Futbolumuzda en çok konuşulan konu hakemlerdir. Onları tabii ki eleştireceğiz. Ama elimizi vicdanımıza koyarak eleştirmeliyiz. Bu sistemde hakemler nasıl hata yapmadan maç yönetsinler? Önce futbolcular, top oynamaktan daha çok hakemleri kandırmaya uğraşıyorlar.
İngiltere’de kendini yalandan yere atıp üç takla atan futbolcuyu önce kendi taraftarları cezalandırıyor. Türkiye’de futbolcu samimi değil. Her başarısızlıkta faturanın hakeme kesileceğini bildiği için bunu kullanıyor. Oyuncu haklı bir kırmızı kart görüyor, kulübü ona ceza vermesi gerekirken yöneticiler, hakemlerin canına okuyor. Orta sahada top kaybediyor, en ufak bir temasta kendini yere atıp üç dört kere dönüyor. Elini, ayağını kafasını tutup bir gözüyle de hakem acaba faul çaldı mı diye bakıyor. Bunun ismi sahtekarlık.
Biraz daha ileri gideyim. Sahada fırsatını bulunca hakeme her türlü hakareti yapabiliyor. Arkamda kulübüm var taraftar var diyor. Peki hakemin arkasında kim var? Sadece TFF... Basının bir kısmı da oyuncuları tutuyor. Bu düzen böyle devam ettiği müddetçe bizler daha çok yıllar hakemleri konuşacağız.
Cüneyt Çakır ülkenin göz bebeği ama kıymetini bilmiyoruz. Denayer’in eline top çarpmış görmemiş, hata yapmış. Hata yaptığı için sahtekarmış, art niyetliymiş. MHK, Çakır’a 3 hafta maç vermedi ama UEFA her hafta bir görev veriyor. Bu şartlar altında hep takımlar haklı çıkacak hakemler suçlanacak. Ama unutmayalım hakemlerin de vicdanı var. Deniz Çoban düdüğünü astı. Rize’nin santrforu sahtekarlık yapmasaydı veya Kasımpaşalı futbolcu rakibini yalandan attırmasaydı bugün Deniz Çoban hakemliğe devam ederdi. Sonuç ortada Türkiye’de hakemlerin doğru maç yönetmesi çok zor.
Fenerbahçe’ye saygı duyuyorum
Türkiye’nin en büyük kulüplerinden birinin başkanı sabah 5’te evinden alınıyor, ‘Sen teröristsin, şike yaptın, çete kurdun’ denilerek hapse atılıyor. Bir sene hapiste yattıktan sonra da ‘pardon sen suçsuzsun’ denip dosya kapatılıyor. Allah, Aziz Yıldırım’ın çektiklerini, yaşadıklarını kimsenin başına vermesin. Tamam kumpas kurulmuş, Fenerbahçe bundan çok büyük zarar gördü, bunu da kabul ediyorum. Ya manevi duygular. Ya Fenerbahçe camiası ve taraftarı, Yıldırım’ın arkasında durmasaydı bugün belki de hayatta olmayacaktı. Aynı sözleri Tayfur Havutçu, Serdal Adalı, İlhan Ekşioğlu, Şekip Mosturoğlu, Olgun Peker ve diğer arkadaşları için de söylüyorum. Kumpas da olsa bizim ülkemizde spor ailesinde böyle bir şey yaşandığı için inanın çok üzgünüm. Aklımdan hiç çıkmıyor.
Bunun adı rezalet
UEFA, Galatasaray’a Avrupa’da belli bir dönem için men cezası verebilirmiş. Galatasaray’ın büyükleri Başkan Özbek’i suçluyor. ‘Vay efendim Özbek bunu biliyormuş da neden başkan olmuş...’ Ayıp ya! İflas etmiş bir kulübe başkan oldu. Adam gecesini gündüzüne katıp kulübü kurtarmaya çalışıyor. Peki kulübün bundan önceki başkanı Galatasaray’ı batırdı, mali kongrede de alkışlanarak ibra oldu. Neden kimse onu eleştirmiyor? Bu camia samimi olmadığı müddetçe Galatasaray’ın iki yakasının bir araya gelmesi mümkün değil.
