Fenerbahçe bu zemini düzeltemiyorsa Olimpiyat Stadı’na gitmeli. Yoksa ev sahibi avantajı
filan kalmayacak
Fenerbahçeli oyuncuların oyun ve kazanma arzusuna söyleyecek hiçbir şey yok. Sonuna kadar tüm enerjilerini harcadılar. Bu konuda itiraz edecek kimse çıkmaz herhalde.
Ama bunu nasıl bir akılla yaptıkları konusu sorgulanmalı. Israrla, korkunç zeminle, kalabalık ve sert savunmanın en yoğun olduğu ceza sahası önüne topu getirmenin sebebi ne olabilir? İki uluslararası savunma yıldızına sahipken oyunu bu kadar sıkıştırmak...
İşte Fenerbahçe açısından tartışılması gereken bu... Eğer bir Ziya Doğan’ın takımına karşı hem de böyle bir zeminde oynuyorsanız oyunun enini açmanız, genişletmeniz gerekir. Rakibin savunmasının arasındaki boşlukları ancak böyle oluşturabilirsiniz. Yoksa dün Fenerbahçe’nin yaşadığı bu sıkıntıları da yaşamanız muhtemeldir. Topuz, Özer, Gökhan ve Andre Santos’u bu akıl eksikliği ile hiç kullanamadı Fenerbahçe. Hem de sahip oldukları yetenekleri en iyi şekilde kullanabilecekleri nispeten iyi zemin asıl bölgelerinde, kanatlardayken.
Katı ve yoğun taktire şayan, hakemin izin verdiği kadar sert ve Fenerbahçeliler için son derece can sıkıcı olan Diyarbakır savunmasını da kutlamak gerekiyor. Fenerbahçe’yi çok uğraşmadan huninin içine çektiler. Onların arzusu da en aza Fenerbahçeliler kadardı. Ayman’ın kariyerinin en şık golüyle sansasyonel bir iş de yaptılar.
Beraberliği de hak ettiler. Fenerbahçe’nin 2. yarıda savunma orta saha kopukluğundan yararlanabilseler fazlasını da elde ederlerdi.
Başta söylediğim gibi. Bir tek Fenerbahçe’nin arzusunu kıramadılar, ancak sinirlerini gerildiler.
Büyük takımın büyük oyuncularının böyle yüksek bir arzu seviyesinde olması güzeldir. Ama liderlerin bu kadar sinirlenip hem futbol, hem de maneviyat açısından kendisini bu kadar zora sokmalarını anlayamayız.
Sonuç olarak. Fenerbahçe bu zemini düzeltemiyorsa Olimpiyat Stadı’na gitmeli. Yoksa ev sahibi avantajı filan kalmayacak.
Ve artık Trabzonspor da işin içinde...
