Valencia’dan başlamam lazım... Belli; donanımlı, yetenekli, kaliteli, kariyerli bir oyuncu... Müthiş de bir gol attı. Ama topu ayağına her alışında en zoru neyse onu yapmaya çalışıyor. Basit yollar varken, dolambaçlı yollara dalıyor. Doğal olarak önce topu kaybediyor, sonra İstanbul’a ilk defa gelen turistler gibi o dolambaçlı yollarda kendisi kayboluyor. Valencia biraz daha basit oynasa, Fenerbahçe’ye 10 kat daha yararlı olur.
Fenerbahçe ligin sakin gücü... İsterse ligin lideri ile oynasın, isterse sonuncusuyla... Topu rakibe bırakmakta, rakibin oynamasına izin vermekte bir sakınca görmüyor. Rakibi, hiç olmazsa maçın bir bölümünde eğmiyor, bükmüyor, hapsetmiyor. Asla panik yapmıyor. Maçın her dakikasında sakin kalıyor.
Hızlı hücum, öne oynama, rakibi bunaltma elbette futbolda çok geçerli... Fenerbahçe bunu yapmıyor. O sakinliğini, kaliteli ayaklarıyla birleştiriyor, genellikle işi böyle bitiriyor. En azından görüntü böyle...
Fenerbahçe, Ankaragücü karşısında gene bu “sakin gücü”nü kullandı. İki stoperi Serdar Aziz ile Tisserand iyi oynadı. Ancak Serdar Aziz, en ufak bir ikili mücadelede bile nasıl sakatlanıyor, anlayabilmiş değilim. Sakatlanıp oyundan çıkana kadar tam dört defa yerde kalıp kıvrandı. ‘Tıp’tan anlamam ama, bu psiklojik mi, anatomik mi acaba?
Fenerbahçe ilk golünde Thiam topa iyi vuramasa bile, kaleci Friedrich, ters ayakta yakalanınca, o yavaş şutu elinden kaçırınca, bu top Thiam’a adeta asist oldu.
İkinci golde Samatta’nın önünü açışı ve topu köşeye bırakışı mükemmeldi. Ancak Samatta iki rakibinden sıyrılırken eli Sarlija’nın yüzüne geldi. Bundan hafif yüze temaslarda bile “faul-sarı kart” verilirken, önce hakem Arda Kardeşler, sonra VAR, bu golde faul görmedi.
İlginçtir, bu golden üç-beş dakika sonra orta sahada, çok daha hafif bir temasta Thiam’ın eli rakibinin yüzüne gelince, Arda Kardeşler faulü verdi, Thiam’a da sarıyı çekti. Hayrettir, bir maç içinde standart bile yok. Daha ilk dakikalarda ceza alanı içinde Pinto’nun eliyle buluşan bir top var, VAR’a bile ihtiyaç duyulmayan...
Fenerbahçe’de özellikle golcüler arasında sıkı bir rekabet olduğu kesin... Belki de bu nedenle hücumcular takımdan daha çok, kendilerine oynuyorlar. Valencia başta, Samatta, Thiam, hatta bu maç için Pelkas takım için daha fazla oynamalıydılar.
Fenerbahçe bugün liderle aynı puanda olduğuna göre, işlerin iyi gittiği kesin... Ancak oynadığı futbol, günümüzün futbol anlayışı ile ne kadar örtüşüyor, tartışılır.
Belki bu yazının konusu değil ama Başkan Ali Koç’u, Mesut Özil transferindeki vizyoner yaklaşımı nedeniyle tebrik ederim. Ancak Fenerbahçe’nin de takım olarak daha vizyoner bir futbola ihtiyacı olduğu kesin...
