Niye mi? Anlatayım. Beşiktaş, G.Birliği’ni yenemeyecek takım değildi.
Rahat geçerdi.
Geçerdi de korku şuradaydı.. Beşiktaş yorgundu. 14. günün de beşinci maçına çıkıyordu. Daha üç gün önce Kiev maçı oynamıştı.
Adam adama, yılmadan, bırakmadan mücadele etmişti.
Carvalhal de bence yorgunluktan korkuyordu.
Hele 70’ler 80’ler olursa, golde gelmezse!.. Panik atak başlardı!..
Dördüncü dakikada Simao’nun ortası, Ernst’in kafası işi çözdü. Futbolculara da, Demirören’e de, Carvalhal’e de, tribünlere de, TV’den izleyenlere de ‘oh’ dedirtti.
Derin bir nefes!..
* * *
Golden sonra Beşiktaş’ın geriye yaslanacağını, golün üstüne yatacağını düşündüm.
Yanılmışım.
Gençler atak koydukça, Beşiktaş cevap verdi. Hep gol aradı. İkinci gole bakın. Tamam karambol top, ama hücum hattının orada olması önemli değil mi?
* * *
Ama bir dakika!
Yorgunluk mu diyeyim, korkulan mı diyeyim ikinci yarı ortaya çıktı..
İlk yarıda iki gol bulmanın rahatlığı da olabilir..
Aldık bu maçı demenin rehaveti!
İki dakikada iki gol oldu mu iki, iki...
Ters top üç... Son dakika dört...
Futbol bu olabilir..
* * *
Önemli olan şu..
Ligin 10. haftası bitti değil mi? Beşiktaş, Stoke City maçı hariç yedi sekiz hafta hep yanlış futbol oynadı.
Fener maçında canlandı, Carvalhal’in aklı başına geldi galiba... Rakibe basıp, topu ileride kabul etmeye çalışan, gol yollarına çoklu çıkan bir takım görmeye başladık.
Ligin başında beşli, altılı defansla önce gol yememeyi düşünen, tek adamla gol arayan Beşiktaş vardı.
Şimdi!
Oyunu keyif vermeye başladı..
Verdi de ne oldu demeyin. Yorgunluk, beklemediğin anda üst üste iki gol yemenin moral çöküntüsü az buz şey değildir.
* * *
Neyse!..
Biz genele bakalım. Skora değil...
Beşiktaş’ın en büyük kazancı Egemen... Sezon başından beri yükselen performansla oynuyor.
Kendi kalesine yolladığı top talihsizlikti. Haa, demek ki çok geri pas yapmayacaksın!..
Veli’ye dikkat çekmek isterim. Beşiktaş’ın beyni olmaya aday... Erken, kabul ediyorum, bu sebeple aday dedim. Niye oyundan alındı, anlamadım.
Veli, Beşiktaş’ın yarını..
