Yattara bildik ortalama oyunlarından birini oynasa Trabzonspor için oyunu koparmak, maçı bir şenliğe çevirmek işten olmayacak.
Ancak Yattara uzun süredir bu oyundan oldukça uzak. Ve Trabzonspor’un Burak’ın yokluğunda ona bu kadar bağımlı oluşu sıkıntı verici.
Takımı akına kaldıran o değil belki, ama ileride top tutup rakibi sıkıntıya sokmakla yükümlü olan o. Sanki artık formsuzluğun ötesine geçmiş bir durumu var. Sanki bitiyor gibi.
Bir başka tezat Umut Bulut’ta. Olağanüstü fizik çabası her türlü takdirin üzerinde. Neredeyse yardımcı hakeme, rakip taraftara bile pres yapacak kadar güçlü, arzulu ve yüksek konsantrasyonlu. Ancak boş kaleye içeri vuramayacak kadar da soğukkanlılıktan uzaklaşabiliyor bir anda. İki kez çok net poziyonda. Bu yeteneksizlik değil. Umut bu kadar kof bir golcü değil. Bunun altında psikolojik bir durum olmalı.
İki kritik isim de durum bu olunca ne topu ileride tutmak ve rakibi kaleden uzak tutup sürekli rahatsız etmek ne de skoru rahatlatıp oyunu rölantiye almak mümkün oluyor.
Dün son derece iyi bir savunma ve orta sahaya rağmen 90 dakika diken üzerinde oluşları bundan.
Pawel Brozek’in fevkalâde pasını, zor pozisyonda çok kolaymışcasına gol yapan Jaja bu sıkıntıya itiraz eden oyuncuların başında. Tabii Selçuk’la birlikte.
Bu zor durumu biraz olsun rahatlatan, Trabzon için kolaylaştıran ise değişikliklerdeki başarı oldu. Ceyhun’un oyuna girişi defansif Kasımpaşa’nın palazlanmaya ve hücumu beslemeye başlayan orta sahasını tam anlamıyla kırdı. Pas bağlantılarının arasına bomba atılmış gibi oldu.
Ancak asıl önemlisi topu ileride tutmak konusundaki başarısıyla Alanzinho’nun oyuna girişiydi. Kasımpaşa’yı geri koşmaya zorlayınca rakibin savunmasını hücumundan tek başına kopardı.
Her ne kadar gelişme kaydetmiş olsalar da Kasımpaşa bunun altından kalkabilecek bir takım değil.
Şenol Güneş basit iki değişiklikle zora giren maçı çevirdi. Ancak saha içinde onun soğukkanlılığına destek verecek oyuncu bulmak zordu. Trabzon, Burak’ın yanına yeni isimler bulmazsa maçlar azaldıkça zorlanabilir.
