İlk yarının son haftasındaki Fenerbahçe yenilgisinden sonra Trabzon camiasının kafasındaki soru ve yaşadığı endişe şu idi; “Bu takım küme düşer mi?..”
İşler gerçekten kötü gidiyor, bordo-mavili takımdan en ufak bir umut ışığı yansımıyordu tribünlere.
Çok değil, aradan 4 hafta geçti. Dün geceye kadar dört galibiyet. Uzun yıllardır peşi sıra böyle bir seri yakalamamıştı Trabzonspor. Bir elin parmakları kadar transfer böyle bir değişime yol açabilir miydi? Ersun Yanal’ın oyun sistemine uyarsa evet. Çünkü hocanın sistemindeki çarkları çevirecek uygun dişliler katılmıştı ekibe. Bir başka deyişle kumaşın kalitesi iyi olunca, ustanın hünerini göstermesi kolaylaştırmıştı.
Trabzonspor müthiş bir iştahla başladı Alanyaspor karşısında maça. Bazı takımların 90 dakika boyunca bulamadığı pozisyonları ilk yarım saate sığdırdı. Hem de öyle böyle değildi fırsatlar. Yanal son haftaların kazanan takımına tek dokunuş yapmıştı. Düşüncesi N’Doye yerine seyircisi önünde Rodellega’yı vitrine çıkarmaktı belki de. Ama o Rodallega ilk yarıda inanılmazı başardı. Birbirinden kolay 4 pozisyonu adeta ıskaladı. Hele biri penaltıdan basitti. Olcay, Yusuf ve Costillo’nun kaçırdıkları da cabası. Hani antrenmanda yapsalar, fırçayı yer otururlardı cinsindendi hepsi.
Onca baskı ve tempo son vuruş becerisi desteklemeyince, ilk bölümde sahadaki futbol ve skor tamamen zıt bir görüntü oluşturdu.
Bu tip maçları geçmişte de izledik. Çoğu sürprizlerle bitti. Trabzonspor aynı kaderi yaşamamak için hem ekstra işler yapmak zorundaydı, hem de daha çok efor harcamak. İkinci yarıda vitesi küçültse de pozisyon üretmeye devam etti. Orta alandan topu ileriye taşıyacak isimlerden Yusuf erken yoruldu. Yanal’ın, N’Doye ve ardından Costillo’nun yerine Bero hamleleri rakibin ikinci bölgede dengeyi sağlamasını önlemeye yönelikti.
Lakin ilk yarıdaki ritmi yakalamak zordu. Dakikalar ilerledikçe bir an önce golü bulma gayreti oyun disiplinini de olumsuz etkiledi. Gerçi bu arada tabelayı değiştirebilecek 5 pozisyonu daha vardı Trabzonspor’un ama, Alanyaspor kalecisi Haydar’ın da olağanüstü performansı, tribünler gibi bordo-mavili futbolcuların da sinirlerini gerdi.
Özelllikle son bölümlerde iş doldur-boşalta, sonra da arap saçına döndü.
Sonuç? Sihir bozuldu. Kritik soru, kim bozdu?
Bu takımın en büyük eksiği diye forvet pozisyonuna transfer edilen ve girdiği sayısız pozisyondan bir tanesini gole çeviremeyen Rodallega kuşkusuz.
Trabzonspor’un dün gece kaybettiği iki puan, doğru yolda olduğu gerçeğini değiştirmez. Bir gerçek daha var ki, beklenti bu kadar yükselir, hedef daha şimdiden ligin zirvelerinde bir yer olarak abartılı çizilirse, bir beraberlik bile takımın kimyasını bozabilir. Daha çok erken!
