Bu sezonun en keyifli mücadelesinde Beşiktaş’a 4-3 kaybetmişti Trabzonspor. Sonrasında Antalyaspor’u yendiği maç dahil, futbol anlamında ciddi bir düşüş yaşamaya başladı. Kadro derinliği büyük sıkıntı. Sakatlık veya cezalılar takımın ritmini bozuyor. Teknik direktör tercihleri, bireysel performanslar, rakiplerin ligdeki konumu, adına ne derseniz deyin, o coşkulu ve baskılı oyun uzun süredir yok.
Dün de Adanaspor karşısında orta alanı kullanmakta zorlanan, kanatları istediği gibi işletemeyen bir Trabzonspor izledik. Adanaspor, özellikle ikinci bölgede rakibin pas trafiğini engelleyince, N’Doye, Onazi, Yusuf Yazıcı ve Olcay dar alana sıkışıp kaldı. Tesadüfi golde, Yusuf Yazıcı’nın şut-orta karışımı vuruşunda kaleci Karacic’in hatası büyüktü. Eşitlik sayısını atan Renan ise ön direkte öyle boş kaldı ki, savunmanın seyrettiği pozisyonda Onur’un topa müdahale şansı yoktu.
Ersun Yanal ikinci yarının başında iki hamle yaptı. N’Doye ve Onazi’yi kenara alıp, Bero ile Castillo’yu sahaya sürdü. Orta sahadaki krizi çözme amaçlı bu değişiklikler Trabzonspor’un oyun alanını genişletse de, rakibin savunma direncini kırmak mümkün olmadı. Magaye’nin on saniye içinde ikinci sarı karttan atılması ve rakibin son 14 dakikayı eksik oynaması bile bu psikolojide galibiyete yetmedi.
Birileri Trabzonsporlu oyuncuların kulağına lig 5.liğinin ne anlama geldiğini fısıldamış olabilir! Belki de Avrupa ligine bu konumdan katılmak mantıklı değil! Dün akşamın trajik yanı ise bir futbol kentinin bitime üç hafta kala süper lige vedasının kesinleşmesi idi. Şiş de yandı, kebap da Adana’da...
