Spor yazarları Teleset Mobilya Akhisar Belediyespor - Fenerbahçe maçını değerlendirdi
.
1
Komik kırmızı- Ahmet Çakar / Sabah
Sadece yan pas yapıp, yan top oynayan Fenerbahçe nasıl şampiyon olacak? Önce şunu bilmeyi çok istiyorum: Fenerbahçe, bu futbolcular ya da bu futbol anlayışıyla nasıl şampiyon olacak ya da şampiyonluğu nasıl kovalayabilecek? Yaptıkları tek şey, yan pas ve yatay oynamak. Aslında teşhisi elendikleri Vardar'ın antrenörü koymuştu, "Fenerbahçe yatay oynuyor. Sadece oynuyor ama pozisyon üretip tehlikeli olamıyor" diye. Dün geceye bakıyoruz, koskoca Fenerbahçe, mütevazı Akhisar karşısında bir tek pozisyon bulamaz mı? Anlaşılır gibi değil. Valbuena, bir şeyler yapmaya çalışıyor ama haftalar ilerledikçe de halı saha futbolcusuna benziyor. Kedi gibi sürekli topla oynuyor, yarısını da kaptırıyor. Ne Ozan ne Giuliano hücumu destekleyebiliyor. Böyle olunca da Janssen, 'Acaba bir yan top gelir de vurur muyum!' diye bekleyip duruyor. Sonra Fenerbahçe'de tuhaf olan bir şey daha var. Asla sağ kanatlarını kullanmıyorlar. Daha doğrusu kullanamıyorlar. Tek başına Isla bir şeyler yapmaya çalışıyor, o kadar... Peki üretemeyen Fenerbahçe rakibine kolay pozisyon veriyor mu? Hem de en kralından veriyor... Yediği gole bakın; Topal hata yapıyor, stoperler pozisyon yanlışı içinde, Onur da dar açıdan Kameni'nin bacakları arasından golü yapabiliyor. Koskoca Fenerbahçe böyle gol yer mi? Kameni böyle goller yesin diye mi alındı? Sonra birkaç pozisyon var ki evlere şenlik. Topu alan Akhisarlı, 4-5 oyuncunun yanından, içinden, sağından, solundan geçip kaleci ile karşı karşıya kalabiliyor. Dün geceki mağlubiyet, Beşiktaş galibiyetini ortadan kaldırdı. Çünkü şampiyon olacaksanız bu tür maçları kazanmalısınız. Fenerbahçe bırakın kazanmayı ya da puan almayı herhalde PAF takımı ile çıksa daha iyi futbol ortaya koyardı. Hakem Bülent Yıldırım, 83 dakika fevkaladeydi ama bu dakikada şaşırdı. Manasız, anlamsız, sarı kart bile olmayacak, hatta faul olup olmadığı bile tartışılır bir pozisyonda Alper'e 'rakibe bastın' gerekçesiyle yüzde 100 yanlış bir kırmızı kart çıkarttı. Bu pozisyonun hemen ardından da Skrtel'i ikinci sarı karttan oyundan attı. Ama Skrtel'e gösterilen kartlar doğruydu.
2
Sakın hakem demeyin! - Ersin Düzen / Vatan
İLK yarı bittiğinde F.Bahçe’nin en çok mesafe kat eden oyuncusu Giuliano, topla en az buluşan isimdi. En fazla çalışan Valbuena, en çok top kaybeden de o! İki yetenekli oyuncuya rağmen ceza alanına giriş yok, pozisyon yok! Peki tesadüf mü; hayır... SORUN, F.Bahçe’nin hala beklenen mesafede oynama alışkanlığını elde edememesi, defanstan ve orta sahadan oyun kuramaması, hızlı oynayamaması, kadronun yetersizliği, Aykut Kocaman ve futbolcuların formsuzluğu, kısacası takım olamaması... AKHİSAR’DA her şey bilinçli, F.Bahçe’de doğaçlama yapıldı. Sadece ilk 25 dakikayı ayırabiliriz. Oyunu kontrol etti, dönen topları aldı ama devamını getiremedi, pozisyona çeviremedi.... F.BAHÇE’NİN Alanya deplasmanındaki 4 gole rağmen, “skor aldatmasın” dedim, geçen haftaki derbi galibiyetinde orta sahadaki zaafiyeti vurguladım, ikisinde de eleştirildim. Aslında anlatmak istediğim dünkü yenilginin sebepleriydi... ŞAMPİYON OLAMAZ KEŞKE Bülent Yıldırım Alper ile Skrtel’i atmasaydı da, Akhisarspor’un anasının ak sütü gibi hak ettiği galibiyete gölge düşürmeseydi...Ve o kartlar belki de, Aziz Yıldırım’dan Aykut Kocaman’a, futbolculardan taraftara kadar mazeret olacak, yine gerçekler görülmeyecek. Aklın yolu bir...Hadi Beşiktaş, 3. sezondur Şenol Hoca ile hemen hemen aynı takım ile oynuyor, G.Saray’ın tamamı değişmedi mi? Basit bir futbol izleyicisi bile, “yeni hoca yeni takım, olur böyle şeyler” geyiğine kanmaz! Manisa’da M.Ekici’nin 30 metreden çektiği şut dışında Lukac’ı görmediysek, bunun mazereti hakem mi? SORUN sadece futbolcular değil, maalesef Aykut Hoca da bu başarısızlığın 1. sorumlusu. Kapanan takımları açma problemini çözemedi, gol yemeden oyuncu değiştirmedi... F.Bahçe’nin bırakın şampiyon olmayı, şampiyonluk yarışını sürdürmesi bile ancak rakiplerinin başarısızlığına bağlı!
3
Kurbağa sendromu! - Ercan Güven / Milliyet
Bu maçtan ne köy olur ne kasaba, ne gol beklenir ne şamata diye başladı her şey… Biri kendi sahasında diğeri deplasmanda yenilmeme alışkanlığına sahip iki takımın ilk yarı boyunca özen gösterdiği tek şey bu “unvanlarıydı” olmalıydı!.. Çünkü beraberliği korumaya birbirlerini üzmemeye oynadılar bir devre. Koca 45 dakika Fenerbahçe’nin uzaktan Ekici, Topal ve Giuliano ile üç şutu var; kaleyi bulan şutu yok... Kontratakçı Akhisar’ın ise pozisyonu… Oysa Fenerbahçe maça orta sahaya ve topa sahip olarak başlayıp Akhisar’ı adeta kendi yarı sahasına hapsetmiş kaybettiği topları hemen geri kazanan görüntüdeydi. Kazanıyordu işe yaramıyordu. Geride kalan Ekici, içeri giren Valbuena ve Giuliano yüzünden ne savunma arasına pasla adam kaçırabildi ne de son çizgiye inerek pozisyon yaratabildi derbi galibi. Çünkü Valbuena yardım etmediği için Hasan Ali, önünde kimin oynadığı belli olmadığı için Isla kanatları çalıştıramadı. Fenerbahçe’nin üstünlüğü topa sahip olmak ve daha çok pas yapmakla sınırlı kaldı. O da bir süreliğine. 25 dakika sonra Akhisar dengeyi kurdu ama o da aynı Fenerbahçe gibi tek kanattan; soldan hücum düşünüyordu ve top Skrtel’de Isla’da Roman’da eriyordu. İkinci devre anlaşıldı ki, Akhisar Fenerbahçe’yi hipnotize etmekteymiş! Ev sahibi ikinci yarıya santraforunu değiştirerek başladı ve Okan Buruk Konya’da mağlup olan takımdan ilk değişikliği Onur’u sokarak yapmış oldu. O Onur ki, çıkarken Topal ve Ozan’ın zincirleme hatası ile başlayan Akhisar akınında Kameni’ye bacak arası yapan ve derbide kırmızı kartla cezalı duruma düşen Neto için Kocaman’ın burnunu sızlatan futbolcu. Ardından Kocaman’ın çifte hamlesi geldi, Ozan ve Valbuena dışarı Alper ile Soldado sahaya. Yani çift santrafor gibi… Peki onları besleyecek kenar orta var mı?.. Hayır. Güzel güzel paslaşan bir Fenerbahçe o kadar. Onun için de üçüncü değişiklik ile Janssen’in yerine Aatıf girdi... Yani sistem yine değişti. Zaten Akhisar’ın golden sonra özgüveni yükselip kontratakları sıklaştığı için Aatıf’a düşen savunmaya yardım etmek oldu ne yazık ki. Son on dakikada o kadar çaresizdi ki Fenerbahçe, sonradan giren Alper kırmızı kartla oyun dışı kaldı. Ardından Skrtel ikinci sarı kartla dışarı ve Fenerbahçe dokuz kişi kaldı ve maç bitmiş oldu. Aslında maçı “kurbağa sendromu” ile özetlemek olası... Hani soğuk suya konup tencerinin altı yakıldığında kurbağa durumu kavrayıp zıplayıp kaçamaz ve haşlanır ya... Akhisar da Fenerbahçe’yi kurbağanın o gafletine düşürdü, ilk yarı kazanacaksın hissi yaratıp ikinci yarıda işini bitirdi. Akhisar özelinden Fenerbahçe geneline geçersek... Fenerbahçe, üç sezonluk “inziva” dönemi üzerine ligin ilk dört haftasındaki yavan halini “Beşiktaş derbisini kerteriz almış” ve sadece futbol anlamında tatlandırmış olsa, açıklamak için Aykut Kocaman’ın “iyi takımız, düzeldik” söylemi yeterli olabilirdi... Lakin, Fenerbahçe’yi yöneten aklın aynı anda devreye girerek derbi zaferinin önündeki “hakem hatalarını” süpürme harekatı ile en büyük şampiyon adayı “Beşiktaş’ın kimyasını bozma” hamlesinden ortaya çıkıyor ki, takım ve yönetim eş güdümlü bir strateji koydular ortaya. İşe otuz iki kısım tekmili birden giriştiler. Peki ne işe yaradı. Manisa’da anlaşıldı ki, sadece Beşiktaş’ın değil tüm Fenerbahçe’nin aklı derbide kaldı. İki kırmızı da cabası! Yani astarı yüzünden pahalı.
4
Gole evet, karta hayır! - Attila Gökçe / Milliyet
Zembereği boşalmış saat gibiydi Fenerbahçe. Sanki tüm enerjisi, motivasyonu, yaratıcılığı ve bitiriciliği Kadıköy’deki son maçta tükenmişti. Oradan Manisa’ya elleri boş gitmiş gibiydiler. Statik, durgun, yavaş ve tek düze bir oyunla idare ettiler. Oysa zirve için idare etmek değil, hükmetmek gerekiyordu. Fenerbahçe topa sahip oldu ama, sahip olduğu topu iyi kullanamadı. Mehmet Topal ve Ozan Tufan oyunun merkezini savunmaya yaslanmış -içbükey- bir tabloya dönüştürdüler... Mehmet Ekici de dripling yerine uzaktan şut denemelerine girişince gol umutları azalıyordu. Fenerbahçe gol için ceza alanına girmeden, adam eksiltmeden, Janssen’i pozisyona sokmadan sadece uzun topa dayalı bir anlayış sergiledi ilk yarıda. Duran toplarla ya da akan oyunda Valbuena ile golü bulmak istediler. Akhisar savunması da ezber ortaları Caner ve Mustafa Yumlu ile kolayca karşıladığı gibi sık sık oyun kurarak hücum opsiyonunu da denediler. TM Akhisar’da Ömer Bayram ve Olcan Adın kanatlarda savunmanın kestiği toplarla buluşup Fenerbahçe üzerinde baskı oluşturdular. Ne var ki karşı tarafta Janssen’in yaşadığı dram, ev sahibi takımda da Henrique’nin başına geldi. Okan Buruk’un ilk hamlesi de Paulo ile Onur’u değiştirmek oldu ikinci yarıda... Bu tercih 60’da golü getirdi Akhisar’a. Ardından bir yüzde yüzlük fırsat daha geldi, Kameni ile karşı karşıya kalan Serginho kaçırdı. Aykut Hoca’nın golden sonra Valbuena’yı oyundan alıp Alper’i sahaya sürdüğünü gördük. Ozan da yerini Soldado’ya bıraktı. Fenerbahçe’nin yeni oyun formatı da beklenen çareyi getirmedi. Sonradan (73’de) Janssen’le Aatıf’ın değişmesi de işe yaramadı. Oyunun akışı başladığı yönde devam etti. Akhisarspor önde olmanın avantajını korumak için geriye yaslanmadı. Aksine Fenerbahçe’nin baskısından kazandığı topları hücum fırsatı olarak değerlendirmeye çalıştı. Maçın son bölümü Bülent Yıldırım’ın kararlarıyla garip bir hal aldı. 82’de Miguel Lopes - Alper Potuk temasındaki kırmızı kart bize göre hatalıydı. Orada iki oyuncu ayaklarını aynı anda anormal yukarı kaldırırken topla oynayan Alper Potuk’tu ortada ihlal varsa, Lopes’in aleyhine faul verilmeliydi. Sonrasında hentbol nedeniyle ikinci sarıdan kırmızıyı görüp takımını dokuz kişi bırakan Skrtel için verilen kararın doğru olduğunu söylemeliyiz. Maçın hakemi Bülent Yıldırım, belli ki hazırlıksız ve konsantrasyonsuz olarak çıkmıştı sahaya. Verdiği kararlar ne Süper Lig seviyesine ne de kendi klasını yakıştı. Bu maçtan sonra başlayacak spekülasyonların, polemiklerin, öfkeli ve iddialı demeçlerin bizi nereye götüreceğini merak ediyorum. Şimdiden söyleyeyim maç sonunda oluşacak fırtınanın hiçbirimize yararı olmayacak!
5
Celladını arayan hakemler! - Cemal Ersen / Milliyet
Beşiktaş taraftarının Ali Palabıyık ve Cem Satman’a öfkesi uzun süre dinmeyecek. Haksız değiller. Maçta siyah-beyazlı takım aleyhine yapılan iki önemli hata ve kaybedilen puanlar var. Ancak sosyal medya çılgınlığı yüzünden hem tepkilerin dozu artıyor, hem içeriği çirkinleşiyor. Tehdit, gözdağı, hakaret, kişisel boyuttan özel yaşama doğru tehlikeli biçimde kayıyor. Yakın geçmişte Cüneyt Çakır, Halis Özkahya ve Fırat Aydınus için de aynı tehlike söz konusu olmuştu. Ev adreslerinin, telefon numaralarının sosyal ortamda deşifre edilmesi, nasıl bir toplumsal travma yaşadığımızın kanıtı aslında. Bugün aynı yöntem Ali Palabıyık ve Cem Satman için kurgulanıyor. İş o kadar ileri gidiyor ki, masum aileleri ve çocuklarını hedef alıyor saldırılar. Üstelik, yakın çevremizde de görüyor ve üzülerek izliyoruz, eğitimli, mevki-makam sahibi insanlar da katılıyor bu kervana. Yazık! Taraftar haklı da! Kimsenin avukatı olamayız. Hakkı yenen, canı yanan, puanlar kaybeden ilk takım Beşiktaş değil. Daha düne kadar nice hakemler çıkarıldı infaz sehpasına, hangi kulüpler ve yöneticiler soyundu cellat rolüne, anımsayın. Yarın yine olacak, yine olacak! Söverek, döverek, ipini çekerek çözemeyiz kendi yarattığımız hakem paranoyasını. Hakemler kötü ise; bilin ki futbolun diğer aktörleri de öyledir. Bu ortamın hazırlanmasına yol açan, derbiye kör göze parmak sokar gibi Palabıyık ve ekibini atayan Merkez Hakem Kurulu kötüdür. Kulüp başkanı ve yöneticiler, yangına körükle giden futbolcu ile teknik adamlar kötü niyetlidir. Reyting peşinde koşan medya da dahildir onlara. Futbolumuza patinaj yaptıranlar belli, önce buralardan başlayalım işe. Sıralamada en masumu ise taraftardır. İşinden gücünden fedakarlık eden, harçlığından artırarak biletini alan, parasını lisanslı ürünlere yatıran, koşarak deplasmana giden insanlardır konuşma hakkı olan. Ama onun da bir sınırı var. Bu kadar değil! VAR olsaydı? Fenerbahçe- Beşiktaş maçındaki hakem hataları, yine VAR (Video Asistan Hakemliği) tartışmasını canlandırdı. VAR olsaydı, Beşiktaş’ın verilmeyen penaltısı ve iptal edilen golü bu kadar gündemde kalmayacaktı. Sevgili Rıdvan Dilmen VAR’ın dört büyüklerin maçında kullanılmasının, taraftar baskısı nedeniyle mümkün olmadığını savunuyor. İyi de, VAR onlar için istenmiyor mu? Anadolu kulüplerinin uğradıkları haksızlıkları zaten konuşan, onların seslerini duyan yok ki. Eğer video hakemliği Beşiktaş, Fenerbahçe, Galatasaray ve Trabzonspor maçlarında kullanılmayacaksa, en çok bağıranlar daha çok karıştırmayacak mı ortalığı?.. Söz VAR’dan açılmışken. Video hakemliği projesine pek sıcak bakmayan bir MHK ve federasyon görüyoruz. Belki bize öyle geliyor! Konu acilen netleşmeli. Netleşirken, futbolcu ve teknik adamlara da sorulmalı; “VAR mısınız, yok musunuz?” diye. Daha “VAR” başlamadan oyunun fazla durmasından, konsantrasyonlarının bozulmasından şikayet ediyorlar çünkü. Galiba maliyeti fazla diye vazgeçilen 6 hakemli düzene dönmek en iyisi. Kel başa şimşir tarak, en azından iki çift göz daha fokuslanır pozisyonlara! MHK topu taca atıyor Merkez Hakem Kurulu, hafta içinde hakem maç ücretlerini artırdı. Profesyonel sözleşmelerinde ise ciddi bir indirim yapacak. Onlara sorarsanız, hakemler performansa göre para alacak. Kötüler hem evdeki bulgurdan, hem pirinçten olacak. MHK’nin bu manevra ile sorumluluktan sıyrılmaya çalışması anlaşılır gibi değil. Hakemin eğitimi, performansı, psikolojisi, sosyal hakları ve yeri geldiğinde hesabı kimden sorulacak? Yoksa, sıra bize geliyor diye mi çekiniyor yöneticileri? Seviyoruz seni Altınordu Bir futbol kulübü olmanın çok ötesinde işler yapıyor Altınordu. Başkan Seyit Mehmet Özkan’ı takdirle takip ediyoruz. Altınordu’yu dünya çapında bir marka yapmak kolay değil. Emek, özveri, para, en önemlisi vizyon gerekiyor. Bunun için de, özenle seçilmiş bir ekip tabii ki. Hepsi bir araya gelince, bir hayat okulu çıkıyor ortaya. Zaten işin sırrı, İzmir ekibinin sloganında yatıyor: “İyi birey, iyi vatandaş, iyi futbolcu...” İyi birey olmanın yolu aileden ve eğitimden geçer. Altınordu bunu yapıyor. İyi vatandaş olmak, ülkesini sevmek, insanlara saygı göstermek, ulus değerlerine sahip çıkmak demektir. Altınordu bunu yapıyor. İyi futbolcu yetiştirmek, küçük yaşlardan başlayarak yeteneğin eğitimle yoğrulmasına bağlıdır. Altınordu bunu da yapıyor. Hafta içinde Altınordu Futbol Eğitim Kurumu’nun bir organizasyonu vardı. Gururla takip ettik. U12 takımı Ankara’ya geldi. İlk durakları ise Anıtkabir oldu. Minikler saygı duruşunda bulundu, mozoleye çelenk bıraktı. Anıtkabir müzesini gezdi. O mekanın havasını soludu. Mustafa Kemal sevgisini derinden hissetti. Bunları niçin yazıyoruz? Atatürk karşıtlığının bilinçli bir şekilde arttığı dönemde, Altınordu kulübünün onun ilkelerine bağlılığı ve anısına gösterdiği saygı çok önemli bir vurgu. İşte bu yüzden seviyoruz seni Altınordu... Duyarlı bir ses Mesut Bakkal! Öncelikle dostum, arkadaşım, yıllarca çok güzel şeyleri paylaştığım Naim Süleymanoğlu’nun en kısa sürede sağlığına kavuşmasını diliyorum. Umarım karaciğer nakli için uygun organ bulunur, koşullar yerine gelir ve Cep Herkülü tekrar aramıza döner. Naim’in yaşadığı dram ile hatırladık organ naklinin ne kadar önemli olduğunu. Yoksa Gençlerbirliği’nin duyarlı teknik direktörü Mesut Bakkal’ın söylediği gibi, binlerce insan var yaşama tutunabilmek için sırada bekleyen. Bakkal ve ailesi çok değerli bir karar almış. Organ bağışında bulunacaklarmış. Yarın kimin başına ne geleceğini kestiremeyiz. Sağlıklı iken bu adımı atmak, kamuoyu önünde örnek olacak insanların kutsal görevidir. Teşekkürler Bakkal ve ailesine...
6
Yarım pozisyon bile yoktu - Ömer Üründül / Sabah
Yarım pozisyonun bile yokken, kalende rakibe birçok fırsat vermişken, hakeme feveran ederek kurtulamazsınız... Akhisar'ın taktik planı, takım halinde topun arkasına geçip alan daraltmak, kazandıkları toplarla da hızlı çıkıp karşı alandaki genişlikten faydalanmaktı. Fenerbahçe ilk 25 dakika çok pas yapıp oyunu karşı alana yıktı. Ama üçüncü bölgeye rahat gelmesine rağmen pozisyon bulamıyordu. Çünkü orta sahadan iyi servis ve kişisel varyasyonlar gelmiyor, Giuliano ve Janssen çok silik bir görüntü sergiliyordu. Bir tek Valbuena abartılı kişisel hareketleri ile bir şeyler yapmaya çalışıyordu. Akhisar da geride iyi alan kapatıyordu. Devrenin son 20 dakikasında Akhisar hem oyunu dengeledi, hem de iki kanat beki ile tehlikeli çok sayıda bindirme yaptı. Giuliano ve Valbuena'nın geriye yardım etmeyişleri de bunda bir etkendi. İkinci yarıda Fenerbahçe, yine atak ama yine temposuz ve üretkenlikten uzaktı. Sonra ani bir atakla skor dezavantajına düştüler. Bundan sonra Aykut Kocaman'ın hamleleri başladı. Valbuena'ya aşırı bencil oynadığı için kızdı ve çıkardı. Ama bir şeyler yapabilecek tek oyuncusunu kaybetmesi bana göre çok yanlıştı. Soldado ve Alper girdikten sonra da en ufak bir hareketlilik göze çarpmadığı gibi aksine daha da pasif bir Fenerbahçe gündeme geldi. Alper'in kırmızı kartının ardından da Skrtel'in ona eşlik etmesiyle yapacak bir şey kalmadı. Hakem Bülent Yıldırım'ın Alper'e gösterdiği kırmızı kart yanlış, genel yönetimi de kötüydü. Skrtel'in de kırmızısından sonra Aykut Kocaman'ın büyük itirazları vardı. Eğer sezona kötü başlamış, ilk 4 maçta 7 puan kaybedip Beşiktaş derbisini hayati bir karşılaşma olarak görüp, kazanmışsan ve de bu moralle Akhisar karşısında takım olarak felaket ötesi kötü bir futbol sergilemişken hakeme feveran ederek kurtulamazsınız. Üstelik 90 dakikada yarım pozisyonun dahi yokken... Kalende de yediğin golün dışında net fırsatlar vermişsen... Okan Buruk ve futbolcularını kutlamak gerek. Gerçekten çok doğru bir taktikle ve çok disiplinli oynadılar. Rakiplerine hiç pozisyon vermeden hak ettikleri üç puanı aldılar. Ama ben skora göre hiçbir zaman eleştiri yapmam. Golü de Henrique'nin yerine giren Onur attı. Ama bana göre yine Henrique'nin devrede çıkarılması yanlıştı. Üç tane sadece öne oynayan sprinter forvetle oynamak doğru değildir. Çünkü Henrique rakip stoperleri rahatsız ediyor, çıkarmıyordu. Ama o çıkınca Onur'un golüne kadar da yoğun baskı altında kaldılar.
7
Çaresizlik dersi - Gürcan Bilgiç / Sabah
Maç 20 dakikasını bitirdiğinde, Akhisar Fenerbahçe'nin tüm hamlelerini savunma planı ile etkisiz hale getirmişti. Top Fenerbahçe'de kaldı ama bir türlü rakip kaleciyi rahatsız edecek atak olgunluğuna erişmedi. Kanat atakları için ikili önlem alındı. Yüksek toplara rakip stoperler değdi. Göbekten kaleye yaklaşmak için paslaşmalar oldu ama kaleye yüzü dönük oyuncuya top geçirilemedi. Çaresiz kalmışlardı. Sistem ezberleri içinde bir şeyler yapmaya çalışıyorlardı ama hep yetersiz kalıyordu. Bu noktaya gelindiğinde performanslara ihtiyaç duydular. Ama ne Valbuena, ne Janssen, ne de diğerlerinden, bu defans bloğunu şaşırtacak ekstra hamle gelmedi. Buna karşılık sol kanadı çok etkili kullanan, özellikle de Ömer Bayram'ın çok etkili yan toplarıyla golün çevresinde dolaşan Akhisar'ı da seyrediyorduk. Bir tarafta planlarını ve önlemlerini çok etkili kullanan Okan Buruk'un takımı, öteki tarafta derbi galibiyetiyle her şeyin bittiğini sanan Fenerbahçe... Böylesine "çaresiz" maçları geçmiş iki sezonda çok seyrettik Fenerbahçe adına. Neredeyse tüm ikili mücadeleleri kaybettiler. Belki de kaybettirildiler. Hakem yazmayı sevmem ama Bülent Yıldırım'ın karşılıklı faul kararlarında dengesizliği çok belirgindi. Benzer hareketlerde farklı yorumları yapmaktan hiç çekinmedi. Alper'e gösterdiği kırmızı kart ile de finali yaptı. Yine de Aykut Kocaman tek pozisyona giremeden maçı bitirmelerini, bu hakem yönetimi ile açıklamaya kalkmasın. Akhisar'ın maçı daha çok yaşadığı, rakibi daha iyi analiz ettiği ve Fenerbahçe'ye sadece "çaresizlik" bıraktığı, ders gibi 90 dakikaydı. Üretken olmayan bir orta saha, sürekli pozisyon hatası yapan defans hattı ve sadece on biri tamamlayan kaleci performansları ile krizleri aşamazlar. Takımın lidere, gerektiğinde de şapkadan tavşan çıkartmaya ihtiyacı var.
8
