenekleri son bölümde kullanması, Trabzonspor’u zora sokabilirdi. Hâlâ kendine oynama alışkanlığından vazgeçmeyen Alanzinho’nun yerine oyuna dahil olan Tjikuzu maç eksiğini hissettirirken, koluna taktığı kaptanlık bandının Umut’u motive etmeye yetmediği görüldü. Umut aldığı hemen her topu ezdi.
Hani işler kötü gidince arkası gelir diye düşünülür ya. Trabzonspor çok kritik bir virajı kayıpsız atlatarak hem camiasını, hem de salı günü takımın başına geçmesi beklenen yeni teknik direktörü Şenol Güneş’i rahatlattı. Eskişehirspor galibiyeti bayrama buruk giren Trabzonspor’a ilaç gibi geldi.
