Şenol Hoca ne kadar “İzlanda‘yı yenmek için oynayacağız“ derse desin, futbolcular “şeytan“ gibi … Bir beraberliğin Türkiye’yi finallere götüreceğini biliyorlar… O zaman Şenol Hoca’nın telkinleri değil, futbolcuların refleksleri ister istemez sahada egemen oluyor…
Nitekim, özellikle başlangıçtan ilk yarı sonuna kadar savunma oyuncularımızın öne çıktıkları, başrolü kaptıkları bir oyun izledik… Baskı yemedik, pozisyon vermedik, özellikle taçlardan gelen yüksek topları iyi karşıladık… Oysa biz yıllarca uluslararası maçlarda taçlardan yediğimiz gollerden dert yanan bir milletiz…
Bu defa geri dörtlümüzde Türkiye çıkışlı dört futbolcu oynadı… Sağbek Zeki İstanbulpor’dan, Umut Meraş Bursa’dan yola çıktı… Merih Demiral, Alanya‘dan, Çağlar Altınordu’dan Avrupa’ya açıldı…
Gördük ki, Türkiye çıkışlı dört oyuncu, kısa sürede futbollarına çok şey katmışlar… Kişisel gelişimlerini 3‘e, 5’e katlamışlar… Allah aşkına elimizi vicdanımıza koyup soralım; Türkiye‘de kalsalar, bu kişisel gelişimlerini gene 3‘e 5 ‘e katlarlar mıydı? Yoksa yerlerinde mi sayarlardı…
Bu durumda bizim ligin yerli hocalarına sormak lazım; Biz futbolcularımızın kişisel gelişimlerini niye yeteri kadar sağlayamıyoruz… Avrupalı hocaların elinde bu kadar gelişen, olumlu anlamda bu kadar değişen futbolcularımız, Süper Lig’de, sizlerin ellerinde ve yönetiminde niye yerlerinde sayıyorlar…
Neyse; Türkiye orjinli oyuncularımızın Avrupalı hocaların elinde ve Avrupa takımlarında bu kadar gelişim sağlamaları, İzlanda önünde ciddi anlamda işimize yaradı… Biz yüksek fizik kaliteli takımlar karşısında bocalamamıza ve çoğu zaman ezilmemize rağmen bu defa İzlanda karşısında iyi boğuştuk… Rakibe verdiğimiz tek ama çok büyük bir pozisyon oldu… O pozisyonda da Merih Demiral topu çizgiden çıkartıp maçın kaderini yazan adam oldu…
Merih Demiral diyoruz… Juventus‘ta oynamıyor, yedek… Ama büyük ihtimalle her antrenmanda Ronaldo‘ya, Dybala’ya karşı savunma yapıyor … Çift kale maçında bu ele avuca sığmaz dünya markalarını durdurmaya çalışıyor… Merih‘in değişimi ve gelişimi için bu bile yeterli değil mi?
İkinci yarıda öne çıkmaya başladığımız dakikalarda ağır bir sakatlıktan yeni çıkan Cengiz‘in buna rağmen ciddi anlamda etkili olduğunu gördük… Çok şut attık, denedik, kılpayı dışarı giden şutlarımız oldu… Buna rağmen özellikle son dakikalarda çok ciddi tehlikeler de yaşadık… Ama maçın genelinde hep sağlam savunmamızın, olgunlaşmış, Avrupalı hocaların elinde gelişmiş, değişmiş oyuncularımızın güvenli müdahalelerini ve mücadelelerini hissettik…
Şenol Hoca‘yı kutluyorum… Bu ülke çok uzun yıllardır “doğum sancısı“ çeker gibi “Play-Off“ sancıları çekti… Şimdi ne “Play” var, ne “Off”u kaldı… Zevkten “Ohh“ çekerek finallere gidiyoruz… Ortada önemli bir hocamız ve Türkiye çıkışlı, çoğu Avrupalı hocaların elinde gelişen, değişen “yeni nesil“ futbolcularımız var… Umarım, Süper Lig’de görev yapan hocalarımız, bu Milli Takımı, şu “yeni nesil“ futbolcuları gördükten sonra artık çok ciddi bir özeleştiri yaparlar...
