Eğlence camiası

Eğlence camiası
ERDEMİR Ereğli bu yıl Voleybol Erkekler şampiyonu oldu. TRT 3’te maçın tekrarını yakaladım. Türkiye’de futbolun dışında da bir spor dalının seyircisi ile bütünleşmesini izledim. İlla futbolda başarılı olacağız diye tutturuyor şehirler. Halbuki inanın diğer spor dallarında da elde edilecek başarı o şehrin halkını futbol başarısı kadar mutlu edecektir. Bir zamanlar Adana yüzmede bir numaraydı. Hatta İstanbul kulüplerine yüzücü bile yollamıştı (Ayhan Karataş dönemi). Bütün Ereğli, voleybol takımı ile övünmüyor mu?

"İKİ Kere Kiki"de "itiraf.com"a gelen metinlerden ortaya çıkan bir kitap ve bu kitabı yazan tanıtıldı. Kitaptan örnekler de okundu. "Fatih Ürek ile gurur duyduğunu" itiraf eden bir vatandaşımız varmış. Bu ülkede "gurur" duymadığımız kimse kaldı mı? Herkesin var bir "gurur duyduğu"... Yan yana gelse gurur duyulanlar neredeyse ülke nüfusuna yakın olacak. "Türkiye seninle gurur duyuyor" ülkesinden selam olsun bizlere.

KENAN Erçetingöz "HaberTürköte karşısına almış Gülben Ergen’i, konuşuyorlardı. Kalıp cümleleri vardır şu eğlence dünyasının. Gülben Ergen bu dünyanın örneklerinden biri. "Başarıyı takdir etmek" vardır mesela eğlence dünyasında. Takdir edemezler birbirlerini. Bir de "taht" vardır. Kral ve kraliçeler de uzanmak için epey bir savaş verirler. "Sanat camiası" olarak da görürler kendilerini. Garip bir camiadır ve aslında "eğlence dünyasıdır" da pek bir aşağılandıklarını zannederek "sanat" demeyi tercih ederler. "Gençlere de örnek" olmanın telaşını yaşarlar bir de. Halkına pek bir değer verirler. Gülben Hanım’ın dediği gibi; "Fırat’ın kenarında çamaşır yıkayan, köyde inek sağan kadınların" doğal güzelliğine gıpta ederler. Kıstasları onların kendileri gibi "Dergilerde kapak olmamasıdır". Böyle söylerken kastettiklerinin yine kendi dünyalarının dergileri olduğunu unutuverirler. "Bir kere yağ aldırdıklarını", Fırat nehri ile İstanbul arasındaki mesafe uzunluğunda yaşadıklarının farkında olmadan anlatıverirler. Hoşuma gidiyor izlerken olanı biteni kavramak. Biz onları seviyoruz ve kabulleniyoruz, sorun onların kendileri ile barışık olmamaları.