Şampiyonluğa oynayan bir takım maçın son 10 dakikasına iki farklı önde girip beş dakikada iki gol yiyip galip gelemiyorsa demek ki bu işte yanlışlıklar var.
Önce şunu söyleyeyim; İstanbul Başakşehirspor rakibine orta sahada müthiş bir pres yapıp yoran bir takım... Galatasaray, biraz tempoyu yükselttiği zaman, rakibine üstünlük sağlıyor... Ama maçın ne kadarında bunu yapabiliyor.
İlk yarı bakıyorum, Selçuk’un takipçiliği, Sabri’nin güzel ortasıyla gelen gol sarı-kırmızılıların devreyi 1-0 önde bitirmesini sağladı. İkinci yarı Yasin’in pası, Umut’un attığı gol de herhalde Galatasaraylı futbolcuları rehavete soktu.
Abdullah Avcı son 10 dakika iki oyuncu değiştirdi, iki gol buldu. Üçüncüsünü de Muslera zorla kurtardı. Hamza hoca iki farklı galibiyetten sonra sanırım Dzemaili’nin son durumunu görmek istedi. Günün çalışkan isimlerinden Yasin’i oyundan aldı. Bu dakikadan sonra da Galatasaray oyundan düştü.
Bruma, 90 dakika sahada kaldı ama Galatasaray’a en ufak bir katkı sağlamadı. Sneijder, markajdan kurtulamadı, sadece bir şut atabildi. Orta sahada Hamit ile Selçuk’a o kadar yük biniyor ki, son 20 dakika onlar da oyundan düştü. Mehmet Batdal’ın attığı gole bakıyorum, Chedjou ile Koray resmen seyrediyor... Böyle bir stoper anlayışı olabilir mi?
Başakşehir’in ikinci golünde Visca, Olcan olması gereken yeri boşaltınca o kadar rahat gol pası verdi ki, amatör takımlar bile böyle gol yemez...
Baktığın zaman bağıra bağıra gelen bir felaket var. Bu yarış yine devam ediyor ama başta Hamza hocanın daha sonra da futbolcuların sinir sistemleri art arda kaybedilen beş puanla resmen çöktü. Öz güvenler bitti... Takımda o kadar garip olaylar oluyor ki... Burak Yılmaz’a soruyorum; arkadaş sen neden geçen hafta sarı kart görerek cezalı duruma düştün... Demek ki O’nun da psikolojisi bozuk...
Bundan sonra kolay maç yok... Galatasaraylı futbolcular tempolarını artırmak zorundalar... Bu tempoyla devam ederlerse puan kayıpları da sürer...
