Bizim gözlük

Bizim gözlük
İtalya’nın "menşur" gazetesi Corriere della Sera’da bir yazı çıktı. Avrupa’da çocuklar günde dört saat TV izliyorlarmış... Yani AB standardını yakalamış durumdayız. Aslında bu konuda galiba onlar bize ayak uydurmuş oluyorlar.

İtalyan Meclis Başkanı Casini; "Şiddet dolu bir sahne, küçüklerin psikolojisi üzerinde kalıcı bir etki doğuruyor. Gerçeğin bir temsili anlamını alıyor" demiş... Babam, yine bildik laflardan birini söylemiş. Bizim çocuklar hiiç iplemiyor bunları. Aslanlar gibi Reha amcalarını izliyor, Ömür abilerinin içlere su serpen sesi ile sankim gece sütlerini içiyorlar.

CENSIS Başkanı Giuseppe de Rita "TV prorgamları sebebiyle gençler toplumdan uzaklaşan ve şiddet yanlısı kişiler olarak gelişiyor" demiş... Sen bi gel Senyor Rita da buradaki gençleri gör. Zaten doğduğu zaman "kaderi" onu toplumdan uzak tutuyor. Böyle olunca, toplum ve uzaklaşma gibi sözcükleri duyunca "yenir mi?" diye soruyorlar.

Dünyada çocuklara yönelik yayın yapan 87 kanal varmış. "Ne bulursa yer " "Ne iş olursa yaparım" gibi sözcükleri aslında bir yaşam felsefesi olarak kabul eden bizlerin seyrettikleri de pek farklı olmuyor. Çocuklarımız "ne bulursa" izliyor. Çizgileri gündüz kuşağında izledikten sonra karşısına çıkan "Ara beni" reklamını da yadırgamıyor. Haberlerde çengele takılı bir amca (!) tarafından sürüklenen köpeğin görüntüsünü izliyor. Mankenlerin göğüs ve kalça ölçülerini sorunca hemen söylüyor. İbo amcasının nerede kiminle ne yaptığının tarihçesini anlatabiliyor. Velhasıl bizde öyle çocuk kanalına hiç gerek olmadığı ortaya çıkıyor. "Büyümüş de küçülmüş" diye boşuna söylememişler!

Nöropsİkİyatr doktor Giovanni Bollea "Bir çocuğun TV başında dört saat geçirmesi yıkıcı bir etki yaratır. Uyku düzeni bozulur, rüyalarını değiştirir, heyecanlarının düzenini etkiler" demiş. Yaa boşver senyor ya... Eskiden TV mi vardı. Anamız "yat len" diye sopa ile kovalar; biz yine kapı aralığında kafamızı uzatır ne konuşuyorlar diye dinlerdik.